ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2012: ΌΧΗΜΑ ΔΗΜΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Η κατάθεση του προϋπολογισμού 2012, φέρνει και πάλι στο προσκήνιο τηκρίσιμο ζήτημα της δημοσιονομικής διαχείρισης, με μια βασική διαφορά. Οι φετεινές επιλογές καθορίζονται από την τρικομματική συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τον αυστηρό έλεγχο της «ειδικής ομάδας δράσης» (task force) της «τρόϊκας» ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Είναι ίσως ηπρώτη φορά που μεταπολεμικά οι βασικοί εκπρόσωποι των αστικών δυνάμεων της χώρας συντονίζουν τόσο στενά τα βήματα τους με ταυπερεθνικά αφεντικά, με στόχο τη δήμευση και αλυσόδεμα του ελληνικού λαού.

Ο νέος προϋπολογισμός αποτελεί μέρος του γενικότερου πακέτου μέτρων της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου πολυετούς «Μνημονίου» που πρόκειται να υπογράψει η νέα κυβέρνηση, για τη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζιτών, με τη λεηλασία του ελληνικού λαού και την οικονομική παρακμή της χώρας. 

1. ΤΟ ΔΙΠΤΥΧΟ «ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ» ΚΑΙ «ΦΟΡΟΑΣΥΛΙΑ»

Ο νέος προϋπολογισμός αναπαράγει και διευρύνει τις αντιλαϊκές δομές του φορολογικού συστήματος και επιδεινώνει την άδικη διανομή του εθνικού εισοδήματος. Τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται από 49,7 δις € το 2011 σε 53,3 δις € το 2012 και το μεγαλύτερο μέρος θα προέλθει από την αύξηση κατά 17,4%των άμεσων φόρων (από 20,6 σε 24,2 δις) και κυρίως από τη φορολογία φυσικών προσώπων (από 8,2 δις σε 10,6 δις ή αύξηση 29%), ενώ αντίθετα οι φόροι των νομικών προσώπων, κυρίως ΑΕ & ΕΠΕ, θα μειωθούν   -22% (από 2,7 δις σε 2,1 δις). Κύριοι μοχλοί υπερφορολόγησης των λαϊκών εισοδημάτων, η μείωση του αφορολόγητου από 12.000 σε 5.000 €, η κατάργηση έκπτωσης φόρου 10% από αποδείξεις, δραστικές περικοπές φοροαπαλλαγών και εξαιρέσεων στα λαϊκά εισοδήματα, εισφορά αλληλεγγύης, είσπραξη τέλους επιτηδεύματος, έκτακτη φορολογία ακινήτων (χαράτσι), κά. Το μεγαλύτερο μέρος θα επιβαρύνει και πάλι μισθωτούς και συνταξιούχους, εντείνοντας την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών.

Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, για εισοδήματα δηλωθέντα πέρυσι (αφορούν 2009), οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν το 55,5% των φόρων έναντι 52,5% το 2008, ενώ οι επιχειρηματίες το 28,6% έναντι 30,8% και οι λοιπές κατηγορίες φορολογουμένων 15,7% έναντι 16,6% το 2008.! Από την άλλη οι οφειλόμενοι φόροι (μισθωτοί-συνταξιούχοι προκαταβάλλουν τους φόρους), ξεπερνούσαν τα 60 δις € από τους οποίους 30 δις αντιστοιχούν σε εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις. Αυτές οι «μαύρες τρύπες» στο φορολογικό σύστημα, η μόνιμη φορολογική «ασυλία» και η πρωτοφανήςφοροδιαφυγή και φοροκλοπή «εχόντων και κατεχόντων», αποτελούν μια από τις βασικότερες αιτίες των ελλειμμάτων και υπερδιόγκωσης του δημόσιου χρέους. Παρά τις φλύαρες και βαρύγδουπες ανακοινώσεις, για πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, η κατάσταση αντί να περιορίζεται επιδεινώνεται, με την αγαστή συνεργασία και συναίνεση πλέον ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.  

2. ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ…ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Στα πλαίσια του λεγόμενου «μεσοπρόθεσμου», προβλέπονται μεγάλες περικοπές δαπανών, κυρίως για μισθούς-συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες (υγεία, παιδεία, πρόνοια, αυτοδιοίκηση, πολιτισμό, κά), καθώς για αναπτυξιακές δαπάνες (πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων - ΠΔΕ), ενώ αυξημένες είναι για τόκους και χρεολύσια, εξοπλιστικές δαπάνες και για καταπτώσεις εγγυήσεων του δημοσίου για λογαριασμό τρίτων. Ειδικότερα το σύνολο των δαπανών προβλέπεται το 2012 να διαμορφωθεί στα 65 δις €, μειωμένες κατά 5,8 δις σε σχέση με το 2011. Η μείωση θα προέλθει κυρίως από περικοπέςμισθολογικών δαπανών (19,4 δις, σε σχέση με 20,1 και 20,4 δις αντίστοιχα για το 2011 και 2010) λόγω εφαρμογής του νέου μισθολογίου, απολύσεων συμβασιούχων, «εργασιακής εφεδρείας» κά. Συνολικά οι μειώσεις αποδοχών στο δημόσιο όρο τα τελευταία δύο χρόνια ανέρχονται κατά μέσο σε 40-50%. Αντίστοιχα οι δαπάνες για συντάξεις παρ’ ότι οριακά εμφανίζονται αυξημένες κατά 77 εκατ.€, υφίστανται μείωση λόγω της αύξησης των συνταξιούχων το 2011, με αποτέλεσμα οι εισοδηματικές τους απώλειες να ξεπερνούν στα δύο χρόνια όρο το 30-35%. Επίσης μεγάλες περικοπές προβλέπονται στις «κοινωνικές δαπάνες» (-9,1% ή από 16,6 δις σε 15,1 δις) ιδιαίτερα στο ΙΚΑ (41,6%) όπου οι απόμαχοι της μισθωτής εργασίας καλούνται να πληρώσουν το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα», όπως κι άλλες κατηγορίες συνταξιούχων (ΟΓΑ –23,5%, ΝΑΤ –11,5%, ΟΑΕΕ –10,6%, ΟΠΑΔ –100%, κά. Τέλος οι δαπάνες προςΑυτοδιοίκηση περιορίζονται στα 7,1 δις (μείωση 7,7% ή κατά 595 εκατ.€), οδηγώντας σε οικονομική ασφυξία τους δήμους και τις περιφέρειες, στην άσκηση του κοινωνικού και αναπτυξιακού τους ρόλου.

Όσον αφορά τις αναπτυξιακές δαπάνες, η εμφανιζόμενη μικρή αύξηση δαπανών από 6,9 δις σε 7,7 δις, είναι αύξηση «μαϊμού» διότι το 2011 είχαν υπολογιστεί σε 7,5 δις (2010 και 2009 ήταν αντίστοιχα 8,5 και 9,5 δις), αλλά έγιναν περικοπές. Ωστόσο κι αυτά τα 7,7 δις είναι αμφίβολο αν θα διατεθούν δεδομένου ότι τα 6 δις θα πάνε σε έργα ΕΣΠΑ με κοινοτική χρηματοδότηση τα οποία ωστόσο έχουν «κωλύσει», το 1 δις για επιδοτήσεις του παλιού αναπτυξιακού νόμου (3299/04) και μόλις 0,7 δις για νέα έργα….δηλαδή γιαανάπτυξη.! Θα λέγαμε καλύτερα για διαιώνιση της ύφεσης, της στασιμότητας και εκρηκτικής αύξησης τηςανεργίας που ξεπέρασε το 20% και στη νέα γενιά το 40%!. Ακριβώς αυτή η πολιτική συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων και μείωσης των αναπτυξιακών δαπανών έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση ΑΕΠ (-2,7% το 2009, -3,5% το 2010, -5,5% το 2011) και προβλέπεται νέα μείωση 2,8% το 2012, πολύ πιθανόν το 2013, με αποτέλεσμα από 231 δις € το 2009, σε 227 δις το 2010, σε 217 δις το 2011 και σε 212 δις το 2012.!! Αυτό είναι το επίτευγμα των μέτρων του «Μνημονίου», κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και «τρόϊκας», για «σωτηρία» της χώρας.! Η συγκεκριμένη πολιτική συμπληρώνεται με έναν ακόμα «εθνικό στόχο», τις ιδιωτικοποίησεις ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας, ύψους 9,3 δις το 2012, με ορίζοντα τα 50 δις ως το 2015.!.  

3. ΤΟ ΧΡΕΟΣ-VAMPIRE….ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ

Η άλλη όψη του ταξικού χαρακτήρα του προϋπολογισμού, είναι οι δαπάνες για τόκους και χρεολύσια υπέρ των δανειστών, καθώς για εξοπλιστικά προγράμματα και καταπτώσεις εγγυήσεων υπέρ τρίτων. Οι τελευταίες αυξάνονται από 1.489 εκατ., σε 1.623 εκατ.€, ενώ για εξοπλισμούς από 600 εκατ. σε 1.000 εκατ.€. Ωστόσο ο κύριος όγκος των δαπανών αφορά τις πληρωμές για τόκους και χρεολύσια, οι οποίες από 45 δις € το 2011 θα ξεπεράσουν τα 60 δις € το 2012, χωρίς να υπολογίσουμε το λεγόμενο «κούρεμα», το οποίο δεν μπορεί να προσδιοριστεί αφού εκκρεμεί η τελική συμφωνία. Αν σε αυτές τις δαπάνες προσθέσουμε τις πληρωμές για το βραχυπρόθεσμο χρέος (33 δις το 2011 και 25 δις το 2012), τότε οι δαπάνες εξυπηρέτησης ξεπερνούν το 40% του ΑΕΠ. Πρόκειται για μια τεράστια αφαίμαξη του ελληνικού λαού σε όφελος τοκογλύφων (κατόχων δανειακού κεφαλαίου), κυρίως ελληνικές και ξένες τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, θεσμικοί επενδυτές, μεγαλοεισοδηματίες, κά. Είναι οι σύγχρονοι «βρικόλακες» (vampire) που ζητούν να πιούνε όλο και περισσότερο «αίμα» για επιβίωση του συστήματος. Ωστόσο το χρέος αντί να μειώνεται αυξάνεται. Ειδικότερα το χρέος της «κεντρικής διοίκησης» από 300 δις περίπου το 2009, ανέβηκε στα 340 δις το 2010, στα 364 δις το 2011 και θα ξεπεράσει τα 380 δις (χωρίς τη ρύθμιση) το 2012. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει προοπτική ανακούφισης του ελληνικού λαού και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, τουλάχιστον κατά 80%.

Το λεγόμενο «κούρεμα» κατά 50% (ή κατά 100 δις €) στα πλαίσια του προγράμματος PSI (private sector involvement), όχι μόνο δεν μειώνει το χρέος αλλά το αυξάνει, αφού με την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης, ύψους 130 δις €, το χρέος διογκώνεται. Ταυτόχρονα προβλέπεται διάθεση 30 δις για τη στήριξη ελληνικών τραπεζών (τα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρούνται στέλνοντας στον….«κουρέα» τους συνταξιούχους) και άλλα 30 δις για τη στήριξη (κίνητρο) συμμετοχής των ξένων τραπεζών στο PSI. Από την άλλη με την εφαρμογή του νέου «Μνημονίου» προωθείται η δήμευση του ελληνικού λαού με περικοπές λαϊκών εισοδημάτων ως το 2015 ύψους 50 δις και άλλα 50 δις από τη λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας, στέλνοντας ταυτόχρονα στον «Καιάδα» εργασιακά δικαιώματα και μετατρέποντας τη νέα γενιά σε σύγχρονους «είλωτες» του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό το «σωτήριο» καθήκον ανέλαβε να φέρει σε πέρας η νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρώην τραπεζίτη Λ.Παπαδήμο, για λογαριασμό των εγχώριων αστικών δυνάμεων και της ιθύνουσας ελίτ της ΕΕ.

4. ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΜΕ….ΣΤΡΟΦΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα, βιώνουν μια πρωτοφανή επίθεση στα βασικά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Η παύση πληρωμής του χρέους αποτελεί το πρώτοβήμα σωτηρίας του ελληνικού λαού, αξιοποιώντας τις ρυθμίσεις του διεθνούς δικαίου και ειδικά την «κατάσταση ανάγκης» της Διεθνούς Νομικής Επιτροπής του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα χρειάζεται ανατροπή«Μνημονίου» και απόρριψη των όρων της νέας δανειακής σύμβασης. Άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Εφαρμογή προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης με άξονες την ανάπτυξη-απασχόληση-αναδιανομή. Στήριξη αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων. Πάταξη της φοροδιαφυγής και ρεμούλας στο δημόσιο χρήμα. Ενίσχυση κοινωνικών δαπανών. Επαναφορά στο δημόσιο έλεγχο των βιώσιμων ΔΕΚΟ και επέκταση τους σε στρατηγικού τομείς. Έλεγχος κίνησης κεφαλαίων και εξάλειψη των μονοπωλιακών δομών. Ισότιμες οικονομικές σχέσεις με όλες τις χώρες, κά. Όλα αυτά κάνουν αναγκαία την ανάκτηση των μοχλών άσκησης οικονομικής πολιτικής και κατά συνέπεια κάνουν ασύμβατη και ασύμφορη την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ, πολύ περισσότερο «εν όψει» των σχεδίων μεταρρύθμισης των συνθηκών προς το αντιδραστικότερο. Τοόραμα της Ευρώπης των λαών και των εργαζόμενων, βρίσκεται στον αντίποδα των πολιτικών Μέργκελ-Σαρκοζί. Η βιώσιμη επαναθεμελίωση του είναι υπόθεση των λαών και όχι των πολυεθνικών. Η διάλυση της ευρωζώνης μπορεί με παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα να αποτελέσει αφετηρία προοδευτικών εξελίξεων σε κάθε χώρα.

Ειδικότερα στην Ελλάδα οι ριζοσπαστικές αλλαγές προϋποθέτουν μια κυβέρνηση ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμεων, η οποία ξεκινώντας με μέτρα προοδευτικής εξόδου από την κρίση, ανοίγει δρόμο σε σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς, ανασυγκρότησης της οικονομίας και αναγέννησης της κοινωνίας, δίνοντας ελπίδα και μέλλον στην νέα γενιά. Η ασίγαστη πάλη του ελληνικού λαού κατά το «Μνημονίου» επέφερε την ανατροπή της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου. Ο ελιγμός των αστικών δυνάμεων και της «τρόϊκας», για σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης, δεν πρόκειται για ξεγελάσει τον ελληνικό λαό, ούτε πολύ περισσότερο να λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα τα οξύνει. Η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος είναι εκείνη που θα καθορίσει το χρόνο παραμονής της νέας κυβέρνησης στην εξουσία. Η προώθηση της κοινής δράσης της Αριστεράς αποτελεί στις νέες συνθήκες το αναντικατάστατο μέσο για την αποτροπή των σχεδίων δήμευσης και εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού, μια ελπιδοφόρα καιπροοδευτική πορεία της χώρας.

* Μέλος της Ε.Γ. του ΣΥΝ