Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Η Αριστερά χρειάζεται χάκερ!


ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ
Εγκαθίσταται στον πολίτη, σταδιακά και ύπουλα, ένα σύστημα απόρριψης οποιασδήποτε άποψης που δεν είναι συμβατή με τις απόψεις που εκπορεύονται από τα οργανωμένα συμφέροντα, τις κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και τα κόμματα εξουσίας. Μόλις πλησιάζει στον πολίτη μια μη καθεστωτικά αποδεκτή πρόταση, αυτομάτως το φίλτρο ενεργοποιείται και εκτρέπει το ανεπιθύμητο μήνυμα.
Για να περάσουν αυτό τον αποκλεισμό τα εναλλακτικά μηνύματα χρειάζεται πολύ συστηματική δουλειά ξεκλειδώματος και απενεργοποίησης του φίλτρου. Χρειάζονται ικανοί πολιτικοί αποκωδικοποιητές, χάκερ, που θα είναι πιο μπροστά από τους προγραμματιστές της εξουσίας και θα ανοίγουν τις μπλοκαρισμένες συνειδήσεις της κοινωνίας.


Η εξουσία ανέπτυξε στο έπακρο τα μέσα ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Παραχωρώντας τον έλεγχο των ΜΜΕ στα τραστ, τα οποία με την ελευθερία και την έμμεση χρηματοδότηση που τους εξασφαλίζει το κράτος, διαχειρίζονται αποτελεσματικότερα τη διαμόρφωση των κοινωνικών τάσεων, μέσα από την ενημέρωση, αλλά και την ψυχαγωγία που κατακλύζει τα σαλόνια και τις κρεβατοκάμαρες.
Οι εξελιγμένοι μηχανισμοί του πολιτικού και καταναλωτικού μάρκετινγκ και η πρόοδος των κοινωνικών, βιολογικών, ιατρικών και φαρμακευτικών τομέων που σχετίζονται με την ανθρώπινη συμπεριφορά, ενίσχυσαν τον έλεγχο των συνειδήσεων.
Αναπάντεχα, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης εμπλούτισε το ιδεολογικό οπλοστάσιο του συστήματος. Φιλόσοφοι, ιστορικοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι και άλλοι διανοούμενοι και επιστήμονες, πολλοί προερχόμενοι από την Αριστερά, επάνδρωσαν τους μηχανισμούς χειραγώγησης και ανέβασαν σε πολύ υψηλά επίπεδα την προπαγάνδα του συστήματος.
Η τεχνολογική εξέλιξη διευκόλυνε, σε αδιανόητη κατά το παρελθόν ποσότητα και ποιότητα, τον διαρκή έλεγχο της επικοινωνίας και διακίνησης των ιδεών, αλλά και της μετακίνησης των πολιτών, κατ’ άτομον, ανά πάσα στιγμή. Με κάμερες σε όλους τους δημόσιους χώρους (δρόμους, τρένα, σουπερμάρκετ, τράπεζες, σχολεία κ.λπ.), προσωπικούς υπολογιστές, διαδίκτυο, πιστωτικές κάρτες, GPS και κινητά τηλέφωνα, κάθε πολίτης υφίσταται ανά πάσα στιγμή ένα λεπτομερές καθολικό σκανάρισμα των πιο εσωτερικών του διαθέσεων, των πιο προσωπικών του σχέσεων, ακόμα και των πιθανών μελλοντικών επιλογών του.
Εν ολίγοις, το δυτικό καπιταλιστικό σύστημα ανέπτυξε, σε πρωτόγνωρο βαθμό, τα εργαλεία χειραγώγησης της κοινωνίας, με έμφαση στο πολιτικό μάρκετινγκ, την πολιτιστική ομογενοποίηση, την παραπληροφόρηση και την παρακολούθηση. Ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία, και σε κανένα σύστημα, και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης, δεν ήταν τόσο ολοκληρωτικός ο έλεγχος όλων των πολιτών ανεξαιρέτως. Ένα σύστημα καθολικού ελέγχου που δεν κάνει καν τη διάκριση ανάμεσα σε ενόχους, υπόπτους και αθώους!
Ασφαλώς, αυτή η επισήμανση δεν είναι πρωτότυπη, ο λόγος, όμως, που επαναλαμβάνεται σχετίζεται με την Αριστερά. Γιατί η Αριστερά βρέθηκε απροετοίμαστη να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα. Ζαλισμένη από τη διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αποδεκατισμένη από αυτομολίες και αποσύρσεις, κατακερματισμένη εκ παραδόσεως, υπερκερασμένη από τις εξελίξεις, έμεινε απελπιστικά πίσω στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού της και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε ποσοτικά ούτε ποιοτικά τις μεθόδους του συστήματος.
Έχει εξαίρετους ανθρώπους, τρομερό δυναμικό, αναξιοποίητο. Δεν συνειδητοποιεί εγκαίρως τις βαθιές αλλαγές που συντελούνται, με συνέπεια την ανεπαρκή ερμηνεία τής πραγματικότητας και την αναποτελεσματική παρέμβασή της. Χρησιμοποιεί σκουριασμένα και δύσχρηστα εργαλεία, εξαρτημένη μοιρολατρικά από στελέχη που έχουν χάσει την ορμή και τη ρώμη τους, αλλά και το συγχρονισμό τους με τις δυναμικές κοινωνικές τροπές. Το έλλειμμα εσωτερικής δημοκρατίας δεν επιτρέπει σωστή αξιολόγηση, ανάδειξη και ανανέωση των στελεχών της. Είναι αρκετά παλιομοδίτικη κι ας κουβαλάει τεράστια εμπειρία, σύνθετη γνώση και διαχρονικά εγχειρίδια κατανόησης και αλλαγής του κόσμου. Κατά κανόνα, κινείται ή πολύ πιο αριστερά από την κοινωνία ή πολύ πιο δεξιά, δηλαδή βρίσκεται συνεχώς σε εκτροχιασμό. Δεν μπορεί να πατήσει στις ράγες και να προηγηθεί.
Πολλοί νομίζουν ότι μπαίνοντας στο Facebook και το Twitter, αυτομάτως εκσυγχρονίζονται. Αστεία πράγματα. Για μια σύγχρονη Αριστερά, που για να δικαιωθεί δεν πρέπει να περιμένει ένα τεράστιο αυτοκινούμενο κοινωνικό τσουνάμι που θα τα κάνει όλα λαμπόγιαλο, το πρόβλημα είναι μεγάλο και πολύπλοκο, αλλά ταυτόχρονα πασιφανές και χειροπιαστό. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση στην Αριστερά. Αλλιώς, απ’ ό,τι φάνηκε και με το προειδοποιητικό τσουνάμι της πλατείας, οι αριστεροί ή θα προσχωρούν αυτόνομοι ή θα ψάχνουν βαρκούλες (ούτε καν φουσκωτά) για να μην προσχωθούν.
Αν η Αριστερά δεν μπορεί να αυτοανανεωθεί, ούτε καν κάτω από την ευεργετική πίεση της ογκούμενης (εκφρασμένης ή ανέκφραστης) λαϊκής δυσαρέσκειας, των αυθόρμητων κοινωνικών κινημάτων και της χρεοκοπίας του καπιταλισμού, αυτό σημαίνει ότι είτε είναι κλινικά ημιθανής είτε κάποιες αόρατες εσωτερικές δυνάμεις την κρατούν καθηλωμένη.
Έκανα αυτές τις σκέψεις, με τον τούρκικο καφέ μου αχνιστό, σε ένα καταπληκτικό μπαλκόνι, στο Ξηροπήγαδο, υπό την επήρεια της μαγευτικής ανατολής του ήλιου στον Αργολικό Κόλπο! Το χούι της πολιτικής ακαταμάχητο! Και καθώς, ξεφυλλίζοντας την Ελευθεροτυπία, έπεσε το μάτι μου σε κάποιες ανακοινώσεις κομμάτων, αναρωτιόμουν, πρωινιάτικα, αν η ξύλινη γλώσσα προϋποθέτει και σκέψη απελέκητη!
Ατενίζων,
Γκαούρ
Γλώσσα κλισέ
«Η κατ' αρχήν συμφωνία Μέρκελ-Σαρκοζί επαναβεβαιώνει την πρόθεσή τους να περάσουν από φωτιά και σίδερο τους λαούς της Ευρώπης, προκειμένου να προστατεύσουν την κρίση των μονοπωλίων τους από την κρίση που βαθαίνει...» (ΚΚΕ) «Η διαρκής ευρωπαϊκή λιτότητα που ζητούν να συνταγματοποιηθεί, συνιστά τη σίγουρη συνταγή για την κοινωνική χρεοκοπία και την πλήρη ύφεση... επιβεβαιώνουν ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας των αγορών» (ΣΥΝ) «Δύο βήματα πίσω, ένα βήμα μπρος κι ένα σημειωτόν ήταν το αποτέλεσμα της πολυαναμενόμενης συνάντησης Μέρκελ - Σαρκοζί...» (ΔΗΜΑΡ)
(Ελευθεροτυπία, 18 Αυγούστου 2011)

8 σχόλια:

  1. Αν είχα ενωμένη Αριστερά τότε θα είχαμε και προοπτική και ο λαός μας δεν θα ανεχόνταν τους φασίστες που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ενωμένη αριστερά είναι αναγκαία προυπόθεση αλλά όχι και από μόνη ικανή για να αντιμετωπίσει τα κυρίαρχα ιδεολογήματα που καταφέρνουν να μπλοκάρουν και να θυματοποιούν εκούσια τις μάζες!Χρειάζεται πολλή ,οργανωμένη και εμπεριστατωμένη δουλειά για να γίνει ορατός ένας εναλλακτικός κόσμος που η Αριστερά τυφλωμένη από την ιδεολογική αλαζονεία της θεωρεί πως είναι δεδομένος και γνωστός για τις λαικές μάζες!
    Ή για να το πω αλλιώς η αριστερά πρέπει να πάψει να βαυκαλίζεται με την ιδέα πως το δίκιο της είναι δεδομένο και το μόνο που μένει είναι αυτό να "περάσει" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη λαϊκή συνείδηση!Υπό το κράτος αυτής της αντίληψης και μη αναγνωρίζοντας τις ιστορικές ήττες που έχει υποστεί καταλήγει στην "πολυτέλεια"
    της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της!
    Ελπίζω ο αρθρογράφος να καταφέρει να εμβαθύνει περισσότερο και να παρουσιάσει πιο συγκεκριμένες προτάσεις!Εγώ ευχαρίστως θα τον κεράσω όσους καφέδες χρειαστεί, σε όποιο μπαλκόνι γουστάρει! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπα,από πότε αρκεί μία Αριστερά να είναι ενωμένη για να είναι Αριστερά?

    Αριστερά πρωτίστως σημαίνει "αριστερό" πρόγραμμα και για να καταλάβουμε την αξία του ας επιχειρήσουμε να βάλουμε το εξής ερώτημα στον εαυτό μας.Ποια θα πρεπε να είναι τα πρώτα μέτρα που θαπαιρνε μια κυβέρνηση της Αριστεράς.Φυσικά,αν θαπερνε τη πλειοψηφία και ήθελε πραγματικά να κυβερνήσει και όχι να προσβλέπει μέχρι τελικής πτώσεως προς ΠΑΣΟΚ μεριά για συνεργασία.


    Από το κουίζ εξαιρείται ο γνωστός markos ή στέλιος ή...αφού η απάντηση του θεωρείται δεδομένη από το 1917: (σοβιέτ εργατών,αγροτών,στρατιωτών)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντηση,φυσικά,στο ερώτημα: ποια κυβέρνηση θεωρείται πιο κατάλληλη να μας βγάλει από την κρίση,όπως συνηθίζουν να ρωτάνε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η αριστερά,τα στελέχη και πολλοί ψηφοφόροι έχουν βολευτεί στον καπιταλισμό και κάνουν όνειρα για την καταστροφή του καπιταλισμού.Φαίνεται και στον λόγο τους αυτό δεν το νιώθουν και έχουν και συμπεριφορά ελιτίστικη απέναντι στον λαό,δεν νιώθουν ένα με τον λαό.Το πρώτο μέτρο που θα έπρεπε να πάρει είναι η αναδιανομή του πλούτου.Tρόποι αντικειμενικού ελέγχου των εκπροσώπων της και άμεση ανάκληση τους,σε περίπτωση διαφθοράς και μη παραγωγής έργου προς όφελος του λαού.Απλά αλλά ουσιαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γνωστέ Ανώνυμε των 2.07., μήπως θα μπορούσες να γίνεις λιγάκι πιο σαφής?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ στο έχω ξαναγράψει οτι η σαφήνεια κάνει καλούς φίλους και έντιμους αντίπαλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να κάνω μια διευκρίνηση. Οταν ο Μαρξισμός αναφέρεται σε εργάτες, εννοεί την τάξη-ομάδα των ανθρώπων που ζουν από την μισθωτή εργασία τους.
    Οπως όλα εξελίσσονται, έτσι και η εργατική τάξη του 1917 σήμερα έχει αλλη μορφή καθώς πολλοί επιστήμονες και υπάλληλοι είναι σήμερα τμήματα της σύγχρονης εργατικής-με την ευρεία εννοια- τάξης.
    Οπωσδήποτε όμως όποια μορφή και να πάρει η μελλοντική εξουσία θα έχει επίκεντρο αυτήν την τάξη σε συμμαχία με την μικροαστική και την μικρή αγροτική τάξη.
    Ιδωμεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πρώτη προειδοποίηση!

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να παραμένουν εντός θέματος.

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να είναι ευπρεπή.

Αλλιώς θα αναγκαστώ να πάρω μέτρα.