Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Διεθνής επιτροπή λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους: Ένα επιτακτικό αίτημα, του Κ. Λαπαβίτσα


Πηγή; tvxs, Ελευθεροτυπία
του Κ. Λαπαβίτσα
Το δημόσιο χρέος της χώρας μας είναι αδύνατον να αποπληρωθεί στο σύνολό του, όπως πλέον γίνεται παραδεκτό από όλους. Το μέγεθος του προβλήματος επιβάλλει ουσιαστική δημόσια συζήτηση και ρήξη με την τακτική που ακολουθήθηκε από την αρχή της κρίσης. Δηλαδή, να αφήνονται τα αλλεπάλληλα προβλήματα στα χέρια μιάς μικρής ομάδας υποτιθέμενων ειδικών, ενώ παράλληλα να ασκείται παραπληροφόρηση και κατατρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων από τα ΜΜΕ.
Η προσέγγιση αυτή έχει αποτύχει παταγωδώς. Η χώρα είναι σε απόλυτο αδιέξοδο και είναι απαραίτητη η ευρεία λαϊκή συμμετοχή στη διαδικασία που θα καταλήξει στις αποφάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους. Το πρώτο βήμα μπορεί να είναι ο σχηματισμός διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του δημοσίου χρέους. Και εξηγούμαι.


Το δημόσιο χρέος είναι ένα τεράστιο και πολυπλόκαμο μέγεθος, με μεγάλη ποικιλία συμβάσεων που έχουν συναφθεί με διαφορετικούς όρους. Περιβάλλεται δε από πυκνό σκοτάδι. Από τα λίγα που γνωρίζουμε είναι ότι περίπου τα δύο τρίτα κατέχονται στο εξωτερικό και κυρίως από γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Το εξωτερικό χρέος είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου ομόλογα, το 90% των οποίων έχει εκδοθεί υπό ελληνική νομοθεσία. Το εγχώριο χρέος κατέχεται επίσης από τράπεζες, αλλά και από ασφαλιστικά ταμεία και άλλους ομολογιούχους. Το δημόσιο ακόμη χρωστάει σημαντικά ποσά σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις.
Για να αντιμετωπίσει το ζήτημα του χρέους η χώρα θα πρέπει ευθέως να αποφασίσει τι θα πληρώσει και πώς. Θα πρέπει δε να λάβει η ίδια την πρωτοβουλία και όχι να σύρεται πίσω από τις προτάσεις της ΕΕ, οι οποίες απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα σε βάθος χρόνου, επιβάλλοντας παράλληλα τεράστιο κόστος. Οι επιλογές είναι πολύ δύσκολες. Πόσο θα είναι το ΄κούρεμα’ των δανειστών; Πως θα διαχωριστούν οι εγχώριοι από τους ξένους δανειστές; Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθούν οι αποφάσεις αυτές αποκλειστικά στα χέρια των ‘επαϊόντων’ του Υπουργείου Οικονομικών και της Τράπεζας της Ελλάδας. Για να υπάρξει αποφασιστική λύση υπέρ των πολλών, απαιτείται η δημοκρατική συμμετοχή των εργατικών οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών.
Η ΕΛΕ μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο συμβάλλοντας στην απαραίτητη διαφάνεια. Θα πρόκειται για μια διεθνή επιτροπή που θα απαρτίζεται από ειδικούς των αναδιαρθρώσεων, νομικούς, ειδικούς του δημοσιονομικού λογιστικού ελέγχου, οικονομολόγους, συνδικαλιστές, εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών, και άλλους. Θα έχει βεβαίως απόλυτη ανεξαρτησία από κομματικούς φορείς. Από την άλλη, η ΕΛΕ θα στηρίζεται σε πλήθος άλλων επιτροπών και φορέων που θα μπορούν να κινητοποιήσουν ευρύτερα λαϊκά στρώματα και να πιέσουν για διαφάνεια με το δικό τους τρόπο. Θα αρχίσει έτσι να γίνεται πραγματικότητα η λαϊκή συμμετοχή που είναι απαραίτητη για την ουσιαστική αντιμετώπιση του χρέους.
Η ΕΛΕ θα απαιτήσει να της ανοιχτούν οι συμβάσεις τις οποίες και θα μελετήσει για όσο διάστημα χρειάζεται ώστε να διαπιστώσει το ποιόν του χρέους. Αποφασιστική σημασία στο σημείο αυτό θα έχει το ‘απεχθές’ ή ‘παράνομο’ χρέος. Η έννοια του ‘απεχθούς’ χρέους εισήχθη στο διεθνές δίκαιο από το ρώσο νομικό Αλεξάντερ Ναούμ Σακ κατά τη δεκαετία του 1920 και εν ολίγοις αναφέρεται σε δημόσια χρέη τα οποία στρέφονται κατά των λαϊκών συμφερόντων. Υπάρχει ευρεία νομική αντιπαράθεση στο θέμα, να σημειωθεί όμως ότι οι ΗΠΑ επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν την έννοια το 2003 για να διαγράψουν τα χρέη του καθεστώτος Σαντάμ. Έκαναν πίσω όταν διαπίστωσαν ότι θα δημιουργούσαν καταλυτικό προηγούμενο για πλειάδα άλλων χωρών. Η έννοια του ‘παράνομου’ χρέους είναι ακόμη ευρύτερη και έχει χρησιμοποιηθεί από πλήθος οργανώσεων που επιχειρούν να πετύχουν μείωση των χρεών των αναπτυσσομένων χωρών. Αναφέρεται, για παράδειγμα, σε χρέος το οποίο έχει διαστάσεις ποινικές, ή άδικες, ή καταστροφικές για το περιβάλλον.
Η ΕΛΕ θα βρει πεδίον δόξης λαμπρόν στη χώρα μας. Και μόνον οι συμβάσεις χρέους με την διαμεσολάβηση της Γκόλντμαν Σακς, καθώς και αυτές για πολεμικούς εξοπλισμούς, καθιστούν αναγκαίο τον ανεξάρτητο έλεγχο. Αν αποδειχτούν ‘απεχθείς΄ ή παράνομες, η χώρα μπορεί ευθέως να αρνηθεί την αποπληρωμή, αποδίδοντας παράλληλα ευθύνες σε όσους είχαν εμπλοκή. Περαιτέρω, η διαφάνεια μέσω του έργου της ΕΛΕ θα επιτρέψει στην κοινωνία να αποφασίσει η ίδια τι θα αποπληρώσει από το χρέος που δεν είναι ‘απεχθές’.
Υπάρχει πλούσια εμπειρία από τη Λατινική Αμερική και αλλού στο ζήτημα αυτό. Είναι ενθαρρυντικό ότι ήδη έχει αρχίσει να αξιοποιείται από ελληνικής πλευράς και ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα υπάρξει πρωτοβουλία για το σχηματισμό ΕΛΕ. Περιττό να ειπωθεί ότι παρουσιάζεται μεγάλο ενδιαφέρον και από άλλες χώρες της περιφέρειας. Αν δημιουργηθούν συνεργαζόμενες ΕΛΕ των ευρωπαϊκών χωρών θα υπάρξει και πραγματικός διεθνισμός, πέρα από τις πομφόλυγες του ευρωπαϊσμού. Οι λαοί της Ευρώπης καλούνται να φέρουν ένα τρομακτικό βάρος, ώστε να διασωθούν οι τράπεζες, αλλά και το αρρωστημένο σαρκίο της ΟΝΕ. Έχουν απόλυτο δικαίωμα να γνωρίζουν γιατί τους επιβάλλεται αυτή η τραγωδία. Στη χώρα μας είναι επιτακτικό δημοκρατικό αίτημα να ανοίξουν οι συμβάσεις του χρέους και να σχηματιστεί ΕΛΕ τώρα.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις 5 Δεκεμβρίου 2010

5 σχόλια:

  1. Οσο οι ηγεσίες της Αριστεράς δεν βάζουν πρώτο στόχο την διαγραφή του χρέους είναι ανίκανες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι αριστεροί κοινωνιολόγοι δεν λένε να σταματήσουν να βρίσκουν λύσεις βολικές για την αστική τάξη. Τι έχει να ωφεληθεί η εργατική τάξη από την ΕΛΕ; Απολύτως τίποτα.

    «οι εργάτες πρέπει να σπάσουν τους δεσμούς τους με όλα τα παραδοσιακά κόμματα της μπουρζουαζίας με στόχο να ενωθούν με τους αγρότες, για να εγκαθιδρύσουν τη δική τους εξουσία». Οτιδήποτε βοηθά στην κατεύθυνση αυτής της προοπτικής είναι θετικό και πρέπει να εξετασθεί, καθώς επίσης και να συμπληρωθεί με προσεχτικό απολογισμό. Οτιδήποτε δεν βοηθά στην κατεύθυνση αυτή αλλά είναι συνεπές μόνο με το «γράμμα» του επαναστατικού μαρξισμού αλλά περιθωριοποιεί τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού, αυτό πρέπει ν’ απορρίπτεται χωρίς δεύτερη συζήτηση.

    - ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ

    - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΑΜΕΣΑ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ.

    - Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ: ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΚΕ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΤΩΡΑ.


    ★ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ & ΠΡΑΞΗ
    www.theorystudies.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Κ. Παυλάτο
    Και... οι δογματικοί αριστεροί δεν λενε να σταματήσουν να βρίσκουν... "ΔΙΑΜΑΧΕΣ" ΑΧΡΗΣΤΕΣ για την εργατική τάξη; ΤΙ έχει να ωφεληθεί η εργατική τάξη από τις "αντιρρήσεις" αυτές; Απολύτως τίποτα.
    Λες, π.χ.
    "Τι έχει να ωφεληθεί η εργατική τάξη από την ΕΛΕ; Απολύτως τίποτα."

    E, ΔΕΝ κατανοώ από ΠΟΥ το συμπεραίνεις αυτό, έτσι... ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΑ, σαν ΘΕΣΦΑΤΟ!
    Το επόμενο που... αναμένω να ακούσω, με την ΙΔΙΑ αξιωματική "λογική", είναι κάτι σαν...

    "Τι έχει να ωφεληθεί η εργατική τάξη από τo WikiLeaks; Απολύτως τίποτα."

    Αλλά το δεύτερο είναι ΠΡΟΦΑΝΩΣ λάθος, 100%, ενώ το προηγούμενο (που είπες) ΙΣΩΣ να μην είναι προφανές λάθος σε σένα. Παραμένει όμως ΑΠΟΛΥΤΩΣ προφανές λάθος σε μένα ΚΑΙ σε αμέτρητους άλλους.

    ΔΕΝ καταλαβαίνω ΚΑΘΟΛΟΥ, το ΠΩΣ ΔΙΑΝΟΕΙΣΑΙ ΚΑΝ ότι η εργατική τάξη "δεν έχει τίποτε να κερδίσει" π.χ. ΑΝ βγουν στη φόρα ΟΛΕΣ οι... μάσες του Λάτση ή του Μπόμπολα. Και ΔΕΝ ενδιαφέρει ΚΑΝΕΝΑΝ το ΠΩΣ θα βγουν στη φόρα. Το θέμα είναι να βγούν. Και να βγουν ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ.

    Μέσω του ΣΚΕΤΟΥ μαρξισμού δεν μπορεί κανείς να υποκαταστήσει... ΟΥΤΕ τη λογιστική, ΟΥΤΕ φυσικά την... αριθμητική. Συν Μάρξ και... κομπιούτερ κίνει ! :)

    Τώρα... αν π.χ. ο Julian Assange δεν είναι καν μαρξιστής ή αριστερός (που ΔΕΝ το ξέρω σίγουρα) δεν έχει καμμία σημασία, για το γεγονός ότι το WikiLeaks _είναι_ επαναστατικό όπλο (ΑΝ παραμείνει ειλικρινές).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. OMADEON, είναι εντελώς απλό γιατί δεν έχει να ωφεληθεί τίποτα. Αν δεν ανακαλύψει μόνη της τα "εμπορικά μυστικά" με τον εργατικό έλεγχο και το άνοιγμα των βιβλίων από τις ίδιες τις επιτροπές της τότε θα έχει μόνο θεωρητικά οφέλη από τα να πέσουν οι μάσκες.

    Οτιδήποτε βοηθά στην κατεύθυνση της ανύψωσης της συνείδησης της εργατικής τάξης ΚΑΙ στην άνοδο του κινήματός της είναι καλό και πρέπει να χρησιμοποιηθεί.

    Με το να έρθει μια διεθνής "αντικειμενική" επιτροπή θα λύσει το πρόβλημα του Κινήματος για το ίδιο το κίνημα ; Μα το ίδιο το κίνημα πρέπει να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες αν θέλουμε η τάξη σαν σύνολο να πάει μπροστά.

    Το να πέσουν οι μάσκες είναι ένα πράγμα. Το να ρίξει τις μάσκες η ίδια η εργατική τάξη είναι άλλο πράγμα. Γι' αυτό λέμε:

    "Το άμεσο καθήκον του εργατικού ελέγχου είναι: να ξεκαθαρίσει ποια είναι τα εισοδήματα και ποιες οι δαπάνες της κοινωνίας, ξεκινώντας από τη μεμονωμένη επιχείρηση. Να καθορίσει το πραγματικό μερίδιο που οικειοποιούνται οι καπιταλιστές σαν άτομα και οι εκμεταλλευτές σαν όλο, από το εθνικό εισόδημα. Να ξεσκεπάσει τις παρασκηνιακές κομπίνες και τις απάτες των τραπεζών και των τραστ, και τέλος, να παρουσιάσει μπροστά σ' ολόκληρη την κοινωνία, την παράλογη σπατάλη ανθρώπινης εργασίας που είναι το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής αναρχίας και το γυμνό κυνήγι του κέρδους. Καμιά υπηρεσία του αστικού κράτους δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας αυτή τη δουλειά, όποιες κι αν είναι οι εξουσίες με τις οποίες μπορεί κανείς να την περιβάλει. Ολόκληρος ο κόσμος στάθηκε μάρτυρας της αδυναμίας του προέδρου Ρούζβελτ και του πρωθυπουργού Λεόν Μπλουμ μπροστά στις συνωμοσίες των «εξήντα» ή των «διακοσίων οικογενειών» των αντίστοιχων εθνών τους. Για να συντριβεί η αντίσταση των εκμεταλλευτών, είναι αναγκαία η μαζική πίεση του προλεταριάτου. Μόνο οι εργοστασιακές επιτροπές μπορούν να εγγυηθούν έναν πραγματικό έλεγχο πάνω στην παραγωγή, παίρνοντας κοντά τους -με την ιδιότητα του συμβούλου και όχι του «τεχνοκράτη»- έντιμους και αφοσιωμένους στο λαό ειδικούς: λογιστές, στατιστικολόγους, πολιτικούς μηχανικούς, επιστήμονες, κτλ." (Το Μεταβατικό Πρόγραμμα).

    Δεν πρέπει να κάνουμε ούτε μαθήματα άλγεβρας ούτε να συζητάμε θεωρητικά και αφηρημένα για το ζήτημα. Μας ενδιαφέρει ειδικά το ζήτημα του χρέους να γίνει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα για την εργατική τάξη. Ούτε πρέπει να έχομε καμιά αυταπάτη οτι κάποιες διεθνείς εταιρείες θα λύσουν το πρόβλημα για μας. “ Καμιά υπηρεσία του αστικού κράτους δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας αυτή τη δουλειά, όποιες κι αν είναι οι εξουσίες με τις οποίες μπορεί κανείς να την περιβάλει”, αλλιώς δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο να ρίξουμε το αστικό κράτος με στατιστικές και λογιστικές.

    Η wikileaks λειτούργησε, έδωσε χιλιάδες τηλεγραφήματα, αμφιβάλλω αν τα διάβασε κανένας στο πρωτότυπο. Ήταν μια καλή ενέργεια. Απέναντι όμως σε τέτοιες μεμονωμένες κινήσεις που το κράτος μπορεί να χειρισθεί με επιτυχία στον ένα ή άλλο βαθμό προέχει κάτι άλλο: ΚΑΤΩ Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ. ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΑΜΕΣΑ. Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό με συνέπεια αν όχι οι ίδιες οι επιτροπές της εργατικής τάξης; Φυσικά είναι πιο εύκολο να πέσει από μόνος του ο καπιταλισμός παρά να πραγματοποιηθεί αυτό το αίτημα, αλλά το αίτημα λειτουργεί ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ και βάζει τις σωστές προοπτικές για το κίνημα.

    Να γιατί δεν είναι καθόλου ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ να θεωρώ ότι η εργατική τάξη δεν έχει κανένα όφελος από την ΕΛΕ. Δεν έχει όφελος γιατί το όφελος της εργατικής τάξης πρέπει να είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Δεν αρκεί να πέσουν οι μάσκες αλλά να ΠΡΟΚΥΨΕΙ που θα πάει η τάξη πιο μετά, αφού πέσουν οι μάσκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαζί με την Τρόικα ήρθε φαίνεται κι ο χρόνος να γεννηθεί κι αυτό που κυοφορείται στην ελληνική κοινωνία από την εποχή των παππούδων αυτών των παγκάλων εγγονών που μας κυβερνάνε τα τελευταία πολλά χρόνια. Ό,τι γεννηθεί με μαμή τον Δομίνικο ή τον άλλο αντιπαθητικό τον Φιλανδό, πρέπει να το πνίξομε, όπως έκανε η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη και γι’ αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην πάγκαλη παρέα να συνεχίζει να πληρώνει τόκους! Ας προσλάβουνε πάλι τους ορκωτούς λογιστές της αρεσκείας τους και να υπολογίσουνε ποιο μέρος του εξωτερικού μας χρέους εμπίπτει στις διατάξεις του ειδεχθούς χρέους. Εκτός κι αν θέλει να αναλάβει αυτήν την πρωτοβουλία του υπολογισμού, μέσα στη ραστώνη του, το Οικονομικό Επιμελητήριο, ενόψει και της δικής του προεκλογικής περιόδου.

    Ποιο κομμάτι του χρέους είναι ειδεχθές!? Από κει πρέπει να ξεκινήσομε την κουβέντα…

    http://my-pillow-book.blogspot.com/2010/12/blog-post_09.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πρώτη προειδοποίηση!

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να παραμένουν εντός θέματος.

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να είναι ευπρεπή.

Αλλιώς θα αναγκαστώ να πάρω μέτρα.