Παπανδρέου ο δίκαιος

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Του Θανάση Καρτερού

Δεν μπορεί να μη διακρίνει κανείς ανάμεσα στον πλούτο των ιδεών και των πολιτικών της, των λόγων και των έργων της, μια σταθερή επιμονή, μια εμμονή θα μπορούσαμε να πούμε, της κυβέρνησης Παπανδρέου στην ιδέα αλλά και στην πράξη της δικαιοσύνης.

Ιδέα και πράξη που φαίνεται να διαπερνά σαν κόκκινη κλωστή κάθε δύσκολο αλλά αναγκαίο μέτρο και κάθε δύσκολη αλλά αναγκαία μεταρρυθμιστική της προσπάθεια. Έστω κι αν επιβάλλονται από την τρόικα, οι πολιτικές της κυβέρνησης αποκτούν έτσι ένα ηθικό, θα μπορούσαμε να πούμε, βάθος, με την πιστοποίηση του Παπακωνσταντίνου, του Ραγκούση, του Λοβέρδου και φυσικά του Παπανδρέου.

Δυστυχώς, καθώς ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει και συντελούνται εντός εβδομάδων και μηνών μεταρρυθμίσεις εξ αναβολής δεκαετιών, διαφεύγει από πολλούς το πρωτοφανές φαινόμενο δικαιοσύνης που ζούμε. Ιδιαίτερα το φαινόμενο να μην αντιλαμβάνονται το φαινόμενο παρατηρείται σε όσους ή δεν διαβάζουν ενδελεχώς "Τα Νέα", ή δεν είναι έστω εις θέση να μεταφράσουν σωστά τις εύγλωττες γκριμάτσες της Όλγας Τρέμη όταν ανακρίνει φορτηγατζήδες, πράγμα που μόνο ένα σχόλιο επιδέχεται: Κρίμα! Κρίμα γιατί όποιος δεν αντιλαμβάνεται τη δικαιοσύνη χάνει όχι μόνο το φως, αλλά και την παραμυθία που αυτή προσφέρει.

Αυτό όμως δεν πρέπει να επιτραπεί και πρέπει επιτέλους να γίνει νοητός απ’ όλους ο μέχρι στιγμής ανόητος για ορισμένους ήλιος της κυβερνητικής δικαιοσύνης. Χθες για παράδειγμα ήταν η αποκατάσταση της δικαιοσύνης στα φορτηγά και στα βυτία -να μπορεί ο καθένας που διαθέτει μια πλούσια εταιρεία να αποκτά μια άδεια. Σήμερα είναι η περαίωση -να μπορεί ο κάθε φοροφυγάς να αντιστέκεται στους εκβιασμούς επίορκων εφοριακών. Αύριο θα είναι η αποκατάσταση της δικαιοσύνης στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων με το ενιαίο μισθολόγιο.

Καθώς αυτό το τελευταίο είναι υπό εκπόνηση, αποτελεί ευκαιρία να εμπεδώσουμε όλοι κάποιες αλήθειες της δικαιοσύνης. Πρώτον, οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται καλύτερα από τους ιδιωτικούς. Δεύτερον, μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται καλύτερα από άλλους. Τρίτον, δικαιοσύνη σημαίνει ισότητα. Άρα, τέταρτον, όλοι οι μισθοί εξισώνονται στο ανώτερο επίπεδο. Όχι; Ε, τότε, σε έναν μέσο όρο δικαιοσύνης, πέντε κάτω οι μεν, πέντε πάνω οι δε. Πάλι όχι; Εντάξει, τότε τους πάμε όλους στον βυθό της φτώχειας για να καταλάβουν τουλάχιστον ότι ακόμα και η δικαιοσύνη δεν είναι μία…