Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Ελλάδα, Τέλος Παιχνιδιού



by Paul Krugman   May 5, 2010


Many commentators now believe that Greece will end up restructuring its debt — a euphemism for partial repudiation. I agree. But the reasoning seems to stop there, which is wrong. In effect, the consensus that Greece will end up defaulting is probably too optimistic
I’m growing increasingly convinced that Greece will end up leaving the euro, too.

I’ve basically laid out the logic already: even with a debt restructuring, Greece will be in deep trouble, forced to engage in severe austerity — and provoke a deep slump — just to close the primary, non-interest deficit.

The only thing that could reduce that need for austerity would be something that helped the economy expand, or at least not contract as much. This would reduce the economic pain; it would also increase revenues, reducing the needed amount of fiscal austerity.

But the only route to economic expansion is higher exports — which can only be achieved if Greek costs and prices fall sharply relative to the rest of Europe.

If Greece were a highly cohesive society with collective wage-setting, a sort of Aegean Austria, it might be possible to do this via a collectively agreed reduction in wages across the board –an “internal devaluation.” But as today’s grim events show, it isn’t.

The alternative is a devaluation — which means leaving the euro.

Any announcement of plans to leave the euro would, as Eichengreen points out, trigger disastrous bank runs. By the same token, any suggestion by outside players, like the ECB, that the option exists would amount to invoking a speculative attack on Greek banks, and therefore can’t be made. The whole thing is effectively undiscussable.

But that doesn’t mean it can’t happen. Greece is already starting to look like Argentina 2001.

Again, this isn’t an alternative to debt restructuring; it’s what might be needed in addition to debt restructuring to make the fiscal adjustment possible.

I hope that somewhere, deep in the bowels of the ECB and the Greek Ministry of Finance, people are thinking about the unthinkable. Because this awful outcome is starting to look better than the alternatives.


13 σχόλια:

  1. If ten years after dept restructuring and the abandonment of euro, we look like Argentina today, then YES, we want to leave the goddamn euro.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Krugman

    πριν λιγο καιρο θεωρουσε (παλι στο βλογ του) οτι η ελλαδα δεν ειναι και τοσο χαμενη υποθεση.

    Φαινεται το ξανασκεφτηκε.

    Ας περιμενουμε την επομενη αναρτηση του.

    Εχει ενδιαφερον να διαβασουμε επισης τα σχολια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. VKP,

    πηγα τωρα στο βλογ του , και δεν υπαρχει ουτε ενα σχολιο. Περιεργο!
    cynical

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δειτε επισης το αρθρο του Κρουγκμαν στις 29/4

    με τιτλο
    "The Euro Trap"

    http://www.nytimes.com/2010/04/30/opinion/30krugman.html?partner=rssnyt&emc=rss

    cyn

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα συμφωνησω με τον φιλο VKP, ας αποχωρησουμε επιτελους απο το ..@^#ευρω, αλλα μας αφηνουν;
    Οπως λεει το αρθρο του Krugman οι τραπεζες δε θα δεχθουν ποτε κατι τετοιο,επειδη σημαινει καταστροφη γι αυτες.Ειμαστε λοιπον παγιδευμενοι, μπρος γκρεμος και πισω ρεμα...
    Παντως στη Σουηδια καθε παλαιοτερο αιτημα δεξιων και... σοσιαλιστων για να εισαγουν το ευρω...εχει πλεον παει στον αγυριστο, ειδικα μετα τις εξελιξεις στην Ελλαδα. Ουτε να ακουσει κανεις για ευρω, πια...
    Κριμα που τους Ελληνες δεν τους ρωτησε κανεις και το επεβαλλαν με το ετσι θελω! Μεγαλα σφαλματα αυτα και τα πληρωνουμε με το χειροτερο τροπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι ας αποχωρήσουμε από το ευρώ για να γίνουμε όλοι ρακοσυλλέκτες(cartoneros) σαν τους Αργεντίνους. Αυτό που δεν υπολογίζετε είναι πως η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε την εποχή που η παγκόσμια οικονομία έτρεχε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, η δική μας μπορεί να πάρει δεκαετίες. Η προθυμία μερικών ανθρώπων να τα γκρεμίσουν όλα πραγματικά με σοκάρει. Όταν καταντήσουμε ζητιάνοι με τα παιδιά μας μετανάστες να σφουγγαρίζουν τα πατώματα των Γερμανών θα το ξανασκεφτούμε. Μην πιστεύετε εμένα, διαβάστε τη συνέντευξη Τομπάζη - Λαπαβίτσα λίγο πιο κάτω. Ο πρώτος διαφωνεί με την έξοδο από την ΟΝΕ ενώ ο δεύτερος πιστεύει πως θα μας ωφελήσει αν η Ελλάδα γίνει μια καλή εκδοχή της Βόρειας Κορέας. Καλά κρασιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κυριάκο,
    τα πραγματα ειναι δυσκολα. Αν μπορει να γινει αναδιαπραγματευση μενοντας στο ευρω, τοσο το καλυτερο.
    Παντως οσο ψαχνω δεξια και αριστερα σε οικονομικες αναλυσεις, βλεπω να προσανατολιζονται ολο και πιο πολυ προς το "κουρεμα".

    Δεν εχω δει καποια αναλυση πειστικη που να λεει οτι με το παρον πακετο θα ξελασπωσουμε.

    Ολοι κουνανε το κεφαλι τους, οτι κανουμε το χειροτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Cynical, εγώ πιστεύω πως βιώσιμες λύσεις θα μπορούσαν να είναι μόνο ευρωπαϊκές. Μονομερής παύση πληρωμών με ή χωρίς αποχώρηση από το ευρώ θα μας έβαζε στη γωνία. Δε θέλω να γίνουμε Βόρεια Κορέα. Το ευρωπαϊκό πακέτο δε θα μας σώσει, σ' αυτό συμφωνούν σχεδόν όλοι οι αναλυτές και κυρίως δεν θα σώσει όλη τη Ν. Ευρώπη που αρχίζει να μπαίνει στη δίνη. Ούτε εμένα μ' αρέσει η λιτότητα για χάρη των τραπεζών αλλά χρειαζόμαστε λίγο χρόνο. Ο στόχος είναι η Ελλάδα να μη χρειαστεί να δανειστεί για 1,5 - 2 χρόνια από τις αγορές. Μέχρι τότε θα φανεί τι θα γίνει. Αν τα πράγματα χειροτερέψουν για τις άλλες χώρες η Γερμανία και η ΕΚΤ θα αναγκαστούν να αναζητήσουν άλλες λύσεις. Η Γερμανία ήδη αναζητά συνταγές αναδιάρθρωσης του χρέους, όχι μόνο για την Ελλάδα. Ταυτόχρονα οι Αμερικανοί αρχίζουν να ανησυχούν γιατί δεν θέλουν δεύτερο γύρο κρίσης, μπορεί να μην αντέξουν ούτε αυτοί. Γι αυτό είμαι υπέρ των μέτρων και του πακέτου. Για μένα μια ορθολογική αριστερή πρόταση αυτή τη στιγμή θα πρέπει να εστιαστεί στη φορολογία. Συμφωνώ απόλυτα με τον Τομπάζο:

    "Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, η αιχμή του δόρατος της αριστερής πολιτικής είναι η φορολογική πολιτική, ούτως ώστε να μην επωμισθούν το βάρος της κρίσης οι εργαζόμενοι. Μια εναλλακτική φορολογική πολιτική είναι άλλωστε και η μόνη πολιτική που μπορεί να ενώσει την Αριστερά και να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα σε ένα πολύ ευρύτερο κοινωνικό στρώμα που επηρεάζεται σήμερα από το κυβερνητικό κόμμα και την παραδοσιακή δεξιά. Αν δεν επικεντρωθούμε σ’ αυτήν, κινδυνεύουμε να αναλωθούμε σε ατέρμονες συζητήσεις περί πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων του ευρώ, της συμμετοχής στην Ε.Ε. κ.λπ. που δεν θα έχουν κανένα απτό αποτέλεσμα στη μάχη που ήδη διεξάγεται. Άλλωστε, η συζήτηση για την ΟΝΕ και την Ε.Ε. εγγράφεται σε ένα χρονικό ορίζοντα πολύ διαφορετικό απ’ αυτόν του βραχέως χρόνου που θα καθορίσει την έκβαση της επίθεσης που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κυριακο,

    δευκρινιζω οτι οι αναλυσεις που προτεινουν "κουρεμα" ειναι απο τους ιδιους τους πιστωτες μας. Αυτο το συμπερασμα βγαζω απο τα αρθρα που εχω αναδημοσιευσει εδω, απο Krugman, WSJ, FT, sofokleous10 κλπ. Δες τα δυο τελευταια, για παραδειγμα.
    Επειδη τους παρακολουθω κανενα μηνα τωρα, μεχρι και ο Κρουγκμαν αλλαξε αποψη.
    Πειθονται οτι ολα αυτα ειναι ατελεσφορα και οτι ειναι καλυτερα τωρα, παρα μετα απο δυο χρονια που θα ειναι χειροτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κυριάκο πως είναι δυνατόν να είσαι υπέρ των μέτρων και συγχρόνως υπέρ μιας διαφορετικής φορολογικής πολιτικής;
    Υπάρχει τίποτε στο πακέτο που να αλλάζει τα δεδομένα φορολόγησης ,τα οποία μας οδήγησαν εδώ;
    Αντίθετα προβλέπεται στο φορολογικό νομοσχέδιο περαιτέρω μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις από 25% στο 20% την επόμενη 5ετία.
    Το χρέος του δημοσίου δημιουργήθηκε την τελευταία 10ετία ,πέρα από τις επιπτώσεις του ισοζυγίου πληρωμών,από τις συγκεκριμένες φορολογικές πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου,άρα μας λείπουν φορολογικά έσοδα 10 ετών τουλάχιστον. Ποια φορολογική πολιτική μπορεί να τα αντικαταστήσει σε εύλογο χρόνικό διάστημα ώστε να είναι αποτελεσματική;
    Εκτός και εάν μιλάμε για δημεύσεις καταθέσεων η περιουσιών που θα έδιναν το αναγκαίο μέγεθος κεφαλαίων που χρειαζόμαστε για την εξυπηρέτηση του χρέους!
    Η μόνη ρεαλιστική λύση είναι η παύση πληρωμών και η διαπραγμάτευση του χρέους ως προς το ύψος και την διάρκεια αποπληρωμής του.
    Γιατί ο κόμπος με το χρέος έχει φτάσει στο χτένι!
    Τώρα αν αυτό μας οδηγήσει στην έξοδο από την ΟΝΕ δεν εξαρτάται μόνο από εμάς αλλά και από τους υπόλοιπους εταίρους μας.
    Και εάν δεν μπει η Ευρωζώνη σε μια διαδικασία αλλαγής για την δημιουργία συνομόσπονδου κράτους μ ε κρατική ΕΚΤ, πολιτικές μεταφοράς πόρων για την απάλειψη των ανισοτήτων μεταξύ κρατών κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα τότε χίλιες φορές να βγούμε από το ευρώ..
    Το δίλλημα η αλλάζουμε η βουλιάζουμε το θέτουμε εμείς απέναντι στην Ευρώπη των μονεταριστών με όλες τις συνέπειες!
    Και αν αυτές θα είναι οδυνηρές θα είμαστε αυτοί που θα φταίμε λιγότερο!
    Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλο σταυροδρόμι και κάποτε αυτός ο λαός στάθηκε όρθιος μπροστά στους ναζιστές και τους φασίστες ενώ η Ευρώπη κατέρεε μπροστά τους!
    Είμαστε τόσο μικροί όσο πιστεύουμε ότι είμαστε, αλλά και τόσο μεγάλοι που μπορούμε να στείλουμε ένα μεγάλο μήνυμα στους υπόδουλους όλου του πλανήτη!
    Ναι οι λύσεις μπορούν να είναι Ευρωπαικές αλλά όχι από αυτούς που μας οδήγησαν εδώ και που βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία να μας σπρώξουν πιο βαθιά στον πάτο του βαρελιού!
    Και λύσεις με υποταγή και χωρίς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για τους λαούς δεν υπάρχουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. niko χωρίς τα μέτρα δεν έχει λεφτά και χωρίς λεφτά έχει χρεοκοπία αύριο. Είσαι έτοιμος; εγώ όχι. Μπορεί και να έχω φάει την προπαγάνδα της κυβέρνησης και να υπάρχουν εναλλακτικές αλλά προς το παρόν δεν τις βλέπω, κι επειδή έχω πολλά να χάσω θα είμαι συντηρητικός. Είμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Εγώ έχω την άποψη πως οι λύσεις θα δοθούν στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων όχι στους δρόμους. Και για να μπορέσουμε να διαπραγματευτούμε πρέπει να βγάλουμε τη θηλιά από το λαιμό.

    Σχετικά με τη δική μας στάση ως προς το τι πρέπει να απαιτήσουμε, συμφωνώ με την άποψη του Καλοκαιρινού στα χθεσινά Νέα:

    "Πέρα από την έκφραση συμπάθειας στους πολλούς που πλήττονται, οι πολιτικοί χρειάζεται να μιλήσουν με ειλικρίνεια. Να διαχωρίσουν τα δίκαια από τα άδικα μέτρα. Να πουν ποια είναι ποια. Να πουν ότι τα άδικα μέτρα έχουν ημερομηνία λήξεως την οποία πρέπει όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να επισπεύσουμε."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Που είδες διαπραγματεύσεις φίλε μου;
    Μέχρι τώρα μόνο υπαγορεύσεις διαπιστώνουμε!
    Η αλήθεια είναι πικρή για όλους μας,εύχομαι να βρείς το κουράγιο να την δεις!
    Διαπραγματεύσεις χωρίς αντίπαλο δέος,χωρίς απαιτήσεις για αλλαγές, για δικαιοσύνη και προπαντός διαπραγματεύσεις χωρίς το λαό και για τους εργαζόμενους δεν υφίστανται!
    Η καλιέργεια φρούδων ελπίδων είναι ότι απέμεινε στους δυνάστες μας!
    Διάλεξε με ποιους θα πας και ποιους θαφήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νίκο μη με βάζεις να διαλέξω σε παρακαλώ, αυτό το δίλημμα νομίζω πως είναι ψεύτικο. Διαφωνούμε για το δρόμο, όχι για το στόχο.

    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πρώτη προειδοποίηση!

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να παραμένουν εντός θέματος.

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να είναι ευπρεπή.

Αλλιώς θα αναγκαστώ να πάρω μέτρα.