Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Η ελεγχόμενη πτώχευση της χώρας δεν είναι μονόδρομος


 Δημήτρης Καζάκης
1/4/2010   Εφημερίδα "Ποντίκι" 

Η σύνοδος κορυφής της 25ης Μαρτίου αποτελεί πράγματι ορόσημο. Μ’ αυτήν οι ηγέτες της ευρωζώνης σύστησαν επίσημα την Ελλάδα στο ΔΝΤ. Το ευρώ, δίπλα στις τόσες και τόσες ευεργεσίες που έχει προσφέρει σ’ αυτή τη χώρα και ιδίως στον εργαζόμενο λαό της, έρχεται τώρα να του προσφέρει επίσης μια ακόμη μοναδική ευκαιρία, να δοκιμάσει στο πετσί του και τις «θεραπείες σοκ» του ΔΝΤ. «Ελπίζουμε ότι αυτό θα καθησυχάσει όλους τους κατόχους των Ελληνικών ομολόγων ότι η ευρωζώνη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να αποτύχει», όπως είπε ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι αμέσως μετά τη Σύνοδο. Άλλωστε γι’ αυτούς δουλεύουν όλοι.

Η χώρα βαδίζει όπως έχει προκαθοριστεί από τις αγορές και τους κερδοσκόπους: από το κακό στο χειρότερο. Κάθε επιδείνωση της κατάστασης αποφέρει κέρδη δις ευρώ σε διεθνείς θεσμικούς και μη επενδυτές. Κι αυτό γιατί δεν έχουν επενδύσει στην μια και έξω χρεοκοπία της χώρας, αλλά στον αργό θάνατό της. Όσο περισσότερο κρατήσει η επιθανάτια αγωνία, τόσο περισσότερο κερδίζουν από τα αυξημένα spread-επιτόκια, από τις επισφάλειες των ελληνικών ομολόγων, από τα κάθε είδους παράγωγα χρέους, από τα πιθανά swap και τις συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι προκειμένου η χώρα να συνεχίσει να δανείζεται για να συνεχίσει απρόσκοπτα την εξυπηρέτηση των χρεών της. Το ιδεώδες για τις αγορές θα ήταν να συνεχιστεί στο διηνεκές αυτή η κατάσταση. Αυτό θέλουν να εγγυηθεί η κηδεμονία της χώρας από το ΕΕ και το ΔΝΤ. Επιζητούν δηλαδή μια ελεγχόμενη πτώχευση σαν αυτή που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ουραγουάη το 2003, η οποία την μετέτρεψε σε μια από τις φτωχότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, χωρίς να την γλυτώσει από το χρέος της.


Αυτός είναι ο μονόδρομος που υπηρετεί η κυβέρνηση. Είναι η χώρα υποχρεωμένη να τον ακολουθήσει; «Η πρώτη διαταγή των νόμων των είναι, να νομίζουν τους λόγους του τυράννου ως νόμους απαραβάτους», έγραφε για τα καθεστώτα της τυραννίας ο Ανώνυμος Έλληνας στην Ελληνική Νομαρχία.

Ωστόσο, μονόδρομοι δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και «νόμοι απαράβατοι». Ιδίως όταν η αναζήτηση μιας εναλλακτικής προοπτικής αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη χώρα και το λαό της.

Το πρώτο βήμα μιας διαφορετικής πολιτικής θα ήταν να ανατραπεί το καθεστώς κηδεμονίας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, που έχει σαν βασικό στόχο τη διαιώνιση της υπερχρέωσης προς όφελος των διεθνών κερδοσκόπων και δανειστών. Δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα χώρας που να υποβλήθηκε σε καθεστώς κηδεμονίας για τα χρέη της και να βγήκε αλώβητη ή και ακέραια. Όποιος ενδιαφέρεται ας δει την ιστορία των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, ιδίως της υποσαχάριας, όπου έδρασε για δεκαετίες το ΔΝΤ. Όπου επιβλήθηκε καθεστώς κηδεμονίας άφησε πίσω του ερείπια.

Δεύτερο, να προχωρήσει το ελληνικό κράτος σε άμεση παύση πληρωμών, ώστε να διασωθούν οι τεράστιοι πόροι που σήμερα πηγαίνουν σε πληρωμές δανείων. Η παύση πληρωμών δεν ισοδυναμεί με κήρυξη πτώχευσης, όπως κηρύττει σκόπιμα η επίσημη προπαγάνδα. Η πτώχευση μπορεί να σημάνει μια προσωρινή στάση πληρωμών, αλλά θέτει τη χώρα και το λαό της στη διάθεση και στο έλεος των δανειστών της. Πτώχευση σημαίνει ότι μια χώρα δεν μπορεί να πληρώσει τους δανειστές της σε ρευστό και επιτρέπει να πληρωθούν σε είδος, κατάσχοντας και δημεύοντας τα περιουσιακά της στοιχεία. Αντίθετα, μια χώρα προχωρά σε μονομερή παύση πληρωμών ακριβώς επειδή δεν θέλει να της επιβληθεί ή να αναγκαστεί από την αγορά να κηρύξει πτώχευση. Η μονομερής παύση πληρωμών θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη να σταθεί η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο αίματος στους δανειστές.

Για παράδειγμα στην περίπτωση της επίσημης πτώχευσης του ελληνικού κράτους το 1932 υπήρξε πράγματι προσωρινή παύση πληρωμών, αλλά η χώρα δεν γλύτωσε ούτε από τα χρέη της, ούτε από τους δανειστές της. Ακόμη και σήμερα συνεχίζει το ελληνικό κράτος να πληρώνει το διακυβερνητικό δάνειο με τις ΗΠΑ που συνάφθηκε το 1929! Κι ας έχει μεσολαβήσει επίσημο χρεωστάσιο της χώρας.

Στη διεθνή πρακτική έχουμε πολλές χώρες που κατά καιρούς αρνήθηκαν να πληρώσουν τους δανειστές τους, χωρίς να κηρύξουν πτώχευση. Μάλιστα στο διεθνές δίκαιο υπάρχει πρόβλεψη για την μονομερή άρνηση μιας χώρας να πληρώσει τα χρέη της, όταν συντρέχουν τρεις λόγοι: (α) Ο δανεισμός έγινε με ανήθικο και παράνομο τρόπο. (β) Τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας. (γ) Οι δανειστές γνώριζαν πολύ καλά ποιους δάνειζαν και για ποιο σκοπό. Στη βάση αυτής της ρήτρας του διεθνούς δικαίου, που αποκαλείται odious debt ή απεχθές χρέος, αρνήθηκαν πολλές από τις νεοαπελευθερωμένες χώρες να πληρώσουν τα χρέη της αποικιοκρατίας, των δικτατορικών και βασιλικών καθεστώτων που ανατράπηκαν, αλλά και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων.

Τελευταίο παράδειγμα είναι το Εκουαδόρ, το οποίο τον Δεκέμβρη του 2008 ανακοίνωσε πλήρη παύση πληρωμών, χωρίς να κηρύξει πτώχευση. Ο πρόεδρος της χώρας Κορέα, αφού συγκρότησε μια διακομματική επιτροπή υπό τον γενικό εισαγγελέα της χώρας που εξέτασε το σύνολο των συμβάσεων δανεισμού της χώρας, ανακοίνωσε ότι το Εκουαδόρ δεν δεσμεύεται να πληρώσει ένα «ανήθικο και παράνομο» χρέος, που υπήρξε προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας σε βάρος του λαού του. Απευθύνθηκε επίσης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία στάθηκε στο πλευρό της χώρας, αναγνωρίζοντας το δικαίωμά της να μην πληρώσει χρέη που δημιούργησαν οι προηγούμενες διεφθαρμένες κυβερνήσεις και έτσι δεν κουνήθηκε φύλλο εναντίον του Εκουαδόρ. Και μιλάμε για μια χώρα με πληθυσμό περί τα 13,6 εκατ. κατοίκους και με ΑΕΠ (2008) λίγο πάνω από το 16% του αντίστοιχου ΑΕΠ της Ελλάδας!

Για να προχωρήσει μια χώρα σε μονομερή παύση πληρωμών απαιτείται πρώτα και κύρια πολιτική βούληση. Απαιτείται υπεύθυνη κυβέρνηση που να προτάσσει πάνω απ’ όλα το καλό της χώρας και του λαού της. Φανταστείτε μόνο μια κυβέρνηση που αντί να αναζητά την «αποκατάσταση της αξιοπιστίας στις αγορές», βγαίνει και ζητά την συμπαράσταση, την μαχητική στήριξη του λαού για να προχωρήσει σε μονομερή παύση πληρωμών, ώστε να μην επιβάλει τα μέτρα λιτότητας και ασφυξίας που απαιτούν οι δανειστές και τα όργανά τους.

Φυσικά μια τέτοια κυβέρνηση θα προχωρούσε αμέσως στη δημιουργία μιας διακομματικής επιτροπής σε ισότιμη βάση, έστω υπό τον πρόεδρο της δημοκρατίας, η οποία θα είχε απεριόριστη δυνατότητα διερεύνησης όλων των συμβάσεων δανεισμού τουλάχιστον από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Υπάρχει έστω κι ένας που πιστεύει ότι οι συμβάσεις αυτές δεν κρύβουν ρεμούλες και ατασθαλίες άνευ προηγουμένου; Μόνο οι συμβάσεις swap που αποκαλύφτηκαν πρόσφατα με την Goldman Sachs και άλλες 15 τράπεζες αποτελούν σκάνδαλα πρώτου μεγέθους, που μπροστά τους ωχριά το σκάνδαλο Siemens. Ταυτόχρονα θα έφερνε στη Βουλή νόμο, ο οποίος θα καταργούσε με αναδρομική ισχύ κάθε ασυλία για όλα τα πολιτικά πρόσωπα που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα με ποινή τη δήμευση της περιουσίας τους και φυλάκιση.

Όλα αυτά δεν θα ικανοποιούσαν μόνο το κοινό περί δικαίου αίσθημα, κάτι εντελώς απαραίτητο για μια πολιτική που θέλει να στηριχθεί στον ίδιο το λαό, αλλά θα στοιχειοθετούσαν και το έννομο δικαίωμα της χώρας έναντι της «διεθνούς κοινότητας» να μην πληρώσει τα χρέη που αποτελούν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας.

Φυσικά η παύση πληρωμών είναι μόνο το πρώτο βήμα. Είναι ένα αμυντικό μέτρο για να διασωθούν οι τεράστιοι πόροι που πηγαίνουν στην αποπληρωμή των χρεών. Το πρόβλημα που προκύπτει αμέσως με την παύση πληρωμών είναι διπλό: Αφενός, τι πρέπει να γίνει για να θωρακιστεί η χώρα απέναντι τους εκβιασμούς και τις πιέσεις των αγορών, που είναι φυσικό να ενταθούν μπροστά στο ενδεχόμενο της παύσης πληρωμών. Αφετέρου, πώς πρέπει να αξιοποιηθούν οι πόροι που διεσώθησαν, αλλά και οι πόροι που διαθέτει συνολικά η ελληνική οικονομία και κοινωνία, έτσι ώστε να ορθοποδήσει η χώρα και ο λαός της και να μπει σε μια νέα τροχιά ορθολογικής ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων και του τόπου.

Ως προς το πρώτο ζήτημα, η επίσημη προπαγάνδα ασκεί συστηματική τρομοκρατία, που πίσω της κρύβεται η απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων. Επίσης, η διατεταγμένη δημοσιογραφία έχει φιμώσει κάθε άποψη που υποστηρίζει την παύση πληρωμών. Ενώ δυστυχώς και η επίσημη αριστερά δεν τολμά ούτε καν να θέσει το ζήτημα.

Η ελεγχόμενη «ενημέρωση» γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πιέσεις και οι εκβιασμοί των αγορών μπορούν να πιάσουν μόνο όταν έχεις ένα πολιτικό σύστημα εντελώς σαθρό, υποτελές, διεφθαρμένο και επιρρεπές στο δοσιλογισμό. Όπου υπήρξαν κυβερνήσεις που τόλμησαν να υπερασπιστούν τις χώρες τους, ακόμη και σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες γι’ αυτές, οι αγορές και τα διεθνή όργανά τους ελάχιστα μπόρεσαν να κάνουν.

Για παράδειγμα η Αργεντινή, η οποία χρεωκόπησε επίσημα το 2001 μετά από μια δεκαετία κατά την οποία οι διεθνείς αγορές και τα όργανά τους την αποκαλούσαν «οικονομικό θαύμα». Αφού ανατράπηκε και εκδιώχθηκε κακήν κακώς ο πρόεδρος του «οικονομικού θαύματος» Κάρλος Μένεμ, ένα είδος δικού μας Σημίτη, ο οποίος οδήγησε τη χώρα στην υπερχρέωση και την καταστροφή, ήρθε ο Φερνάντο ντε λα Ρούα, κάτι σαν τον δικό μας Καραμανλή τζούνιορ, ο οποίος προσπάθησε να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Έφτασε τη χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας και ο λαός τον ανέτρεψε. Στη θέση του ήρθε ο κεντροαριστερός Εδουάρδο Ντουάμπλε, κάτι σαν τον δικό μας Γιώργο Παπανδρέου.

 Ο Ντουάμπλε, αφού κατήγγειλε την προηγούμενη διεφθαρμένη διακυβέρνηση και δήλωσε ότι κινδυνεύει η εθνική κυριαρχία της χώρας του από τους διεθνείς δανειστές και κερδοσκόπους, κατέληξε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος εκτός από την υπαγωγή της χώρας του στην κηδεμονία του ΔΝΤ. Μέσα σε λίγους μήνες η ανεργία έφτασε στα ύψη (πάνω από το 25%), η πείνα και η φτώχεια θέριζε, ενώ ακόμη και το ποσοστό θνησιμότητας του πληθυσμού αυξήθηκε. Για όλα αυτά ο Ντουάμπλε ήξερε μόνο να λέει: «Δεν θα ήμουν ειλικρινής αν σας έλεγα ότι είμαι ευτυχής με τον τρόπο που το ΔΝΤ μας έχει μεταχειριστεί.». Πονούσε κι αυτός για τα βάσανα του λαού του, όπως πονά και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ωστόσο, ο λαός της Αργεντινής δεν εκτίμησε καθόλου τα αισθήματά του και τον έριξε. Στην θέση του εκλέχτηκε ο Κιτσνέρ, ο οποίος το πρώτο πράγμα που έκανε, σεβόμενος τη θέληση του λαού και το συμφέρον της χώρας του, ήταν να ξαποστείλει το ΔΝΤ και τις θεραπείες του. Ακολούθησε πολιτική διαγραφής των χρεών της χώρας και προχώρησε σε εθνικοποιήσεις σημαντικών τομέων της οικονομίας προκειμένου να ξαναρχίσει η ανάπτυξη της χώρας. Οι αγορές τιμώρησαν την Αργεντινή βαθμολογώντας την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας με το χειρότερο βαθμό. Παρ’ όλα αυτά η Αργεντινή στάθηκε στα πόδια της με τη δύναμη του λαού της, παρά και ενάντια στο ΔΝΤ, τις αγορές και τις θεραπείες τους. Χρειάστηκε απλά ένας Κιτσνέρ να ενωθεί με το λαό και να προτάξει το συμφέρον της χώρας του, για να γλυτώσει η χώρα τα χειρότερα. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η Αργεντινή έχει λύσει τα προβλήματά της, ή ότι έχει ξεπεράσει ολοκληρωτικά τη χρεωκοπία της. Σημαίνουν απλά ότι η χρεωκοπημένη Αργεντινή και ο λαός της σήμερα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από όλες τις άλλες χώρες που δέχτηκαν την κηδεμονία του ΔΝΤ, ενώ βρίσκεται σε καλύτερη θέση και από την Ελλάδα του «ισχυρού ευρώ».

Τι θα γίνει όμως αν αντιδρώντας στην παύση πληρωμών φύγουν όλα τα κεφάλαια; Τι θα γίνει αν οι τράπεζες αρχίζουν να εκβιάζουν; Τι θα γίνει αν η ΕΚΤ προκειμένου να προστατεύσει τις τράπεζες που κατέχουν τα πακέτα των ελληνικών ομολόγων, αρχίσει να πιέζει μέσα από τον περιορισμό της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, μιας και είναι η μόνη που ελέγχει την ποσότητα έκδοσης του ευρώ; Τα ερωτήματα αυτά είναι απολύτως βάσιμα. Γι’ αυτό και η παύση πληρωμών δεν έχει ουσιαστικά κανένα πρακτικό νόημα, αν δεν συνοδευτεί με ένα πακέτο άμεσων μέτρων θωράκισης της οικονομίας και της χώρας από τυχόν εκβιασμούς και πιέσεις. Αυτά τα μέτρα πρέπει να είναι τα εξής:

Πρώτο, η άμεση επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου ώστε να σταματήσει η φυγή του στο εξωτερικό. Αυτό μπορεί να γίνει π.χ. επιβάλλοντας έναν αποτρεπτικό φόρο της τάξης του 80-90% για κάθε ευρώ που πηγαίνει σε καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ., του εξωτερικού. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα ιδιωτικά κεφάλαια που έχουν επωφεληθεί από το κοινό νόμισμα και την ελευθερία κίνησης και βρίσκονται ήδη στο εξωτερικό ανέρχονταν στα τέλη του 2009 σε πάνω από 160 δις ευρώ. Αυτό πρέπει έτσι ή αλλιώς να σταματήσει γιατί αποτελεί τρομακτική πληγή για την ελληνική οικονομία.

Δεύτερο, η εθνικοποίηση των βασικών τραπεζών της χώρας, ώστε να χτυπηθεί αποφασιστικά το κύκλωμα χρηματοπιστωτικής αγυρτείας και τοκογλυφίας που πνίγει τη χώρα. Να λυτρωθούν νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις από την σαράφικη πρακτική των τραπεζών. Να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος των χρεωγράφων που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών με αποτέλεσμα να έχουν εκτινάξει την αξία του τραπεζικού ενεργητικού σε σχεδόν 2 φορές το ΑΕΠ της χώρας. 

Τρίτο, η έξοδος της χώρας από το ευρώ και την ΟΝΕ. Κι αυτό γιατί το ευρώ είναι το μόνο αποτελεσματικό μέσο εκβιασμού και πίεσης της χώρας. Εκτός ευρώ όλες οι απειλές είναι μόνο λόγια. Κι όχι μόνο αυτό. Όσο η χώρα βρίσκεται μέσα στην ΟΝΕ είναι εκτεθειμένη στις επιδρομές της διεθνούς κερδοσκοπίας και λειτουργεί ως αναλώσιμο είδος για τα διευθυντήρια της Ευρωζώνης.

Φυσικά, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη σήμερα, θα πυροδοτήσει τέτοια κρίση στο ίδιο το ευρώ, θα πυροδοτήσει τέτοιες λαϊκές αντιδράσεις εναντίον του και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης, που είναι πολύ πιθανό να δούμε την έκλειψή του. Αυτό φοβούνται και τα διευθυντήρια της ευρωζώνης.

Το μόνο που μπορεί να κάνουν οι αγορές απέναντι σε μια αποφασισμένη χώρα και έναν ακόμη πιο αποφασισμένο λαό, είναι να μηδενίσουν την πιστοληπτική του ικανότητα. Κι έτσι να μην μπορεί η χώρα να αντλήσει κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές ομολόγων. Όμως αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα. Κι αυτό γιατί η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό κινείται λίγο πάνω από το 3%. Αυτό σημαίνει ότι, αν απαλλαγεί η χώρα από την εξυπηρέτηση των δανείων, οι πραγματικές δανειακές ανάγκες, ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, είναι ασήμαντες.

Θα πρέπει όμως και η παύση πληρωμών να συνοδευθεί από μια ριζικά διαφορετική αναπτυξιακή πορεία, η οποία δεν θα στηρίζεται σε κερδοσκόπους επενδυτές, σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μονοπώλια, αλλά στις άμεσες ανάγκες και το εισόδημα του εργαζόμενου. Μόνο έτσι μπορεί να ορθοποδήσει η οικονομία, να ανασυγκροτηθεί σε παραγωγική βάση η εγχώρια αγορά και να οικοδομηθεί ένα ριζικά διαφορετικό κράτος από το σημερινό. Μόνο έτσι δεν θα χρειάζεται το δημόσιο να καταφύγει ξανά στη διεθνή κερδοσκοπία για δανεισμό.

Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν έχει νόημα δίχως την κατάκτηση και την κατοχύρωση της δημοκρατίας στη χώρα. Κι αυτό σημαίνει την ανατροπή του υπάρχοντος διάτρητου και απόλυτα διεφθαρμένου συστήματος καλπονοθευτικής αναπαραγωγής ενός περιορισμένου και τυπικού κοινοβουλευτισμού που στηρίζει την απολυταρχία της εκάστοτε κυβέρνησης και των πατρώνων της. Σημαίνει δηλαδή την εγκαθίδρυση της αληθινής κυριαρχίας του λαού, της λαοκρατίας, με την κατοχύρωση και τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.


20 σχόλια:

  1. Δείτε και το άρθρο - ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ του κ. Πάνου Παναγιώτου, διευθυντή της Ε.Κ.Τ.Α. (μεταλύτερης Κοινότητας Τεχνικής Ανάλυσης στον ΚΟΣΜΟ με έδρα το Λονδίνο) που... επειδή είναι μακροσκελές, έδωσα ΕΜΦΑΣΗ στα πιο σημαντικά καυτά συμπεράσματά του εδώ:

    Κακόν Ψόφο νά’χετε ΨΕΥΤΕΣ Πολιτικοί, Ελληνες-Γερμανοί. Destroying Greece, a VERY profitable German EuroProject

    (ο τίτλος αυτός είναι δικός μου, ο original τιτλος ήταν "'Ευχαριστούμε Ελλάδα' λένε Γερμανοί, Ευρωπαίοι & ΔΝΤ για την κρίση.")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..χαίρομαι που επιτέλους ο κος καζάκης αποφάσισε να περιοριστεί στα
    αναγκαία και ουσιώδη της νεοφιλελευθερης οικονομίας.

    υγ. ελπίζω να τον ακολουθήσουν και άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το ερώτημα είναι αν πιστεύει κανείς ότι ο παπαντρέου θα μπορούσε να μπει ποτέ σε αυτή την λογική της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων
    δεν το νομίζω
    σχετικά με το παραπάνω λινκ του omadeon και άλλο ένα άρθρο του Παναγιώτου που εν ολίγης κι αυτός λέει ότι το μόνο διαπραγματευτικό όπλο της ελλάδας αυτή την στιγμή είναι η στάση πληρωμών
    http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-04-01-20-26-58-2010040121713/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάποιος ή κάποιοι ασχολούνται ακόμα με τον Παπανδρέου, το Σαμαρά, την Παραρήγα ή τον Τσίπρα, καθώς και με τους διάφορους -ισμούς, μη μπορώντας να δουν ό,τι όλοι και όλα είναι μέρος του ίδιου παιχνιδιού. Όλα και όλοι είναι μέρος του ολιγαρχικού συστήματος, που μέσω της υπερχρέωσης και του ελέγχου της διακίνησης του χρήματος βάζουν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων του πλανήτη να δουλεύουν για τον εαυτό τους.
    Και σήμερα που ο πλούτος μπορεί να δημιουργηθεί, με λιγότερο από τους μισούς του ενεργού πληθυσμού και με ξεφορτωμένο το "περιττό" φορτίο των συνταξιούχων, οι δήθεν διαφορετικές πολιτικές κάνουν δήθεν πόλεμο. Προσπάθειες "διακυβερνησιμότητας" είναι η διαχείριση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, που θα βγει εκτός αγοράς στα προσεχή χρόνια. Ψεύτικοι "καυγάδες"-χωρίς να μιλάμε για την ταμπακιέρα-, άχρηστες αντιτιθέμενες ιδεολογίες, κατευθυνόμενη ενημέρωση, αποβλακωτική ψυχαγωγία, ιοί και εμβόλια όλα στο βωμό της μείωσης και εξουδετέρωσης των κοινωνικών αντιστάσεων.
    Ο κακός Παπανδρέου, ο καλύτερος Σαμαράς, η αντιστασιακή αριστερά, ο καλός σοσιαλισμός και ο καλύτερος νεοφιλελευθερισμός.
    Φερέφωνα της κυρίαρχης και πανικόβλητης ολιγαρχίας στήνουν "καυγάδες", για να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου, από τον πραγματικό εχθρό. Σάς ή τούς καταλάβαμε.

    Εάν κάποιοι εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι σε πειθήνιες ιδεολογίες είναι καιρός να δουν το λάθος τους.
    Φυσικά, κανένα κόμμα αυτή τη στιγμή δεν θέτει θέμα στάσης πληρωμών,γιατί, αγαπητέ, στοχοποιείτε μόνο τον Παπανδρέου;
    Μήπως, για να συνεχίσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας, τρέχοντας γύρω γύρω στον πάτο του καζανιού που ζεματάει;

    Και αγαπητέ BBimbo , ο κ. Καζάκης τελειώνει , λέγοντας:
    "...ανατροπή του υπάρχοντος διάτρητου και απόλυτα διεφθαρμένου συστήματος καλπονοθευτικής αναπαραγωγής ενός περιορισμένου και τυπικού κοινοβουλευτισμού που στηρίζει την απολυταρχία της εκάστοτε κυβέρνησης και των πατρώνων της. Σημαίνει δηλαδή την εγκαθίδρυση της αληθινής κυριαρχίας του λαού, της λαοκρατίας, με την κατοχύρωση και τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας".

    Αν αυτό λέτε, ό,τι ανήκει "στα αναγκαία και ουσιώδη της νεοφιλελεύθερης οικονομίας", τότε κάποιο μπέρδεμα υπάρχει.
    Μήπως πρέπει να καταργήσουμε τις μπερδεμένες ιδεολογίες και να αναζητήσουμε δική μας αυτόνομη σκέψη, με σκοπό το δύσκολο δρόμο της δημοκρατίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δεν περιαυτολογώ, απλά έτυχε να διαβάσω το επίσημο κείμενο της 25ης Μαρτίου 2010, το οποίο στην ουσία λέει: δεν έχουμε δυνατότητα χρεοκοπίας καθώς μόλις δηλώσουμε αδυναμία δανεισμού θα μας δανείσουν οι ΟΝΕδίτες
    και απλά προσθέτω ότι η λέξη "πειραματόζωα" (νομίζω ο Τσίπρας την είπε πρώτος) είναι η πιο κατάλληλη για να περιγράψει την όλη κατάσταση καθώς έχουμε γιούρα
    το "αστείο" είναι ότι και ο Καζάκης γράφει ότι ούτε το '32 γλιτώσαμε τα χρέη, πόσο μάλλον σήμερα που χρωστάμε σε όποιον δεν μιλάει ετην λληνικήν ενώ μια δήλωση αδυναμίας μπορεί να διαλύσει πολλούς και διάφορους παγκοσμίως

    θεωρώ ότι το πραγματικό δίλλημα είναι ευρώ ή δραχμή:
    -ευρώ = σκληρά μέτρα
    -δραχμή, μόνο που το πρώτο διάστημα που κανείς δεν θα μας δίνει δάνειο, θα ζούμε με ότι φτιάχνει αυτή η χώρα, αλά Ισλανδία που δεν κάνει εισαγωγές και τρώνε όλοι (μόνο) ψάρι
    η δραχμή μάλλον είναι το πραγματικό δίλλημα καθώς είναι ο μόνος γρήγορος τρόπος να ξανακερδίσουμε την ανταγωνιστικότητά μας - ο ίδιος λόγος μπλέκει πάντα και το ΔΝΤ όπου πάει
    εάν σταματήσουμε μόνοι μας να αγοράζουμε προϊόντα εκτός Ελλάδας ΙΣΩΣ να βελτιωθεί κάπως η εγχώρια ανταγωνιστικότητα
    ο μόνος άλλος ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ τρόπος είναι να φθηνήνουν όλα - ως δια μαγείας - σ'αυτή τη χώρα, και όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο, όσο πιο αργά τόσο περισσότερο θα ταλαιπωρηθούμε (και αυτό είναι έξω από τη κουλτούρα του έλλην)

    θα έχετε παρατηρήσει ότι το ΔΝΤ είναι σε Τουρκία-Σερβία, δίπλα μας

    τέλος, υπάρχει περίπτωση οι γερμανοί να διέπονται από τη παρακάτω λογική:
    καθώς εκτιμούν ότι ούτως ή άλλως θα αναγκαστούν να μας ξε-χρεώσουν, κάνουν ότι μπορούν ώστε να δηλώσουμε μόνοι μας αδυναμία δανεισμού ώστε να μην χρειαστεί να μας δώσουν λεφτά περισσότερες από μία φορές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. λινκ για τη τελευταία παράγραφο στο σχόλιό μου:
    http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5415620,00.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οdyssey

    Σε ΕΚΤΙΜΩ, σε ΠΑΩ, ΣΥΜΦΩΝΩ αλλά ΚΑΙ σε θεωρώ... ΓΝΗΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ !!!! χαχαχα
    (λέγε εσύ ό,τι θες, το εννοώ).

    Κάτω τα κόμματα του φθαρμένου 20ού αιώνα. Αμεση Δημοκρατία και... Odyssey στην εξουσία (ΜΑΖΙ με όλη την κοινωνία) !
    Αντε, και καλή μας (επ)ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @geogalp
    Ελπίζω να διαβάσεις αυτό που γράφω, τώρα:
    Πρώτον, επειδή δεν βρήκα πουθενά email στο σπουδαίο blog σου, οφείλω να ομολογήσω δημοσίως πως σε "λεηλατώ", συχνά, αλλά με αναφορά στην πηγή.
    Είσαι δάσκαλος για μένα.

    Και ακολουθεί ερώτηση προς εσέ:
    ΔΡΑΧΜΗ ή ΕΥΡΩ, είναι ένα από τα διλήμματα.
    Αν κάνουμε "στάση πληρωμών" , χωρίς να φύγουμε από το ευρώ, τι μπορεί να γίνει;
    Επίσης, ακούγεται και το "δραχμή και ευρώ".

    Το υπάρχον πολιτικό σύστημα δε νομίζω να μπορεί να κάνει κάτι.

    @ΟMADEON
    Αν με ξαναπείς "αριστερό" θα σε καλέσω σε μονομαχία.
    Το δίλημμα "αριστερά - δεξιά", όπως έχει εξελιχθεί σήμερα, είναι "κενό νοήματος", "ασημαντότητα", όπως θα έλεγε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
    Για τα άλλα "θαυμαστικά" προς εμέ, πρόσεχε μη μας παρεξηγήσουν.
    Συνεχώς υπερβάλλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Odyssey
    (περί Καστοριάδη)
    ...μόνο που αυτό το είπε από αριστερή οπτική γωνία.

    Μερικοί άνθρωποι έχουν φοβηθεί τις ταμπέλες ΤΟΣΟ πολύ, ώστε φτάνουν σε αυτό το σημείο, να αρνούνται τη διάκριση αριστερά - δεξιά. Πρόκειται για επικίνδυνη τάση, διότι οι μόνοι που το κάνουν αυτό συστηματικά είναι οι... Στρασσερικοι νεο-ναζί.

    Η διάκριση αριστερά - δεξιά είναι θεμελιώδης, και ΜΗ-υπερβάσιμη, ΟΣΟ κι αν έχουν ξεφτιλίσει τη διάκριση αυτή τα αριστερά κόμματα.

    Πολύ απλά, όποιος πιστεύει στην "πλουτονομία" (σε άλλο ποστ με αποκαλύψεις της Citigroup) είναι δεξιός, κι όποιος πιστεύει στο υπόλοιπο 99% του πληθυσμού και στα δικαιώματά του, είναι αριστερός.
    ΔΕΝ ΕΠΕΤΑΙ ότι είναι κομματικός χαρακτηρισμός όμως.

    (εισαι ο μόνος που παρεξηγεί τα αστεία και τις υπερβολές μου νομίζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υ.Γ. Η διάκριση αριστερά - δεξιά είναι θεμελιώδης, όπως προσπάθησα να σου εξηγήσω Odyssey KAI στο μπλογκ μου, όπου έκανες ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ παραδοχές και συμπεράσματα.

    Οσοι την αρνούνται σε... πολύ χειρότερα, π.χ. η "υπέρβαση αριστεράς και δεξιάς" των Τριτοθεσιτών:

    http://en.wikipedia.org/wiki/Third_Position


    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να τσιτάρεις Καστοριάδη σαν επιχείρημα κατά της διάκρισης Αριστερά και δεξιά, διότι ο Καστοριάδης ήταν ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ _αριστερός_ διανοητής. Εχω κάνει πολλά ποστ για τη φιλοσοφία του στο μπλογκ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ΟΜΑDEON
    Έχεις το πιο μπερδεμένο blog του κόσμου.
    Σιγά, μη βρω άκρη πού είναι το σχόλιο μου. Δώσε λινκ.
    Φυσικά, πολλές παραδοχές και συμπεράσματα μου είναι αυθαίρετα. Αλλά προσπαθώ να διορθωθώ. 60 χρόνια το ίδιο κάνω και παραμένω αδιόρθωτος.
    Δεν θα επιμείνω τώρα για τον ορισμό του "αριστερού" και μη με ανακατεύεις με ιδεολογίες που αγνοώ.
    Είμαι εμπειρικός τύπος. Κι ότι έχω μάθει είναι κυρίως από εδώ μέσα. Κι από το δρόμο. Κι αν μπορούσα να περπατώ καλά, θα ήμουν περισσότερο στο δρόμο και λιγότερο εδώ. Αλλά πρέπει να ξεκουράζω την πρόωρη γήρανση.
    Ούτε τον Καστοριάδη καυχιέμαι πως τον "ξέρω".
    Ημιμαθής είμαι.

    ο Καστοριάδης λέει πουθενά πως είναι "αριστερός";

    Θεωρώ ότι κι αν κάποτε είχε νόημα το "αριστερά-δεξιά", σήμερα είναι μία αντίθεση του Φαντασιακού των ανθρώπων, που τους εμποδίζει να συναντηθούν.
    Σε αντίθεση με την πραγματική αντίθεση "ποιος είναι και ποιος δεν είναι με το σύστημα", που τους φέρνει κοντά κι ας είναι η εκκίνηση από διαφορετικές πηγές.
    Κάπως έτσι τα ρυάκια γίνονται ορμητικά ποτάμια.
    Τις λοιπές αντιθέσεις θα τις λύσει η δημοκρατία. Το "ενάντια στο σύστημα" σημαίνει "υπέρ της δημοκρατίας".
    Εκεί αυτόνομοι άνθρωποι σε ωραίους διαλόγους, θα λύσουν τις "διαφορές" τους και θα βρουν τι είναι αληθινό, ορθό ή ψεύτικο.
    Κι αν δεν το έχεις πάρει είδηση να στο πω:
    Αυτός ο διάλογος έχει ξεκινήσει.
    Κι άντε να πω εγώ στο φίλο μου το Φώτη, που σχεδιάζουμε ποιους να κρεμάσουμε πρώτους: τους ολιγάρχες ή τους απατεώνες πολιτικούς ό,τι είναι αριστερός.
    Αυτός νομίζει ότι είναι εθνικιστής.
    Αλλά είναι υπέρ της δημοκρατίας, όπως περίπου την ονειρευόμαστε. Εκεί βρίσκεται η κολυμπήθρα, όπου όλα θα βαπτιστούν και θα μετρηθούν.
    Για την ώρα, προσπαθώ να τον πείσω να με αγαπάει με τα "αριστερά" ελατώμματα μου. Θέλει υπομονή. Ίσα και τον πρόλαβα να μην υπογράψει "το δημοψήφισμα" του μπουμπούκου. Τον έπεισα πως ο Καρατζαφέρης και η παρέα του είναι απατεώνες και δουλεύουν για τον τραπεζίτη. Και πως οι τραπεζίτες είναι πιο κακοί από τους μετανάστες κι αν θα υπογράψουμε κάτι πρέπει να είναι προς τους κακούς που μας πίνουν το αίμα και όχι ενάντια στα θύματα τους.
    Αν βάλω ανάμεσα μας την γνωστή αντίθεση, καλά κρασιά.
    Μετά μου λέει ότι είναι φιλελεύθερος κι εγώ σοσιαλιστής. Φτου κι απ΄την αρχή.
    Πάλι συμφωνήσαμε πως θέλουμε δημοκρατία στην αγορά και την κοινωνία. Και με τους τραπεζίτες δεν κάνουμε χωριό και όσο κάνουν κουμάντο στο χρήμα δεν θα δει ελευθερία στην αγορά ούτε στον μεθεπόμενο αιώνα. Τόπιασε το υπονοούμενο ο Φώτης.
    Ξέρω πως αυτά που γράφω τώρα δεν είναι βαριές αναλύσεις και μπορείς εύκολα να τις κόνεις "σκόνη".
    (Αλλά για τον Καστοριάδη, έχω ένα φίλο, "ειδικό καστοριολόγο" και θα τον ρωτήσω). Ρωτώντας έφτασα ως εδώ και ρωτώντας θα πάρουμε την πόλη. (Δεν είναι κεφαλαίο το π).

    Καλή επ-Ανάσταση , λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Odyssey σωστά τα λες.

    Ισως κάνεις μια... αποχή από τις ταμπέλες, όπως άλλοι από το... κρέας (χεχε). ΔΕΝ κάνει κακό, καλό κάνει τελικά, απ' ό,τι βλέπω.

    Συνήθως οι ακροδεξιοί είναι το πρόβλημα, που ντύνονται με περίεργα χρώματα κι έχουν πάντα στο νου τους το... αντίθετο της δημοκρατίας. Οι απλώς δεξιοί δεν με ενοχλούν, άλλωστε πρόβαλλα υπέρ το δέον και τον Μαξ Κάϊζερ, όχι διότι είναι "αριστερός" (κάθε άλλο) αλλα΄γιατί είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ σκεπτόμενος ΚΑΙ για την κοινωνία ΚΑΙ για την αγορά γενικότερα. Δεν έχουμε άλλωστε το χρόνο για λεπτομέρειες και διχόνοιες. Η κατάσταση (όπως ίσως διαπιστώνεις κι εσύ) έχει πολωθεί και απλουστευτεί. -Πλουτονομία εναντίον όλων!

    Οσο για το μπλογκ, το έκανα λιγότερο... μπερδεμένο, από σήμερα. Το σχόλιό σου βρίσκεται εδώ:
    Odyssey, στο 02/04/2010 στο 17:27

    Καλή (επ)ανάσταση ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Odyssey

    κλέψε ότι θες, καλύτερα να βάζεις πηγή, άσε τα υπόλοιπα (δάσκαλος κλπ)
    μέηλ θα βρεις στο προφιλ
    σελίδα έχεις κάπου;

    θεωρώ ότι δεν θέλουν να βγούμε από το ευρώ διάφοροι, εγχώριοι και αλλοδαποί, πχ οι τράπεζες και η ΕΚΤ
    η αρχική άποψη είναι του Βγενόπουλου, που άφησε τα πάντα ανοικτά, ήτοι ευρώ-δραχμή-δραχμή&ευρώ
    1."στάση πληρωμών" εντός ευρώ μάλλον δεν γίνεται λόγω του μηχανισμού της 25/3/2010 καθώς στην ουσία εγγυήθηκαν το χρεος (μας) σε ευρώ - το νόμισμα δεν είναι μόνο δικό μας
    2."ευρώ και δραχμή": παράλληλα νομίσματα - όποιος έχει πάει Κούβα ξέρει πως λειτουργεί το διπλό νόμισμα - για 2-3 χρόνια, ώστε να "αυξηθεί" η ανταγωνιστικότητά μας και να επιστρέψουμε, θεωρώ ότι επίσης θα μας διαλύσει καθώς ο λαός είναι, όπως στα περισσότερα, απαίδευτος και επιρρεπής σε κάθε λογής επιτήδειο

    η κουβέντα αυτή δεν μπορεί να εξαντληθεί εύκολα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @geokalp
    Στραβός είμαι και δε βλέπω email?
    Δεν έχω blog.
    Έχω ένα τοπικό έντυπο, μήπως και συντηρήσω εαυτόν σε καιρούς πτώχευσης .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Odyssey

    με συγχωρείς, προφανώς το είχα αφαιρέσει από το προφίλ και δεν το θυμόμουν
    geokalp@gmail.com
    περιμένω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. 1. γιατί θεωρούμε πως πρέπει να συμμαχίσουμε με τους ντόπιους κατπιταλιστές? πιστεύουμε πως όταν θα εχουν το πανω χέρι στην αγορά μας (με την αποκλεισμένη δρχ), θα πουλάνε το γιαούρτι λιγότερο απο 3 ευρώ το κιλό οπως κάνουν σήμερα (που δεν εχουν το πανω χερι)? τι θα τους εμποδίσει?

    2. όπως είπε και ο Geokalp το διπλό νόμισμα θα δημιουργησει μεγαλύτερες πληθωριστικες πιέσεις στη δραχμή, καθώς the bad money (η δρχ) will always displace the good money (το ευρω).

    3. φυσικά όλοι (πλην του ΓΑΠ) ξέρουμε πως η πορεία προς το ΔΝΤ είναι αυτοκτωνία. Αλλά είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε το 1/3 του πληθυσμού να πεινάσει (κυριολεκτικα), όπως συνεβει στην αργεντινή? Είμαστε έτοιμοι να μην έχουμε ρεύμα γιατί στα νησιά καιμε πετρέλαιο που δεν θα μπορούμε να εισαγουμε? Είμαστε έτοιμη πριν κάνουμε το μεγάλο βήμα να συγκρουστούμε με τους αγρότες που θα προτιμούν να παράγουν εξαγωγιμα αγαθα (που θα πιανουν καλυτερη τιμη και θα φερνουν και συναλλαγμα) απο αγαθα που θα καταναλωνονται στην ελλαδα? Δηλαδη είμαστε έτοιμοι να πουμε το λάδι λαδάκι?

    φυσικά η συμπορευση με το ΔΝΤ ειναι θανατος, αλλά μηπως πρέπει να δουμε ποσο επίπονη είναι και η αλλη λυση πριν κάνουμε εθνικά υπερήφανες ενέργειες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. επίσης το κομμάτι αυτό είναι παραπλανητικό

    "Πρώτο, η άμεση επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου ώστε να σταματήσει η φυγή του στο εξωτερικό. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα ιδιωτικά κεφάλαια που έχουν επωφεληθεί από το κοινό νόμισμα και την ελευθερία κίνησης και βρίσκονται ήδη στο εξωτερικό ανέρχονταν στα τέλη του 2009 σε πάνω από 160 δις ευρώ. "

    καθως σε άλλο άρθρο του ίδιου αρθρογράφου αναφέρει περίπου το ιδιο νουμερο 200δις USD. Παρόλαυτά τα 200δις USD δεν είναι απαραίτητα ελληνικά κεφάλαια που έφυγαν από την ελλάδα, αλλά πιθανότατα συνδέονται περισσότερο με ξένα κεφάλαια που έφυγαν λόγω πτώσης του χρηματιστηριου, έλευση της υφεσης κλπ. Φυσικά μεσα σε αυτά θα είναι και ελληνικά κεφάλαια, αλλά δεν έχουμε ιδέα για το ύψος τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σήμερα (12 Απριλίου) ΜΕΤΑ τις γνωστές εξελίξεις, σχολίασα για πρώτη φορά στο μπλογκ του... Μαξ Κάϊζερ. Αξίζει να δείτε ΤΙ λένε εκεί οι ΑΛΛΟΙ, καθώς και μερικά λινκ που δίνουν ο ένας στον άλλον, ...ΙΔΙΩΣ ένα σημαντικό λινκ που δόθηκε στο σχόλιο ΕΔΩ.
    (με ένα λινκ, δύο μαζί)

    (Ααα, κι ας μην απωθεί το... τρελλό χιούμορ αυτού του σχολιαστή, είναι... πικρό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. σε ειδα omadeon

    σε βλεπω να φερνεις τον Καιζερ στην ελλαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τέρμα τα λόγια και οι αναλύσεις! Ένα πράγμα έχω καταλάβει: Το χρέος είναι το μέσο που χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν οι τραπεζίτες (με την ευρύτερη έννοια) για να μας υποτάξουν. Αφού λοιπόν για όλα φταίνε οι δανειστές μας που μέσω της διαδικασίας Fractional Reserve Money μας πουλάνε αέρα κοπανιστό και θησαυρίζουν, σας προτείνω να ορίσετε μια συγκεκριμένη ημερομηνία στην οποία δεν θα πληρώσουμε ούτε 1 € σε οποιονδήποτε και για οποιαδήποτε οφειλή: (Τράπεζα, ΔΕΚΟ, εφορία ή άλλο δημόσιο οργανισμό).
    Δεν προδικάζω το αποτέλεσμα, αλλά ίσως, με αυτή την πράξη διαμαρτυρίας, να δοθεί το μύνημα στους "τραπεζίτες" και τους ανίκανους πολιτικούς υπηρέτες τους ότι το ποτήρι ξεχείλισε.
    Να κυρήξουμε δηλαδή τη δική μας στάση πληρωμών για μια μέρα. Να δείξουμε με πράξη ότι "έχουμε καταλάβει το παιχνίδι" και ότι δεν πάει άλλο!!! Οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις είναι -φαίνεται- μόνο τροφή για τα περισσότερα ΜΜΕ που και αυτά είναι "στο κόλπο".
    Ορίστε την ημερομηνία με μια χρονική απόσταση (ας πούμε 31/5/2010) ώστε να διαδοθεί το μήνυμα. Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση των πολιτών αλλά και του συστήματος. Στείλτε το μύνημα μεταφρασμένο σε όλο τον κόσμο. Ίσως βρεθούν και μιμητές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πρώτη προειδοποίηση!

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να παραμένουν εντός θέματος.

Θα σας παρακαλούσα τα σχόλια να είναι ευπρεπή.

Αλλιώς θα αναγκαστώ να πάρω μέτρα.