The EU is an empire, and empires mean war

NRC HANDELSBLAD ROTTERDAM

We are often told that the EU has brought peace to Europe. However, this view is not shared by historian Thierry Baudet who provocatively argues that a process in which nation states give up their sovereignty inevitably results in conflict. That is why he recommends dissolving the euro and restoring national borders.

Thierry Baudet

Partisans of the European project invariably argue that nationalism leads to war and while the development of Europe will safeguard peace – a noble objective that is more than sufficient compensation for any loss in democracy, sovereignty and transparency caused by Brussels. However, this theory is fundamentally flawed.

Nationalism does not lead to war. Attempts to build European empires lead to war. The urge to impose a straitjacket on the will of peoples will leads to war. In short, the European project will lead to war.

Fascism and Nazism were both focused on the creation of Europe. As early as 1933, Mussolini declared that Europe could once again exert its power in the world if it succeeded in establishing a certain political unity.

Η ευρωκρίση θα κρατήσει 20 χρόνια

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

by W. Munchau

Πάντα αναρωτιόμουν ποιος τοποθετείται σε ριψοκίνδυνους τίτλους μετά από τέτοιες «ιστορικές» ανακοινώσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ορισμένες φορές το ράλι διαρκεί κάποιες ώρες. Άλλες πάλι μερικές ημέρες. Το τελευταίο δεν κράτησε ούτε βδομάδα. Τα spread των ιταλικών και των ισπανικών ομολόγων βρίσκονται πλέον σε υψηλότερα επίπεδα από ότι προ της συνόδου. 

Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι η ΕΕ πραγματοποίησε ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση συμφωνώντας ένα δρόμο προς την τραπεζική ενοποίηση, αλλά ότι δεν έκαναν αρκετά ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης. Διαφωνώ με αυτή την εκτίμηση. Νομίζω ότι οι ηγέτες έκαναν ένα πολύ μεγάλο βήμα… προς τη λάθος κατεύθυνση. 

Το αποτέλεσμα της συνόδου ήταν να εξαρτηθεί η συγκεκριμένη απόφαση για την επίλυση της κρίσης από μία μελλοντική απόφαση, η οποία θα είναι ακόμη δυσκολότερο να επιτευχθεί και κατά συνέπεια πιθανότερο να αποτύχει. Συμφώνησαν ότι δεν θα υπάρξει κοινή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρις ότου αποφασιστεί η πλήρης τραπεζική ενοποίηση. Και η Bundesbank μας υπενθύμισε ότι η τραπεζική ενοποίηση είναι ανέφικτη χωρίς πολιτική ενοποίηση. Το εύλογο συμπέρασμα είναι λοιπόν πως η κρίση δεν θα λυθεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. 

THINK TANK

*Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ την Κυριακή 8/7/2012

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Μπορεί η ελληνική γλώσσα να έχει ιστορικότητα, αλλά η αγγλική έχει περιεκτικότητα. Η φράση think tank, για παράδειγμα, που έχει μπει ακόμη και στη νεοελληνική καθημερινότητα. Ως ρηματική φράση θα μπορούσε να διαβαστεί «σκέψου τη δεξαμενή», αλλά ως ονοματική φράση σημαίνει «δεξαμενή σκέψης». Κι είναι τόσες οι δεξαμενές σκέψης που επαίρεται ότι διαθέτει ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος, ώστε όλες μαζί θα έκαναν έναν ποταμό ανθρώπινης διάνοιας. Κάθε οργανισμός του καπιταλιστικού σύμπαντος που σέβεται τον εαυτό του έχει κι από ένα think tank. Κυβερνήσεις, διακρατικοί οργανισμοί, επιχειρήσεις, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι ενώσεις αυτών. Υπάρχουν δεξαμενές σκέψης κρατικές και επιχειρηματικές, εξαρτημένες και ημιανεξάρτητες, με διαφανείς αλλά και με γκρίζες χρηματοδοτήσεις. Παράγουν εκθέσεις, έρευνες, μελέτες, θέσεις, αφορισμούς. Κατά κανόνα παράγουν τους τελευταίους. Αφορισμούς νεοφιλελεύθερης κυρίως χροιάς, χάρη στην ιδιότυπη ακαδημαϊκή δικτατορία που έχει εδραιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες.

Με τόση σκέψη, ο κόσμος θα έπρεπε να είναι παράδεισος ευημερίας. Με τόσες επεξεργασίες και τόσο πολυάνθρωπα επιτελεία ερευνητών, αναλυτών, τεχνοκρατών, οι πολιτικοί θα έπρεπε να παράγουν ορθές, ισορροπημένες αποφάσεις, μνημεία θετικής και στέρεης σκέψης. Αλλά, μόνο μια ματιά σ' αυτό που διαδραματίζεται εδώ και τρία χρόνια στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, με 18 συνόδους κορυφής να κτίζουν, να γκρεμίζουν και να ξανακτίζουν ένα θεσμικό γεφύρι της Άρτας, αρκεί για ν' αναρωτηθεί κανείς πόση σκέψη παροχέτευσαν στον ευρωπαϊκό λαβύρινθο οι ποικίλες «δεξαμενές» που τον τροφοδοτούν, είτε έχουν σημείο αναφοράς την αγορά είτε την ευρωκρατία είτε τα κράτη και τους εθνικούς εγωισμούς τους. Παρ' όλα αυτά οι δεξαμενές δουλεύουν ακατάπαυστα. Ίσως όχι για ένα σχέδιο, αλλά για πολλά παράλληλα και ανταγωνιστικά σχέδια και συμφέροντα.

ΕΛΛΑΔΑ: ΠΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ ΥΦΕΣΗΣ!

Πηγή: tvxs.gr (via ISKRA)

Του Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ*

Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας είναι ήδη η τρίτη μεγαλύτερη σε διάρκεια στην ιστορία, έχοντας ξεπεράσει αυτή των ΗΠΑ μετά το κραχ του 1929. Πηγαίνοντας πίσω μέχρι και το1700, μόνο σε δύο άλλες περιπτώσεις έχουν υπάρξει μακροβιότερες υφέσεις: από το 1980 μέχρι το 1997 στη Λιβερία, μία χώρα στη Δυτική Αφρική και από το 1989 μέχρι το 1997,στο Τατζικιστάν, μία χώρα στα σύνορα με το Αφγανιστάν (στοιχεία BBC UK). Αμέσως μετά ακολουθεί η ύφεση της Ελλάδας, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί τουλάχιστον για ένα χρόνο και πιθανό για δύο ή περισσότερα

Δεν είναι, όμως, μόνο η διάρκεια της ελληνικής ύφεσης που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ αλλά και το κόστος της που είναι ασύλληπτο.

Πέρα απ' το γεγονός του αποκλεισμού της απ' τις αγορές, της αναδιάρθρωσης του χρέους της και της ανάγκης για πολυετή άντληση δανείων απ' την Τρόικα με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, η χώρα έχει υποστεί μέχρι στιγμής αθροιστική μείωση του ΑΕΠ της κατά 20%. Μόνο από τη μείωση αυτή του ΑΕΠ, τη μείωση της τιμής βασικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, αυτοκινήτων, μετοχών) και των τραπεζικών καταθέσεων, το κόστος ξεπερνά κατά πολύ το μισό τρις ευρώ. Αυτό είναι μεγαλύτερο από το 200% του ελληνικού ΑΕΠ. Το οικονομικό κόστος του σεισμού και του τσουνάμι που ακολούθησε στην Ιαπωνία το 2011 ήταν της τάξης του 4% του ΑΕΠ της χώρας.