Save us from the saviours. Slavoj Žižek on Europe and the Greeks

ΠΗΓΗ: London Review of Books

Slavoj Žižek 

Imagine a scene from a dystopian movie that depicts our society in the near future. Uniformed guards patrol half-empty downtown streets at night, on the prowl for immigrants, criminals and vagrants. Those they find are brutalised. What seems like a fanciful Hollywood image is a reality in today’s Greece. At night, black-shirted vigilantes from the Holocaust-denying ne0-fascist Golden Dawn movement – which won 7 per cent of the vote in the last round of elections, and had the support, it’s said, of 50 per cent of the Athenian police – have been patrolling the street and beating up all the immigrants they can find: Afghans, Pakistanis, Algerians. So this is how Europe is defended in the spring of 2012.

The trouble with defending European civilisation against the immigrant threat is that the ferocity of the defence is more of a threat to ‘civilisation’ than any number of Muslims. With friendly defenders like this, Europe needs no enemies. A hundred years ago, G.K. Chesterton articulated the deadlock in which critics of religion find themselves: ‘Men who begin to fight the Church for the sake of freedom and humanity end by flinging away freedom and humanity if only they may fight the Church … The secularists have not wrecked divine things; but the secularists have wrecked secular things, if that is any comfort to them.’ Many liberal warriors are so eager to fight anti-democratic fundamentalism that they end up dispensing with freedom and democracy if only they may fight terror. If the ‘terrorists’ are ready to wreck this world for love of another, our warriors against terror are ready to wreck democracy out of hatred for the Muslim other. Some of them love human dignity so much that they are ready to legalise torture to defend it. It’s an inversion of the process by which fanatical defenders of religion start out by attacking contemporary secular culture and end up sacrificing their own religious credentials in their eagerness to eradicate the aspects of secularism they hate.

“Παγώνει” για τρεις μήνες το Μνημόνιο

Πηγή: euro2day

του Χρ. Κίτσιου

Η θέση του προαναγγέλλει και την επίσημη γραμμή του κόμματος, καθώς, σύμφωνα με κύκλους της Συγγρού, η Ν.Δ. προτίθεται να ζητήσει στην περίπτωση όπου σχηματίσει κυβέρνηση, είτε μόνη της, είτε σε συνεργασία με άλλα κόμματα, το πάγωμα των μέτρων του μνημονίου ως τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. 

Άλλωστε, όπως σημειώνουν, το πρόγραμμα έχει εκτροχιαστεί ως προς τους φετινούς στόχους. Η ύφεση διαμορφώνεται στο 6,2%, το α΄ τρίμηνο, η ανεργία αγγίζει το 22% και το έλλειμμα είναικατά 24% μεγαλύτερο σε σχέση με πέρσι. 

Σύμφωνα με τον κ. Σταϊκούρα, τομεάρχη οικονομικών της Ν.Δ., αποδείχθηκε ότι το μνημόνιο πάσχει στο σκέλος της ανάπτυξης και των δημοσιονομικών εσόδων και θα απαιτηθεί η κατάθεσηδιορθωτικού προϋπολογισμού ως τον Σεπτέμβριο, αφού ολοκληρωθεί η επαναδιαπραγμάτευσή του. 

Η χώρα πεδίο σύγκρουσης και αναδιάταξης διεθνών ισορροπιών

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Του Ρούντι Ρινάλντι

Δεν είναι μόνο οι φόβοι των φαινομένων ντόμινο που μπορεί να ανησυχούν τα διάφορα διεθνή κέντρα και τις ισχυρές χώρες. Δεν είναι απλά το ζήτημα των οικονομικών αναταράξεων ή κλυδωνισμών που τροφοδοτεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Η χώρα μας έχει βρεθεί στο επίκεντρο διεθνών διεργασιών-ανταγωνισμών και είναι λάθος να φαντάζεται κανείς έναν αυτόματο πιλότο που οδηγεί τις εξελίξεις, ανεξάρτητα από παρεμβολές, «παίκτες», στρατηγικές, τακτικές, παγίδες, αναδιατάξεις, νέες συμμαχίες, προκλήσεις, διπλά παιχνίδια και ένταση της δράσης πάσης φύσεως μηχανισμών.
Αντικειμενικά, το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου δημιούργησε ένα νέο περιβάλλον. Η απώλεια της διακυβέρνησης στην Ελλάδα είναι ένα πλήγμα στην ευρωπαϊκή πολιτική διαδικασία υπό τον μερκελισμό. Η Ελλάδα δεν είναι Ουγγαρία, αλλά είναι στο επίκεντρο του πλέγματος των κεντρικών αντιθέσεων του διεθνούς συστήματος, σημείο συνάντησης και σύζευξης των αντιθέσεων αυτών. Ο απρόσκοπτος έλεγχος έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χειραγώγηση των πολιτικών εξελίξεων. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα πειραματόζωο για εξαγωγή πολιτικών, αφού θα δοκιμαστούν πάνω του. Έχει, επίσης, κεντρική σημασία ως παράγοντας βασικών ισορροπιών στις διεθνείς σχέσεις.
Επομένως, η σημασία της διακυβέρνησης στην Ελλάδα είναι κρίσιμη και για τους μεγάλους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς που γίνονται τόσο για την Ευρώπη όσο και για την Ανατολική Μεσόγειο.

Σ. Κούλογλου: "Λαγκάρντ... κοίτα ποια μιλάει"

ΠΗΓΗ: Ποντίκι

του Στ. Κούλογλου

Όπως ισχύει και για τα περισσότερα ανώτατα στελέχη διεθνών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, ο βίος και η πολιτεία της κυρίας Λαγκάρντ αρκεί για να εξηγήσει την σημερινή, διεθνή κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου. Πρόκειται για μικρή, διαπλεκόμενη κλίκα που ενώνεται μέσω της απληστίας και της διαφθοράς, ληστεύοντας τον παγκόσμιο πλούτο.

Πέρυσι το καλοκαίρι, παραδείγματος χάριν, ξεκίνησε σε βάρος της έρευνα του γαλλικού Ειδικού Δικαστηρίου με την κατηγορία κατάχρησης δημόσιου χρήματος, για την τεράστια αποζημίωση που καταβλήθηκε στον επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί, προσωπικό φίλο του προέδρου Ν. Σαρκοζί, όταν η ίδια ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας. Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορήθηκε η Λαγκάρντ επισύρουν ποινή κάθειρξης 10 ετών και επιβολής προστίμου 150.000 ευρώ.

Κωμικοτραγικά είναι όμως τα κροκοδείλια δάκρυα της κυρίας Λαγκάρντ για τον Νίγηρα και τα παιδιά του, τα οποία, όπως δήλωσε στο Guardian στην πολύκροτη συνέντευξη της με τις αναφορές την Ελλάδα, έχει συνέχεια στο μυαλό της. Η δύστυχη αυτή χώρα της Αφρικής, που υποφέρει από πείνα, έχει ένα κοινό πρόβλημα με την Ελλάδα: χρωστάει. Και έχει για αυτό το λόγο μπλεχτεί στο γνωστό φαύλο κύκλο προγραμμάτων “βοήθειας”, μνημονίων και εκβιασμών που επιδεινώνουν δραματικά την κατάσταση.

Η Μεγάλη Παρασκευή της Ελλάδας...

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Είναι Παρασκευή βράδυ, όταν ο καινούργιος, ικανότατος πρωθυπουργός της χώρας ανακοινώνει, μέσα από ένα τηλεοπτικό διάγγελμα του, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – με τη συμφωνία και με τη βοήθεια των πρώην «εταίρων» της

“Κατά τον Αϊνστάιν, «ο ορισμός της ηλιθιότητας είναι το να επιχειρείς για δεύτερη φορά το ίδιο πείραμα, ελπίζοντας και αναμένοντας να έχεις διαφορετικό αποτέλεσμα». Για παράδειγμα, το να βάζεις τρεις κουταλιές ζάχαρη στον καφέ, διαπιστώνοντας ότι είναι πολύ γλυκός και να επιμένεις στην ίδια συνταγή (τρεις κουταλιές ζάχαρη), περιμένοντας να είναι, αυτή τη φορά, πικρός.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, να ελπίζεις ανόητα ότι, με την ίδια συνταγή (κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα κλπ.), θα καταφέρεις να διορθώσεις τα σφάλματα της χώρας σου - ή/και ότι, με την ίδια μέθοδο (μνημόνια, ΔΝΤ, αποικιοκρατικές συμβάσεις), θα ξεφύγεις από την συνεχιζόμενη καταστροφική ύφεση που προκλήθηκε.

Wolf-Krugman: Ένα γεύμα με μενού το… ευρώ

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Martin Wolf

Δημοσιεύθηκε: 05:12 - 28/05/12

Μπαίνω στο εστιατόριο Landmark στο Time Warner Center στη Νέα Υόρκη όπου συμφώνησα να συναντηθούμε για γεύμα με τον Paul Krugman, Νομπελίστα Οικονομικών Επιστημών του 2008. 

Ο 59χρονος Krugman, ο πιο μισητός αλλά ταυτόχρονα και ο πιο αγαπημένος αρθρογράφος στις ΗΠΑ, κάθεται σε ένα μικρό τραπέζι δουλεύοντας στον φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Είναι Πέμπτη και γράφει το άρθρο του. «Τι αφορά;» τον ρωτώ. «Θα είναι για την Ευρώπη» μου απαντά. «Εν μέρει επειδή ήρθε η ώρα των αποφάσεων, εν μέρει επειδή είμαι κουρασμένος και αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο είμαι έτοιμος. Έτσι, επέλεξα να κάνω αυτό». Κατανοώ την κόπωση. Ο Krugman γράφει δύο άρθρα την εβδομάδα, ποστάρει καθημερινά στο blog του, γράφει δημοφιλή βιβλία και διδάσκει. 

«Λοιπόν», τον ρωτώ, «θα υποστηρίξεις ότι όλα έχουν τελειώσει για την ευρωζώνη;»