ΤΟ ΕΥΡΩ ΩΣ ΓΡΑΜΜΗ ΜΑΖΙΝΟ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ  8-4-2012

του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Oι κυρίαρχες δυνάμεις του δικομματισμού και οι τροϊκανοί επικυρίαρχοι σύρθηκαν σε εκλογές με το φόβο του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι. Αντιλαμβάνονται ότι η προσωρινή άπνοια του λαϊκού κινήματος είναι μόνο η σιωπή πριν από την επόμενη θύελλα. Τα λαϊκά στρώματα υπολογίζουν, όχι αβάσιμα, ότι σ’ αυτές τις εκλογές η ψήφος μπορεί να γίνει φονική σαν σφαίρα, κάτι που συμβαίνει μια φορά στα πενήντα χρόνια σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού.

Μια σιωπηλή εξέγερση της κάλπης, που θα οδηγήσει σε πολιτικό λιντσάρισμα του μνημονιακού πολιτικού κόσμου, δεν μπορεί βέβαια, σ’ αυτή τη φάση, να λύσει το θέμα της διακυβέρνησης προς όφελος του λαού. Μπορεί όμως να αποδιοργανώσει το αστικό πολιτικό σύστημα, να προκαλέσει παραλυτική όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό των ελληνικών και ευρωπαϊκών κέντρων, να ισχυροποιήσει σοβαρά τον λαϊκό παράγοντα και την Αριστερά. Μια τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει την πιθανότητα πραγματικών, και όχι κάλπικων, εξεγέρσεων από τον Ιούνιο και μετά, όταν αρχίσει ο καταιγιστικός βομβαρδισμός της Εφορίας και των νέων, βάρβαρων μέτρων που έχουν ήδη προαναγγελθεί.

Η αγωνία της Ευρωζώνης πριν από την 6η Μαΐου

foto: http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ενώ όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν αποτυχία της συνταγής και ολική επαναφορά της κρίσης, η ευρωπαϊκή ελίτ επιμένει δογματικά και ανησυχεί πολιτικά για το ελληνικό «πείραμα». 

Η συνταγή δεν βγαίνει με τίποτα. Ένα μήνα μετά τα μηνύματα καθησυχασμού που εξέπεμψε η συμφωνία για το PSI και τέσσερις μήνες από την ευρωπαϊκή απόφαση για το νέο Μνημόνιο και το νέο δανεισμό στην Ελλάδα, η κρίση στην Ευρωζώνη συνεχίζει τον θορυβώδη κοχλασμό της, με επίκεντρο αυτή τη φορά την Ισπανία και, δευτερευόντως, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η Ευρωζώνη συνολικά θα αποκολληθεί από την ύφεση ή ότι οι συνταγές ισοπεδωτικής δημοσιονομικής και μισθολογικής λιτότητας θα κατευνάσουν τις αγορές και τις «επιθέσεις» στα ομόλογα των ασθενών κρίκων της νομισματικής ένωσης.

Αντιθέτως, ενώ οι σιδηροί κανόνες του δημοσιονομικού συμφώνου που επέβαλε η γερμανική ηγεσία υιοθετούνται δειλά από τους 25 «προθύμους» της Ε.Ε., οι πιο ανήσυχοι αναλυτές της καπιταλιστικής νέας τάξης προειδοποιούν για τα καταστροφικά του αποτελέσματα. «Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο ούτε ένα παράδειγμα, όπου οι περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών να οδήγησαν στην εξυγίανση ενός ασθενούς κράτους», προειδοποιεί ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, που χαρακτηρίζει ανεπαρκές το κούρεμα του ελληνικού χρέους, πράγμα που θεωρεί μονόδρομο για όλες τις υπερχρεωμένες χώρες. «Το ευρώ χρειάζεται επιδιόρθωση και η κρίση του έχει περάσει ίσως σε θανάσιμη φάση», λέει και ο πολύς Τζορτζ Σόρος σε άρθρο του, υποδεικνύοντας το αναποδογύρισμα της πολιτικής που εφαρμόζει σήμερα η ηγεσία της Ε.Ε., με διάκριση μεταξύ τρεχουσών κρατικών δαπανών και επενδύσεων, ώστε η λιτότητα να μην «τρώει»και τις δεύτερες.

W. Sinn: Για ν' ανακτησουν την ανταγωνιστικότητά τους οι χώρες της ζώνης του ευρώ, πρέπει να γίνουν πιο φτηνές

ΠΗΓΗ: http://www.wiwo.de/politik/europa/denkfabrik-die-krisenlaender-muessen-billiger-werden-/6459390.html

του Werner Sinn

μτφρ. Χ.Υ.

Γιατί  να αυξήσουμε τον πληθωρισμό μας εμείς και να μην αποπληθωρίσουν  οι άλλοι;

Ο Werner Sinn, με ένα νέο σχόλιο του στη συντηρητική Wirtschaftswoche, μας θυμίζει τη γερμανική θέση για την κρίση στη Νότια Ευρώπη: μειώστε  τους μισθούς  και τις τιμές και θα επιστρέψετε και πάλι στην ανάπτυξη. Αλλά είμαστε ή όχι μέλη της ΕΝΩΣΗΣ;

Για να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα τους οι  χώρες της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να γίνουν πιο φθηνές. Αλλά μέχρι τώρα δεν είδαμε να γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Τα τεράστια ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών παραμένουν αμετάβλητα - και τα δισεκατομμύρια της οικονομικής βοήθειας  που καταβάλλουν οι φορολογούμενοι  θα συνεχίσουν να γίνονται καπνός.

Οποιος θέλει να αναλύσει την κρίση της νομισματικής ένωσης και να αξιολογήσει τα μέτρα διάσωσης, θα βρεθεί μπροστά σε 2 διαφορετικές θεωρίες: η μία, η θεωρία του χρήματος στη βιτρίνα  και η άλλη, η θεωρία του βαρελιού δίχως πάτο. Σύμφωνα με την πρώτη άποψη, η πολιτική θα πρέπει μόνο να συλλέγει χρήματα  για το ταμείο διάσωσης EFSF.

Ετσι, η κεφαλαιαγορά θα ηρεμήσει, τα επιτόκια δανεισμού θα πέσουν, οι χώρες της Νότιας Ευρώπης θα αποκτήσουν και πάλι ρευστότητα ενώ τα χρήματα των φορολογούμενων θα μείνουν αδιάθετα. Σύμφωνα με την άλλη θεωρία, οι χώρες που περνάνε κρίση, παρά τα κεφάλαια διάσωσης,  θα παραμείνουν για χρόνια  ελλειμματικές, αφού γι 'αυτές ο δρόμος της υποτίμησης, λόγω  του ευρώ είναι κλειστός  και μια εσωτερική υποτίμηση είναι πολύ δύσκολη.

Τι είναι η κρίση; Και πώς γλιτώνουμε;

Πηγή: aristero blog

Δ. Καλιαμπάκος

 «Το κεφάλαιο τρομάζει όταν έλθει αντιμέτωπο με την ανυπαρξία κερδών, όπως ακριβώς τρομάζει η 

Φύση μπροστά στο κενό. Με την προοπτική κάποιων κερδών ξυπνάει από το λήθαργό του, με 

κέρδος 20% ζωντανεύει, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% λειώνει κάτω από το πόδι του όλους τους ανθρώπινους νόμους και με 300% δεν υπάρχει εγκληματική ενέργεια που να μην ρισκάρει – ακόμη και με τον κίνδυνο να οδηγηθεί στην γκιλοτίνα.»

Κ. Μάρξ – «Κεφάλαιο»

Δεν είναι άδικα ένα από τα πλέον δημοφιλή «τσιτάτα» του Μαρξ. Περιγράφει με εξαιρετική σαφήνεια  τη συμπεριφορά του κεφαλαίου. Αυτό που είναι πράγματι θαυμαστό είναι η διαχρονική του αξία. Σχεδόν εκατόν πενήντα χρόνια μετά, ακόμα και τα ποσοστά που αναφέρονται είναι πολύ κοντά στη σημερινή πραγματικότητα. Το απόσπασμα αυτό είναι πολύ χρήσιμο για να υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχουν όρια (θεσμικά ή ακόμη και ηθικά) που θα μπορούσαν να συγκρατήσουν τη δράση του κεφαλαίου εντός «κάποιων εύλογων πλαισίων». Αλλά στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά για την πρώτη πρόταση του αποσπάσματος.  Την κρίση, τον πανικό που προκαλεί, τις συνέπειες που έχει.

Θα προσπαθήσω να περιγράψω τις αιτίες τις κρίσεις με τρόπο απλό, χωρίς υπερβολικές πληροφορίες  που αντί να φωτίζουν μπερδεύουν τα πράγματα.

Αγρίνιο: Μεγάλη Παρασκευή 1944 – Η εκτέλεση των 120

                                                 Πλατεία Μπέλλου

Στη μητέρα μου

Πηγή: Αγρίνιο…γλυκές μνήμες.

              

Το άψυχο σώμα του ήρωα Αβραάμ Αναστασιάδη κρέμεται από  κολώνα στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου. Οι τσολιάδες συνεργάτες των Γερμανών κρέμασαν το παλικάρι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής του 1944 και τον άφησαν εκτεθειμένο στη θέα των περαστικών της πλατείας, μέσα σε συνεχή βροχή, μέχρι το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. Τότε, τα καθάρματα επέτρεψαν στους συγγενείς του να αποκαθηλώσουν το νεκρό κορμί του. 

 Την  μέρα εκείνη, οι Γερμανοί καταχτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους,εκτέλεσαν στο Αγρίνιο 120 παλικάρια.

                                                                                             

Ένα χρόνο μετά τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 στην Αγρινιώτικη εφημερίδα της εποχής “Φωνή του λαού” δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο με μαρτυρίες από το σκηνικό της εκτέλεση των 120:

Η εκτέλεση των 120

“Πέρασε ένας χρόνος από τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή, θυσία στο βωμό της λευτεριάς της Πατρίδας. Ό,τι ιερότερο και καλλίτερο έχει ο ελληνικός λαός.

Το Αγρίνιο πρόσφερε στην ιστορία της αγωνιζόμενης Ελλάδας το ολοκαύτωμα των 120 δολοφονημένων παιδιών του. Ποιος θα μπορέσει ποτέ να περιγράψει σ” όλη της την έκταση, τη φρίκη της ημέρας;

Η μισή Ευρώπη σε φάση αποπληθωρισμού για να μη στεναχωρηθεί η Γερμανία

ΠΗΓΗ:

http://blog.zeit.de/herdentrieb/2012/04/04/mario-wie-haltst-dus-mit-der-inflation_4601

Μτφρ. Χ.Υ.

Ο Mark Schieritz, ο δημοφιλής γερμανός οικονομολόγος και αρθρογράφος της Die Zeit, αφιερώνει στο μπλογκ του, ένα σχόλιο στον πρόεδρο της ΕΚΤ  Mario Draghi και το φόβο του για τον πληθωρισμό: είναι απλά δειλός ή μπλοφάρει για να μην τρομάξουν οι Γερμανοί;

Πως θα μπορέσει να επανέλθει η Ευρωζώνη σε μακροοικονομική ισορροπία , αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο της κρίσης. Φαίνεται ότι υπάρχει γενική συμφωνία στο ότι οι χώρες της περιφέρειας μέσω της μείωσης του κόστους θα πρέπει να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό τους του πληθωρισμού τους θα παραμείνει κάτω του 2%. Ως προς αυτό ουδεμία αντίρρηση.

Αλλά τι σημαίνει αυτό για τον πυρήνα των ευρωπαϊκών χωρών; Ο Mario Draghi στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου απέρριψε την ιδέα ότι χώρες όπως η Γερμανία θα πρέπει, σε αντάλλαγμα, να επιτρέψουν μια  αύξηση του πληθωρισμού. Το επιχείρημά του ταυτίζεται με αυτά της ΕΚΤ στη συζήτηση για τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών: η διόρθωση θα πρέπει να προέλθει από τις μειώσεις των τιμών στις ελλειμματικές χώρες, και όχι από την τόνωση της ζήτησης σε χώρες με πλεόνασμα.