Η ανατίναξη του πρωτογενούς τομέα και ο μύθος της αυτάρκειας

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Η ανατίναξη του πρωτογενούς τομέα και ο μύθος της αυτάρκειας. Του Δημήτρη Κοδέλα

Η οικονομική κρίση έχει ήδη αναδείξει ως μια βασική αιτία της το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε στην χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και το οποίο οδήγησε στην παραγωγική αποδιάρθρωση, στη βύθιση του πρωτογενή τομέα, στην εκτίναξη του εμπορικού ελλείμματος, στην αύξηση της εξάρτησης από τις αυξανόμενες εισαγωγές. Για τη γεωργία το ζήτημα παίρνει ευρύτερες διαστάσεις, αφού αφορά την ικανότητα διατροφής του πληθυσμού, την αποφυγή τελικά μιας επισιτιστικής κρίσης.
Ειδικά το ζήτημα της διατροφικής αυτάρκειας αναδεικνύεται σε μείζον λόγω: α) της διαρκούς οικονομικής αιμορραγίας της χώρας λόγω του ελλείμματος στο ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων, β) της αδυναμίας διαμόρφωσης οποιασδήποτε ανεξάρτητης πολιτικής, αν δεν αντιμετωπιστεί η αγροδιατροφική εξάρτηση, γ) των έντονων διακυμάνσεων των διεθνών τιμών των τροφίμων1 και στις οποίες αδυνατεί μια χώρα να παρέμβει όταν τα εισάγει. Το ζήτημα αυτό το κατανοεί πλέον o περισσότερος κόσμος, όταν αναρωτιέται πώς μπορεί να υπάρχει άλλη πορεία για τη χώρα, χωρίς να είμαστε παραγωγικοί; 

P. Krugman: Economics in the Crisis

ΠΗΓΗ: NYT

Aha — should have done this before. Last week I received an honorary degree in Lisbon; my talk at the ceremony is below the fold.

ECONOMICS IN THE CRISIS

Paul Krugman

For delivery 27 February, 2012

To say the obvious: we’re now in the fourth year of a truly nightmarish economic crisis. I like to think that I was more prepared than most for the possibility that such a thing might happen; developments in Asia in the late 1990s badly shook my faith in the widely accepted proposition that events like those of the 1930s could never happen again. But even pessimists like me, even those who realized that the age of bank runs and liquidity traps was not yet over, failed to realize how bad a crisis was waiting to happen – and how grossly inadequate the policy response would be when it did happen.

And the inadequacy of policy is something that should bother economists greatly – indeed, it should make them ashamed of their profession, which is certainly how I feel. For times of crisis are when economists are most needed. If they cannot get their advice accepted in the clinch – or, worse yet, if they have no useful advice to offer – the whole enterprise of economic scholarship has failed in its most essential duty.

And that is, of course, what has just happened.

Κ.Λαπαβίτσας: Χρέος και Ευρώ, Προοπτικές και Λύσεις σε 5 μέρη

ΠΗΓΗ: Χωρίς χρέος χωρίς ευρώ

Χωρίς Χρέος Χωρίς Ευρώ

Ιδρυτική διακήρυξη

http://nodebtnoeuro.wordpress.com/

Από το 2010 ο ελληνικός λαός ζει έναν εφιάλτη χωρίς τέλος. Με πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τη δήθεν ανάγκη παραμονής μας στο ευρώ συμμορίες τοκογλύφων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι αμφισβητούν καθημερινά την αξιοπρέπειά μας, σφυροκοπούν τις δημοκρατικές μας κατακτήσεις και ισοπεδώνουν το βιοτικό μας επίπεδο. Άστεγοι περιπλανιούνται στους δρόμους, σπίτια μένουν χωρίς θέρμανση, η μισή νεολαία αγωνιά άνεργη, ενώ φαινόμενα μαζικής πείνας εμφανίζονται για πρώτη φορά μετά τον Εμφύλιο.

Σε μια χώρα που η παραγωγή της αποσαθρώθηκε τη δεκαετία του ευρώ, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, αλλά οι μισθοί των εργαζόμενων τείνουν προς τριτοκοσμικά επίπεδα, η αγορά εργασίας μετατρέπεται σε ζούγκλα και οι συντάξεις λεηλατούνται. Το κοινωνικό κράτος καταστρέφεται· υγεία, παιδεία και πρόνοια βγαίνουν στο σφυρί. Μια νεοφιλελεύθερη μαφία που ελέγχει τα κυβερνητικά κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης, αλλά δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση, σπέρνει το φόβο κυβερνώντας με αλλεπάλληλα πραξικοπήματα. Θέλει ν’ αρπάξει τον εθνικό πλούτο, να διαλύσει την κοινωνία, και να μας αναγκάσει να δουλεύουμε γι’ αυτήν με μισθούς πείνας. Ο λαός ωστόσο αντιστέκεται ηρωικά, και η μαχητικότητά του διαρκώς μεγαλώνει. Με τους αγώνες του έχει γίνει παράδειγμα για τους άλλους λαούς της ευρωπαϊκής περιφέρειας και τους προοδευτικούς ανθρώπους του πυρήνα της ευρωζώνης, που δεν έχει ακόμη πληγεί από την καπιταλιστική κρίση. Κινητοποιείται μαζικά, αναζητά νέες μορφές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, μαθαίνει με εντυπωσιακή ταχύτητα, ονειρεύεται μια διαφορετική ζωή.

Πάνος Παναγιώτου: Mε το νέο Μνημόνιο η Ελλάδα παρέδωσε όλα της τα όπλα!

Συνέντευξη στον Σπύρο Αλεξίου

Πηγή: isotimia.gr

Είχε η ελληνική κυβέρνηση το περιθώριο να διαπραγματευτεί μια καλύτερη συμφωνία διάσωσης; Υπήρξαν ευκαιρίες οι οποίες πήγαν χαμένες; 

Υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία που φανερώνουν ότι μια ανεξέλεγκτη ελληνική πτώχευση κατά τη διάρκεια του 2009, του 2010 ή του 2011 θα προκαλούσε πανευρωπαϊκό τσουνάμι και διεθνές χάος. Αυτό, αν η Ελλάδα παρέμενε εντός ευρώ. Γιατί αν η πτώχευση συνοδευόταν από αποχώρηση από την Ευρωζώνη, ο κόσμος θα κινδύνευε με επιστροφή σε ένα χρηματοοικονομικό Μεσαίωνα. Έτσι, η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να κάνει μια εντελώς διαφορετική διαπραγμάτευση με την τρόικα, αν υποθέσουμε ότι, όντως, διαπραγματεύτηκε έστω και στο ελάχιστο μαζί της. Κάτι το οποίο δεν προκύπτει από τις διαθέσιμες πληροφορίες. 

  Είναι πια κοινό μυστικό ότι τα πακέτα διάσωσης της Ελλάδας σώζουν, στην πραγματικότητα, τις ξένες τράπεζες. Υπάρχει τρόπος, εδώ που είμαστε, να σωθούν από αυτή την κρίση οι Έλληνες;

Το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα είναι τραπεζοκεντρικό και ο ρόλος και η θέση της τραπεζικής ελίτ σε αυτό κάνουν μια ομάδα τραπεζών να είναι τόσο άρρηκτα δεμένη μαζί του και μπολιασμένη μέσα του, που η ίδια η επιβίωση του συστήματος να καταλήγει να συνδέεται και να εξαρτάται από την ευρωστία τους. Είδαμε πρόσφατα τι συνέβη, για παράδειγμα, όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers, προκαλώντας διεθνή πανικό, τραπεζική και χρηματιστηριακή κρίση και χρηματοπιστωτική ασφυξία σε χώρες στις πέντε ηπείρους. 

Λαϊκή Ιστορία του Κόσμου

Κρις Χάρμαν

Λαϊκή Ιστορία του Κόσμου

Από την εποχή του λίθου έως και τη νέα χιλιετία

Μετάφραση: Ελένη Αστερίου

Επιμέλεια: Άρης Μαραγκόπουλος

Σελ.: 768 •  Σχήμα: 16X23,5                                                         

ISBN: 978-960-6863-88-2 • Τιμή: 24,90€

1^η έκδοση: Μάρτιος 2012 

Η πρώτη ιστορία που εξετάζει την παγκόσμια πορεία του Ανθρώπου από την πλευρά των αδυνάτων. Καμία άλλη παγκόσμια ιστορία δεν πραγματοποιεί αυτόν τον άθλο τόσο συναρπαστικά, τόσο τεκμηριωμένα, και με τόσο πρωτότυπη μέθοδο.

Ο Χάουαρντ Ζιν, συγγραφέας του εμβληματικού Ιστορία του Λαού των ΗΠΑ, διόλου τυχαία επαίνεσε τη Λαϊκή Ιστορία του Κόσμου ορίζοντάς την ως: «Αναντικατάστατο βιβλίο αναφοράς».

[…] Αντίθετα από τον Φράνσις Φουκουγιάμα, σύμβουλο στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ που επευφημήθηκε διεθνώς το 1990 όταν υποστήριξε ότι οι μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις και οι μεγάλοι ιδεολογικοί αγώνες ανήκουν στο παρελθόν, ο Χάρμαν θεωρεί ότι η Ιστορία δεν έχει τελειώσει. Γι' αυτό και έγραψε αυτό το βιβλίο. Διότι «η κατανόηση της Ιστορίας είναι βασική για να ανακαλύψουμε εάν και με ποιον τρόπο μπορούμε να αλλάξουμε από εδώ και πέρα τον κόσμο που ζούμε».

UBS: Τώρα είναι η ώρα για την απομυθοποίηση της κατάστασης της Ελλάδας - Η αλήθεια έναντι των μύθων - Η χώρα θα χρεοκοπήσει σύντομα αλλά για την ώρα θα παραμείνει στο ευρώ....

ΠΗΓΗ: www.bankingnews.gr

Τους σύγχρονους μύθους που συνδέονται με την κατάσταση της Ελλάδας και της ελληνικής οικονομίας επιχειρεί να καταρρίψει στην τελευταία έκθεσή της με τίτλο "Debunking the new Greek mythology" (Aπομυθοποιώντας τη σύγχρονη ελληνική μυθολογία) η UBS.

Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Andreas Höfert, αναλυτής της UBS, οι διαστάσεις που έχει λάβει η ευρωπαϊκή κρίση χρέους έχει επιφέρει μεγάλη κόπωση τόσο στους πολιτικούς, όσο και την κοινή γνώμη. Η κατάσταση μάλιστα, κατά τον ίδιο, έχει γίνει τόσο πολύπλοκη, που η πλειοψηφία αξιωματούχων, αναλυτών και επενδυτών προτιμά να πιστεύει σε ορισμένους απλούς μύθους παρά να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ως έχει...
Ταξιδεύοντας στη Γερμανία στη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, ο Höfert, έμεινε έκπληκτος από τη σχιζοφρένεια, όπως αναφέρει, ορισμένων Γερμανών βουλευτών, οι οποίοι αν και εμφανίζονταν υπέρμαχοι της ιδέας περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, τελικά ψήφισαν υπέρ της νέας δανειακής σύμβασης των 130 δισ. ευρώ στην κρίσιμη ψηφοφορία της Δευτέρας 27 Φεβρουαρίου στο γερμανικό κοινοβούλιο.
"Προσωπικά ποτέ άλλοτε δεν έγινα μάρτυρας τόσο μεγάλης διάστασης απόψεων των πολιτικών. Η διαφορά ανάμεσα στο τι σκέφτονται και τι πραγματικά πράττουν είναι μεγάλη", σχολιάζει ο αναλυτής της UBS και προσθέτει: "Οι πολιτικοί έχουν την τάση να προχωρούν στην ανάληψη ασφαλών και βολικών μεθόδων, προκειμένου να κάνουν μια κατάσταση να μοιάζει διαχειρίσιμη. Όμως αυτοί οι μύθοι που δημιουργούνται πρέπει να καταρριφθούν, αν πραγματικά όλοι επιθυμούν μια λύση ουσιαστική, μια λύση διαρκείας έναντι στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους".

Feldstein: Πολιτικό λάθος η Ευρώπη της λιτότητας

ΠΗΓΗ: euro2day Δημοσιεύθηκε: 07:40 - 05/03/12

Η κινητήριος δύναμη της οικονομικής πολιτικής της Ευρώπης είναι το «Ευρωπαϊκό project» της πολιτικής ενοποίησης. Η προσοχή που δίνει τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση στη δημιουργία ενός «δημοσιονομικού συμβολαίου», στο πλαίσιο του οποίου οι χώρες μέλη θα πρέπει να περιλαμβάνουν στο Σύνταγμά τους την δέσμευσή τους για την μη παραβίαση των ανώτατων ορίων ελλειμμάτων, αντανακλά αυτόν τον στόχο. 

Δυστυχώς όμως, όπως εκτιμά ο Martin Feldstein, το «συμβόλαιο» αυτό είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει απλώς ένα ακόμα παράδειγμα του πως η οικονομική πραγματικότητα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στην επιθυμία των πολιτικών να θριαμβολογούν περί της προόδου προς μια «ακόμα πιο στενή ένωση». 

Εργατικά δικαιώματα και ανεξαρτησία σε «κλειστό λογαριασμό»

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ 4/3

του Λ. Βατικιώτη

Τέλος καλό, όλα καλά! Αυτό είναι το συμπέρασμα της μαφίας του ευρώ από την περιπέτεια του δεύτερου δανείου των 130 δισ. ευρώ μετά την σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έληξε το βράδυ της Παρασκευής. Οι δηλώσεις του δοτού πρωθυπουργού «η Ελλάδα αλλάζει» και «γυρίζω στην Αθήνα περισσότερο αισιόδοξος» από κοινού με τις κενολογίες περί ανάπτυξης που συζητήθηκαν στις Βρυξέλλες έδωσαν την αφορμή ώστε η φιλο-Μνημονιακή δημοσιογραφία να επιχειρήσει τη δική της ρελάνς. Μάθαμε έτσι ότι, επιτέλους, αναγνωρίζονται οι θυσίες του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση ανακτά μέρος της χαμένης της αξιοπιστίας, ότι τίθενται οι βάσεις για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, κ.α. Η πραγματικότητα, που συνηγορεί στην παραπάνω φιλολογία, είναι ότι τους τελευταίους τρεις μήνες κάτι έχει αλλάξει στο μέτωπο της ευρωπαϊκής οικονομίας, με αποτέλεσμα η εικόνα κρίσης που δέσποζε επί δύο σχεδόν χρόνια στην ευρωζώνη, απειλώντας τη συνοχή της κάθε ώρα και στιγμή, να φαντάζει πολύ μακρινό παρελθόν.