Εμμονές και σιωπές στη στρατηγική της εξόδου από το ευρώ

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/02/2012

του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Η στρατηγική της εξόδου από το ευρώ είναι μια αντίληψη που συζητιέται αρκετά, τον τελευταίο καιρό, σε διάφορους κύκλους, στο πλαίσιο της Αριστεράς, και όχι μόνο. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει κάνει σημαία του τη στρατηγική αυτή. Μαζί με τη στάση πληρωμών, παρουσιάζεται ως η απόλυτα αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση, την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας. Στο άρθρο του «Η δικτατορία του ευρώ» (στην ιστοσελίδα «Ίσκρα», 6.1.12), δεν εμπλέκεται με άλλες θεωρήσεις της Αριστεράς, ούτε απαντά σε κάποιες, έστω, κριτικές που έχει δεχτεί η συγκεκριμένη στρατηγική. Η παρουσίαση έχει σχεδόν μαθηματικό χαρακτήρα, σαν να μιλάμε για νομοτέλειες που θα μπορούσαν να καταγραφούν με μορφή εξισώσεων. Μέσα από το ευρώ δεν υπάρχει διέξοδος -- τελεία και παύλα. Δεν υπάρχει χώρος, σε αυτήν, για μια συγκριτική ανάλυση του στυλ, λ.χ., η στρατηγική του κόμματός μου έχει αυτά τα οφέλη (δυνατότητες) και αυτό το κόστος (κινδύνους), αλλά εκείνο που προτείνω έχει λιγότερο κόστος και μεγαλύτερο όφελος (ανοίγει μεγαλύτερους δρόμους). Μ’ αυτό τον τρόπο όμως δεν αναζητά κοινούς τόπους με άλλες προσεγγίσεις, για συνθέσεις ή συγκερασμούς.

Η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα παραμένει χαμηλή

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

του Μ. Δρεττάκη

Πολύς λόγος γίνεται εδώ και πολλούς μήνες στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ανάγκη βελτίωσής της. Ένας κρίσιμος παράγοντας από τον οποίο εξαρτάται η ανταγωνιστικότητα της χώρας είναι η παραγωγικότητα της εργασίας, ένα μέτρο της οποίας είναι η ανά ώρα εργασίας ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (ΑΠΑ) σε ευρώ στο σύνολο της οικονομίας.

Χρησιμοποιώντας από τη βάση δεδομένων της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε., της Eurostat τα στοιχεία για την ΑΠΑ σε εκατ. ευρώ και τις ώρες εργασίας σε χιλιάδες, εξετάζουμε στο άρθρο αυτό τη μεταβολή της ΑΠΑ ανά ώρα εργασίας το 2010 σε σχέση με το 2000 σε 12 από τα 15 κράτη-παλαιά μέλη της Ε.Ε. (δεν υπάρχουν στοιχεία τόσο για την ΑΠΑ όσο και για τις ώρες εργασίας για το Λουξεμβούργο και για τις ώρες εργασίας για το Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο).

To PSI, το OSI και ο νιοστός ευρω-εκβιασμός

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

του Γ. Κιμπουρόπουλου

Ασφυκτική πίεση στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου να τα δώσει όλα με φόντο τους ανταγωνισμούς και τα διπλά παιχνίδια στις γραμμές της τρόικας. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Τις επόμενες μέρες κρίνεται μια ολόκληρη δεκαετία», είπε από το βήμα της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ο υπουργός Οικονομικών και διεκδικητής του πράσινου θρόνου Ευάγγελος Βενιζέλος. Από πολλές απόψεις είναι μια ειλικρινής δήλωση. Αν το ελληνικό Κοινοβούλιο εγκρίνει όλα όσα απαιτεί η τρόικα και προωθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου ως προϋπόθεση για τον νέο δανεισμό των 130 και πλέον δισ. ευρώ, η ελληνική κοινωνία και οικονομία θα περάσει σε μια νέα, αν όχι οριστική, τουλάχιστον εξαιρετικά δύσκολα αναστρέψιμη κατάσταση.
Τα βασικά στοιχεία αυτής της επερχόμενης νέας κατάστασης είναι:
Η μετατροπή της χώρας σε κράτος περιορισμένης κυριαρχίας, με πολλούς τρόπους, κι όχι αποκλειστικά μέσω ενός «επιτηρητή κομισιονάριου».
- Ο εγκλωβισμός της οικονομίας και των όποιων παραγωγικών δυνατοτήτων της απομένουν στον αποκλειστικό στόχο της εξυπηρέτησης του χρέους, που θα είναι πλέον στο μεγαλύτερο ποσοστό του οφειλή προς τα κράτη - εταίρους στην Ε.Ε. Κι αυτό χωρίς καμιά εγγύηση ότι θα έχει φτάσει μέχρι το 2020 στο πολυπόθητο 120%.

Το λάιφστάιλ θρηνεί στο Μεταγωγών

ΠΗΓΗ: βλέμμα

του Ν. Ξυδάκη

Aλλος με χειροπέδες προφυλακισμένος για χρέη προς το Δημόσιο, άλλος πουλάει το σπίτι του για να μην πάει φυλακή, άλλος λουφάζει και περιμένει τη σειρά του. Το λάιφστάιλ πέθανε, λένε. Δεν πέθανε τώρα, διορθώνω. Εχει πεθάνει από καιρό, τώρα εξαπολύθηκε η δυσωδία των πτωμάτων του.

Η εγχώρια βιοτεχνία του λαϊφστάιλ, εκδότες, μοντελίστ, δημοσιογράφοι, μοντέλες, γλάστρες, τηλεπερσόνες, πάρτι άνιμαλ, ντίλερ, κοθώνια, θύματα, γεννήθηκε στη δεκαετία του ’80 και άνθησε όσο κυκλοφορούσε ορμητική η δίψα της ανόδου, ο θαυμασμός για την αρπαχτή, και άφθονο μαύρο χρήμα. Εξέπνευσε όταν μαράθηκαν όλα αυτά. Παρήγαγε αέρα. Ηταν μια φούσκα, Η φούσκα, που μέσα της όμως περιείχε τον τοξικό αέρα του θράσους, του κυνισμού, την υπόσχεση της επιτυχίας, κι εντέλει τον αέρα της ματαίωσης και της διάψευσης.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ;

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

Του Ν.ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τα δύο τελευταία, η συζήτηση για την αντικειμενικότητα των στατιστικών μελετών και συμπερασμάτων πήρε τεράστιες διαστάσεις και επηρέασε σημαντικές εξελίξεις. Η αντιπαράθεση για τα μεγέθη της Ελληνικής Οικονομίας το 2004, πχτο έλλειμμα, η προγραμματική αναφορά του ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές 2009, στην ανάγκη μεταβολών στην ΕΣΥΕ, που ήταν η μόνη αναφορά δημόσιου φορέα στο πρόγραμμα του, το νομοθέτημα –από τα πρώτα- για τη δημιουργία της ΕΛΣΤΑΤ σαν διαδόχου της ΕΣΥΕ, η ανάδειξη των προβλημάτων της Οικονομίας που μας έφερε το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, είναι μερικά μόνο δεδομένα που επισημαίνουμε για να εκθέσουμε τις σκέψεις που ακολουθούν.

1. Η Στατιστική αποτελεί μία επιστήμη που και αυτή μπορεί να συμβάλλει στην πρόοδο και ανάπτυξη του Τόπου. Όμως, όπως όλες οι επιστήμες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όφελος κάθε κοινωνίας, της Ανθρωπότητας συνολικά ή για ζημιά ακόμη και καταστροφή της. Η πυρίτιδα, σημαντικότατη ανακάλυψη που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται πχ σε τεχνικά έργα ήταν και η τρομερή δύναμη σε πολέμους. Η ατομική ενέργεια μπορεί να χρησιμεύσει σε ιατρικές υπηρεσίες αλλά και για καταστροφικούς πολέμους. Το θέμα λοιπόν και με αυτή την επιστήμη είναι από ποιους χρησιμοποιείται αυτή και για ποιους σκοπούς. Ενώ, λοιπόν, έχουμε δει να αξιοποιείται από εξουσίες για να επιβληθούν αντιλαϊκές και καταστροφικές πολιτικές, η στατιστική επιστήμη, κάλλιστα, μπορεί να συμβάλλει ώστε να φωτιστούν και να αντιμετωπιστούν σημαντικά κοινωνικά προβλήματα(δημογραφικά, ανεργίας, ακρίβειας,να διεξαχθούν ιατρικές, περιβαλλοντικές κλπ έρευνες), για την άσκηση ορθών πολιτικών. Μπορεί με τη στατιστική να παράξεις δημιουργικά αποτελέσματα, μπορείς όμως να δημιουργήσεις το άλλοθι και για να παράξεις τέρατα.

Κατάληψη και αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου Κιλκίς

ΠΗΓΗ εφ. ΔΡΑΣΗ

Οι μετέχοντες στη Γενική Συνέλευση εργαζόμενοι του νοσοκομείου γιατροί, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό  στο Γ.Ν. Κιλκίς, καταλήξαμε στα παρακάτω:

1. Διαπιστώνουμε ότι τα σημερινά αλλά και μονιμότερα προβλήματα του Ε.Σ.Υ. και κάθε επιμέρους κλάδου επειδή οφείλονται στη γενικότερη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και τον αποθρασυνόμενο διεθνή νεοφιλελευθερισμό, δεν μπορούν να βρουν τη λύση τους σε περιορισμένα μεμονωμένα ή ειδικά κλαδικά αιτήματα και διεκδικήσεις. 

2. Διαπιστώνουμε επίσης ότι επιμένοντας στην προβολή και υποβολή τέτοιων ειδικών αιτημάτων του κλάδου μας ουσιαστικά παίζουμε το παιχνίδι της ανάλγητης εξουσίας που επιθυμεί να αποτρέψει τη δημιουργία ενός πανεργατικού παλλαϊκού μετώπου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με κοινές διεκδικήσεις και εναντίον της κοινωνικής εξαθλίωσης που επιφέρει με την πολιτική της, ώστε να αντιμετωπίσει ευκολότερα το διασπασμένο εχθρό της, τον λαό. 

3. Για το λόγο αυτό, εντάσσουμε τις κλαδικές μας διεκδικήσεις μέσα σε ένα πλαίσιο συνολικών πολιτικοοικονομικών διεκδικήσεων που τίθενται από ένα τεράστιο τμήμα  του ελληνικού λαού το οποίο σήμερα δέχεται την πιο βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση, διεκδικήσεων που ή θα τεθούν συνολικά και θα τις υπερασπιστούν από κοινού και μέχρι τέλους τα μεσαία και χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, ή δε θα τελεσφορήσουν.