ΤΡΟΪΚΑΝΕΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ: ΜΕ ΜΕΤΟΧΕΣ ΑΝΕΥ ΨΗΦΟΥ Η ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΩΣΤΕ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΙΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΕΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Άλλο ένα σκανδαλώδες δώρο ετοιμάζουν να χορηγήσουν στους έλληνες τραπεζίτες, τρόικα καιαστικό πολιτικό κατεστημένο.
 

Όπως προκύπτει από το τελευταίο 10σελιδο υπόμνημα της τρόικας προς την ελληνική κυβέρνηση, η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών μετά το PSI θα γίνει με μετοχές άνευ ψήφου!

Ως επικρατέστερη λύση προκρίνονται οι άνευ ψήφου κοινές μετοχές ενώ δεύτερο πιθανότερο σενάριο είναι αυτό των προνομιούχων μετοχών. Οι κοινές άνευ ψήφου μετοχές είναι σαν τις προνομιούχες μετοχές του νόμου Αλογοσκούφη χωρίς όμως τόκο.

Αφού λοιπόν οι τρεις τελευταίες αστικές κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, μαύρο μέτωπο) επέλεξαν να διασωληνώσουν με κρατικό χρήμα τις τράπεζες, αντί να τις εθνικοποιήσουν, τώρα πάνε ένα βήμα παραπέρα: το ελληνικό δημόσιο θα δανειστεί με τόκο από την τρόικα, προκειμένου να «παρκάρει»αμύθητα κεφάλαια (τουλάχιστον € 40 δις) στις ελληνικές τράπεζες, χωρίς όμως να παρεμβαίνει στη λειτουργία τους!

Exposing the Davos Class

ΠΗΓΗ: Transnational Institute

by Susan George

Who are the global 1%? What companies do they run? How do they escape accountability? Check out TNI's powerful infographic displays that expose the social and environmental costs of global corporate power.

The economic, social and ecological crises humanity face are no accident, but a result of policies pursued by a small  corporate elite that has systematically hijacked political and economic policy throughout the world.

This global elite - best known as the Davos class - meets annually in the Swiss skiing resort in the last week of January to reaffirm their faith in the orthodoxy of pro-corporate economic policies. They continue to do so, even as the costs become ever more clear in debt crises that are never resolved, rising unemployment and inequality, and an ever-pressing ecological crisis.

TNI, as part of its new Corporate Power project, is producing a series of infographics over 2012 that expose the reality of corporate power, and our need to fundamentally change direction. Please download and share these infographics, and watch out for new ones over the coming months.

The Invisible Handcuffs of Capitalism

How Market Tyranny Stifles the Economy by Stunting Workers

by Michael Perelman

Mainstream, or more formally, neoclassical, economics claims to be a science. But as Michael Perelman makes clear in his latest book, nothing could be further from the truth. While a science must be rooted in material reality, mainstream economics ignores or distorts the most fundamental aspect of this reality: that the vast majority of people must, out of necessity, labor on behalf of others, transformed into nothing but a means to the end of maximum profits for their employers. The nature of the work we do and the conditions under which we do it profoundly shape our lives. And yet, both of these factors are peripheral to mainstream economics.

By sweeping labor under the rug, mainstream economists hide the nature of capitalism, making it appear to be a system based upon equal exchange rather than exploitation inside every workplace. Perelman describes this illusion as the “invisible handcuffs” of capitalism and traces its roots back to Adam Smith and his contemporaries and their disdain for working people. He argues that far from being a basically fair system of exchanges regulated by the “invisible hand” of the market, capitalism handcuffs working men and women (and children too) through the very labor process itself. Neoclassical economics attempts to rationalize these handcuffs and tells workers that they are responsible for their own conditions. What we need to do instead, Perelman suggests, is eliminate the handcuffs through collective actions and build a society that we direct ourselves.

Το χρονικό μιάς λεηλασίας (Fernando Solanas 2003)

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

Save the euro – get rid of Germany

Brookes

By foisting fiscal austerity on its Eurozone partners while stubbornly refusing an enhanced role for the ECB, and greater mutual support on national debt, Germany is a greater hindrance than a help to the single currency, argues Anatole Kaletsky.

ΠΗΓΗ: The Times (via presseurop)

Anatole Kaletsky

The world has been watching with horror and fascination as investigators seek the cause of an eminently avoidable shipwreck in Italy. Meanwhile, the cause of a much greater shipwreck is coming into view.

As Greece moves towards default, as France, Italy and Spain suffer credit downgrades, and as negotiations over last month’s fiscal treaty reach deadlock, the euro is heading for the rocks and the driving force is becoming clear. The real cause of the euro disaster is not France, Italy or Greece. It is Germany.

The fundamental problem lies not in the efficiency of the German economy, although that has contributed to the divergence in economic fortunes, but in the behaviour of German politicians and central bankers.

'There Is No European Emergency Plan'

Greece is struggling to reach an agreement on debt relief with its private-sector creditors. But even if it ultimately does, the country may need vastly more funding than has been envisioned so far. German commentators on Friday say it's time for a bit of honesty from Europe's leaders.

ΠΗΓΗ: Spiegel/en

Greece needs more money. That would seem to be the growing consensus in Europe as negotiations over debt relief between Athens and the private sectordrag on. On Friday, Jean-Claude Juncker, who chairs meetings of euro-zone finance ministers, became the most recent European politician to sound the warning bell.

"If Greece's ability to sustain debt is proven and there is an overall understanding with the private sector, the public sector will also have to ask itself whether it will not provide help," he told the Austrian daily Der Standard in an interview published Friday.

The talks between Greece and the Institute of International Finance, which is representing the country's private creditors in the haircut negotiations, have proven difficult as the two sides have been attempting to come up with an interest rate on the new bonds that will be issued to current debt holders. European politicians have said that this rate should be as low as possible so as to give Greece a shot at meeting its goal of reducing its sovereign debt to 120 percent of its economic output by 2020. Institutional bond holders, however, are holding out for a higher rate and resisting any agreement that could push their losses beyond the 50 percent they had originally agreed to.

Η νεοφιλελεύθερη ανάκτηση του χώρου των ιδεών

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/01/2012

Της Μαρίας Β. Μαρκαντωνάτου

«(…) Οι διανοούμενοι που διαπνέονται από φιλελεύθερες ιδέες δυσπιστούν προς την ιδεολογία, αλλά έχουν πολύ άδικο. Γιατί, αν εγκαταλείψουμε το πεδίο της ιδεολογίας, το καταλαμβάνουν αμέσως κάποιοι άλλοι. Σ’ αυτήν άλλωστε την καλή κατανόηση των ιδεολογικών μηχανισμών οφείλουν οι σοσιαλιστές την πλεονεκτική τους θέση εδώ και έναν τουλάχιστον αιώνα. Απόκειται λοιπόν στους φιλελεύθερους να ανακτήσουν τον χώρο των ιδεών».

Αυτά έγραφε το 1985 ο Γάλλος φιλελεύθερος φιλόσοφος Guy Sorman στο βιβλίο τουΤο Ελάχιστο Κράτος (Ροές, Αθήνα, 1986). Και πράγματι στον στόχο της «ανάκτησης του χώρου των ιδεών» ενάντια στον «σοσιαλκρατισμό» παραμένει προσηλωμένος μέχρι και σε πρόσφατα άρθρα του. Στο Κράτος Πρόνοιας, Αναπαύσου Εν Ειρήνη επαινεί τις προσπάθειες Κάμερον - Όζμπορν να αναμορφώσουν το βρετανικό σύστημα πρόνοιας διαλύοντας τις εναπομείνασες «οικουμενικές παροχές» στην κατεύθυνση στοχευμένων παροχών αποκλειστικά στους «εγκεκριμένους φτωχούς». Το βασικό του επιχείρημα είναι πως το κράτος πρόνοιας έχαιρε αποδοχής εξαιτίας της συμμαχίας του με τη μεσαία τάξη. Εμμένοντας στην άποψη ότι ήταν η μεσαία τάξη και όχι οι φτωχοί που επωφελούνταν, ο Sorman ελπίζει ότι με την κατάργηση τέτοιων παροχών (π.χ. του επιδόματος παιδιού, που, σύμφωνα με τις μετρήσεις του, μεταβιβάζεται κατά 42% στη μεσαία τάξη και σε πλούσιες οικογένειες), η κυβέρνηση θα κατορθώσει να δείξει στον κόσμο «την αδικία του κράτους πρόνοιας». Κυρίως όμως, αναφέρει ο Sorman, αν έπρεπε να πειστούμε πως το κράτος πρόνοιας θα μας προστατεύει «από την κούνια ώς τον τάφο», όπως ήθελε ο Λόρδος Μπέβεριτζ, οι Κάμερον και Όζμπορν επιτέλους μας επιτρέπουν «να σταθούμε στα πόδια μας».

Καταιγίδα μέτρων στο νέο μνημόνιο

ΠΗΓΗ: euro2day

της Ε. Λάσκαρη

Πουλήστε 2-3 μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις μέχρι τον Μάρτιο, προχωρήστε σε απολύσεις στον δημόσιο τομέα, μειώστε το μισθολογικό κόστος στον ιδιωτικό τομέα, βάλτε μαχαίρι στις επικουρικές, αυξήστε τις αντικειμενικές αξίες ακινήτων κατά 25% και πάρτε τώρα νέα μέτρα 2,2 δισ. ευρώ μόνο από την πλευρά των δαπανών. 

Αυτές είναι ορισμένες μόνο από τις σκληρές εντολές της τρόικα, όπως αποτυπώνονται στο προμνημόνιο, το οποίο δόθηκε από τον πρωθυπουργό στους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων και στους εμπλεκόμενους με την εφαρμογή του μνημονίου υπουργούς. 

Με το κείμενο, όμως, ανοίγει με σαφήνεια ο δρόμος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με προνομιούχες και κοινές μετά ψήφου και όχι απλώς με κοινές μετοχές. 

Οι συστάσεις είναι σκληρές, αλλά το προσωρινό μνημόνιο δεν έχει κλείσει ακόμα. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ απαιτείται μαχαίρι στις επικουρικές συντάξεις, δεν εξειδικεύεται ο τρόπος μείωσης του κόστους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι γνωστό ότι η τρόικα έχει θέσει ζήτημα και 13ου-14ου μισθού και κατώτατου μισθού.

Ζοφερές οι προβλέψεις της ελληνικής οικονομίας – Δεν έχει ακόμα πιάσει πάτο - Κίνδυνος να μην υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα από το PSI - Πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας άμεσα

ΠΗΓΗ: bankingnews.gr

Παρά τις συνεχείς διαπραγματεύσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων με τους τραπεζίτες για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και τα δύο χρόνια εξαντλητικής λιτότητας από τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι προοπτικές της Ελλάδας παραμένουν ζοφερές, τονίζουν σε δημοσίευμά τους οι New York Times.

Ο αρθρογράφος επικαλείται τις νέες μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα, οι οποίες όπως λέει έχουν διαρρεύσει τις τελευταίες ημέρες στους αξιωματούχους της ΕΕ και είναι πλέον γνωστές και στους ιδιώτες πιστωτές της χώρας.

Σύμφωνα με αυτές ο ρυθμός ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια δεν αφήνει καμία αισιοδοξία για την πορεία των δημοσιονομικών και κατά συνέπεια η προσπάθεια απομείωσης του χρέους μέσω της εξελισσόμενης διαδικασίας «κουρέματος» κινδυνεύει να αποδειχτεί ατελέσφορη.

Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα, το ΔΝΤ εκτιμά ότι ακόμα και με την «επιτυχή» έκβαση των διαπραγματεύσεων για την αναδιάρθρωση του χρέους, το δανειακό βάρος της Ελλάδας το 2020 δεν θα βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο του 120% αλλά κοντά στο 135%. Και αυτό διότι «πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι η ύφεση θα αγγίξει το 5% αυτή τη χρονιά» ενώ και για τα επόμενα χρόνια οι προβλέψεις δεν είναι καθόλου αισιόδοξες. «Η γενική αίσθηση από τους οικονομολόγους της τρόικας είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν έχει πιάσει ακόμα τον πάτο» σημειώνει χαρακτηριστικά η εφημερίδα.