Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

KRUGMAN: S&P On Europe



Πηγή: ΝΥΤ

by P. Krugman

S&P’s downgrade of a bunch of European sovereigns was no surprise. What was somewhat surprising — and which went unmentioned in almost all the news stories I’ve read — was why S&P has gotten so pessimistic. From their FAQs:
We also believe that the agreement [the latest euro rescue plan] is predicated on only a partial recognition of the source of the crisis: that the current financial turmoil stems primarily from fiscal profligacy at the periphery of the eurozone. In our view, however, the financial problems facing the eurozone are as much a consequence of rising external imbalances and divergences in competitiveness between the EMU’s core and the so-called “periphery”. As such, we believe that a reform process based on a pillar of fiscal austerity alone risks becoming self-defeating, as domestic demand falls in line with consumers’ rising concerns about job security and disposable incomes, eroding national tax revenues.
German chancellor Angela Merkel has called on eurozone governments speedily to implement tough new fiscal rules after Standard & Poor’s downgraded the credit ratings of France and Austria and seven other second-tier sovereigns.
Still barreling down the road to nowhere.

Επειγόντως ένα ανεξάρτητο κίνημα γυναικών ενάντια στο χρέος και τη λιτότητα



ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Της Σόνιας Μητραλιά*

Γιατί ένα ανεξάρτητο κίνημα γυναικών ενάντια στο χρέος και τα μέτρα λιτότητας;
Μα, επειδή η κρίση του χρέους και τα μέτρα λιτότητας που απορρέουν από αυτήν πλήττουν ειδικά εμάς τις γυναίκες σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Αν λοιπόν δεν (αυτo)οργανωθούμε για να αντισταθούμε εμείς οι ίδιες, κανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει για μας…
Γιατί όμως η κρίση του χρέους και τα μέτρα λιτότητας πλήττουν ειδικά και κατά προτεραιότητα τις γυναίκες;
Αυτό συμβαίνει επειδή στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, στην εποχή της κρίσης του χρέους, βρίσκεται ό,τι απομένει από το κράτος πρόνοιας και τις δημόσιες υπηρεσίες. Είτε με την κατάργηση είτε με την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, το κράτος ξεφορτώνεται καθήκοντα κοινής ωφέλειας που είχε αναλάβει απέναντι στους πολίτες και τα φορτώνει -και πάλι- στην οικογένεια. Έτσι η φροντίδα των μικρών παιδιών, των αρρώστων, των ηλικιωμένων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, ακόμα και των αναξιοπαθούντων νέων και ανέργων περνάει από το κράτος στην οικογένεια και μάλιστα εντελώς τζάμπα.

Eurozone crisis: signs of hope … then credit agencies strike




It had all been going so well for the euro before the curse of Friday the 13th struck. Spain and Italy had held successful bond auctions, the Greeks were holding fruitful talks with their creditors, the pressure from the financial markets was abating. There were the first whispers, with fingers firmly crossed, that a turning point had been reached in the crisis that has blighted the single currency for the last two years.
But around lunchtime rumours surfaced that the ratings agency S&P had chosen this singularly inappropriate moment to detonate the bomb that has been waiting to go off for the past five weeks – a debt downgrade of eurozone countries. The fact that the story was datelined Berlin was significant: this was a German source leaking the fact that Europe's most powerful economy was not on the list of shame.

H διεπιστημονικότητα στην εκπαίδευση και η ριζοσπαστική ματιά στις κοινωνικές εξελίξεις






Δ.Καλιαμπάκος*

Τι δουλειά μπορεί να έχει ένα θέμα επιστημονικού ενδιαφέροντος σε ένα πολιτικό site; Κι όμως, ο τρόπος που αναπτύσσεται και αναπαράγεται η επιστημονική γνώση, τα αποτελέσματα που αυτή επιφέρει στο κοινωνικό σώμα είναι βαθειά πολιτικά. Η διεπιστημονικότητα, για παράδειγμα, δεν αποτελεί μόνο μια ισχυρή μεθοδολογική προσέγγιση. Αποτελεί και ένα αποτελεσματικότερο τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας. Πράγμα που, όλοι ξέρουμε, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της προσπάθειας αλλαγής της.
Τι είναι διεπιστημονικότητα;
Διεπιστημονικότητα είναι μια προσέγγιση η οποία στηρίζεται σε περισσότερα από ένα επιστημονικά πεδία. Ενσωματώνει πληροφορίες, δεδομένα, τεχνικές, εργαλεία, από περισσότερες της μιας επιστημονικές κατευθύνσεις. Επομένως, είναι μια προσέγγιση χρήσιμη για να καταλάβει κανείς καλύτερα την πραγματικότητα, κι αυτό είναι απαραίτητο αν κανείς επιθυμεί την αλλαγή της, τη βελτίωσή της.
Γιατί αυτό; Γιατί πολύ απλά η πραγματικότητα πολύ δύσκολα, πολύ σπάνια, μπορεί να χωρέσει σε ένα επιστημονικό κλάδο. Όλα τα μεγάλα προβλήματα για να αντιμετωπιστούν από μια και μόνη επιστημονική οπτική γωνία, πρέπει να υποστούν κραυγαλέες απλουστεύσεις. Έτσι κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει τη διεπιστημονική προσέγγιση των πραγμάτων.

"Τέσσερα σενάρια για την Ελλάδα"



 

ΠΗΓΗ: dw-world


Η αβεβαιότητα και η ανησυχία για τις εξελίξεις στο ζήτημα του ελληνικού χρέους παραμένουν σημεία αναφοράς στις σελίδες του σημερινού γερμανικού τύπου τροφοδοτώντας σενάρια και αυστηρή κριτική.

 
Η εφημερίδα Die Welt παραθέτει «Τέσσερα σενάρια για την Ελλάδα», επιχειρώντας κάποιες εκτιμήσεις για την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης χρέους. «Σενάριο ένα: Η Αθήνα θα λάβει περισσότερη βοήθεια από τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ. Αρχικά κάτι τέτοιο έμοιαζε αδιανόητο. Όταν αποφασίστηκε πέρυσι το δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων συμφώνησαν με το ΔΝΤ και τον χρηματοπιστωτικό τομέα στην παροχή γιγάντιας βοήθειας (…).  Στο μεταξύ είναι σαφές ότι δεν επαρκεί. Όποιος δεν θέλει να χρεοκοπήσει η Αθήνα, θα μπορούσε να εξασφαλίσει στη χώρα μεγαλύτερη βοήθεια».

Το «πρόβλημα» του κατώτατου μισθού και της εσωτερικής υποτίμησης



ΠΗΓΗ: Το Βημα 13/1/


Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ Κυβέρνησης και Τρόικα βρίσκεται το ενδεχόμενο μείωσης του κατώτατου μισθού. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, «υψηλοί» κατώτατοι μισθοί αφενός αποτελούν τροχοπέδη στη μείωση του πληθωρισμού και της ανεργίας, αφετέρου βλάπτουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Έχοντας τα παραπάνω κατά νου, οι υπέρμαχοι της εσωτερικής υποτίμησης δίνουν βαρύτητα (μεταξύ άλλων) στη μείωση του κατώτατου μισθού. 

Όλα τα παραπάνω έχουν έννοια στο βαθμό που ο κατώτατος μισθός είναι υψηλός σε σχέση με το μέσο μισθό κάτι που με τη σειρά του δημιουργεί στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας, οδηγώντας (ενδεχομένως) σε αυξήσεις του μέσου μισθού πέραν της παραγωγικότητας εργασίας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχεί μόνο στο 49% του μέσου μισθού, σε αντίθεση με 60% σε Γαλλία, 56% σε Πορτογαλία, 52% στο Βέλγιο, και 46% σε Ισπανία. Σημειώνουμε ότι οι προαναφερθείσες χώρες ενώ καταγράφουν υψηλότερο (σχετικό) κατώτατο μισθό, ταυτόχρονα εμφανίζουν χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας σε σχέση με την Ελλάδα. Η Ισπανία, έχει μεν μικρότερο κατώτατο μισθό από την Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα καταγράφει υψηλότερη ανεργία (περίπου 23%).