Οι "συμμορίες" της δραχμής και του ευρώ

Πηγή: Capital.gr  (via Greek Rider)

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

 

Η επιστροφή στη δραχμή δαιμονοποιείται από την πλειοψηφία του πολιτικοδημοσιογραφικού συστήματος της χώρας ως ο Εξαποδώ που θα μας γυρίσει στο Μεσαίωνα. Ως «συμμορία της δραχμής» αποκαλούνται όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή, χωρίς  να προβάλλονται ισχυρά επιχειρήματα, εκτός από ύβρεις και υπονοούμενα για συμφέροντα, για λαϊκισμό, κλπ. Η «συμμορία του ευρώ», αντιπαρέρχεται το καταλυτικό γεγονός ότι, τα τελευταία εκατό χρόνια με το εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή, ποτέ δε ζήσαμε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή. Και ενώ  η ένταξή μας στην ευρωζώνη το 2001 έγινε για να στηριχθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Είναι γεγονός ότι, μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία οφείλεται στη φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος, στην κακοδιοίκηση από τις πολιτικές ηγεσίες, που κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την έκταση της πρωτοφανούς κρίσης. Σε οικονομική κατάρρευση βρίσκονται οι περισσότερες  χώρες της ευρωζώνης, σε αντίθεση με όσες δεν έχουν ενταχθεί σε αυτήν. Μια ματιά στα ισοζύγια πληρωμών των χωρών μέσα και έξω από το ευρώ, το αποδεικνύει. Στην κρίση αντέχουν οι περισσότερες χώρες έξω από την ευρωζώνη, αλλά και έξω απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αργεντινή,  ύστερα από την αποσύνδεσή της από το σκληρό Αμερικάνικο δολάριο, σε συνδυασμό με  κούρεμα των χρεών της σε επίπεδα του 70% και υποτίμηση του νομίσματός της, σήμερα αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς. Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις χωρών που πτώχευσαν τα τελευταία πενήντα χρόνια και αναστήθηκαν μετά. Η Κίνα, διατηρώντας χαμηλά την ισοτιμία του γουάν, έχει σωρευτικό πλεόνασμα άνω των 3 τρισ. δολαρίων. H απογείωση της ελληνικής οικονομίας έγινε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν ο «δεξιός» Σπύρος Μαρκεζίνης έκοψε την ισοτιμία της τότε δραχμής με το δολάριο στη μέση. Και η Γερμανία το 1953, έκοψε το 50% των χρεών της, αλλά δεν κατέβαλε πολεμικές αποζημιώσεις.

Res, non verba: επιστροφή στις μάζες

18 November 2011 12:13

ΠΗΓΗ: Ioakeimoglou.net

του Η. Ιωακείμογλου

Η σχέση των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς με τους εργαζόμενους είναι σχέση εξωτερική, δεν είναι σχέση οργανική. Σχέση εξωτερική επειδή οι πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς φαντάζονται πως η εργατική τάξη είναι ήδη συγκροτημένη και ότι η απουσία της από την πολιτική σκηνή, όπως εξάλλου και η ιδεολογική της απάθεια, οφείλονται σε ένα «έλλειμμα συνείδησης». Στην φαντασία των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς, η εργατική τάξη είναι ένας «κοιμώμενος γίγαντας» του οποίου η αφύπνιση εκκρεμεί. Αναλαμβάνουν λοιπόν, οι οργανώσεις της Αριστεράς, να μεταγγίσουν στις εργαζόμενες μάζες την ταξική συνείδηση που τους λείπει. Να εκφέρουν, επομένως, το «σωστό σύνθημα», να εκπονήσουν το «σωστό πρόγραμμα», να εφεύρουν το κατάλληλο «έναυσμα» που θα αφυπνίσει το ταξικό ένστικτο και θα το μετατρέψει σε ταξική συνείδηση. Από την ίδια αντίληψη των πραγμάτων απορρέει με φυσικό τρόπο και το σύνολο των δράσεων που αναλαμβάνουν οι εν λόγω οργανώσεις: τηλεοπτικές εμφανίσεις, διαφώτιση, αφισοκόλληση, έκδοση αμέτρητων εφημερίδων και περιοδικών, εξόρμηση για πώληση εντύπων και διανομή προκηρύξεων, διαλέξεις και λόγοι στη Βουλή. 

Κι’ έτσι, η ιστορία συνεχίζεται από ήττα σε ήττα όταν οι αντικειμενικές συνθήκες είναι δυσμενείς και με ισχνές νίκες όταν οι αντικειμενικές συνθήκες θα δικαιολογούσαν την εκθετική άνοδο των κινημάτων.

Does Germany want out of the euro?

ΠΗΓΗ: France24

Whatever detractors of the single currency may say, a break-up of the eurozone would not be not in Germany's interest. But more than half of the country openly admits to flirting with the idea of resurrecting the Deutschmark. Others, meanwhile, argue that bringing back the former currency would be catastrophic for Germany, as our correspondents Jessica Saltz and Anne Mailliet found out.

By Anne MAILLIET / Jessica SALTZ

Μία Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του Ιταλικού Χρέους

Πηγή: ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος

του Guido Viale*

Εφόσον   το ανθρώπινο γένος  επιβιώσει, από την κλιματική κρίση και ο  πολιτισμός , από την οικονομική καταστροφή , τα τελευταία τριάντα χρόνια θα φαίνονται ,στους ιστορικούς του μέλλοντος ,ως αυτά που πραγματικά ήταν: μια περίοδος συσκότισης, δικτατορίας της άγνοιας ,  ηγεμονίας  της ενιαίας φιλελεύθερης σκέψης ,που συνοψίζεται  στη σύνθεση  των ‘’αποφθεγμάτων’’ των δύο  κυριότερων  εκφραστών  της: «Η κοινωνία  δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο άτομα », δηλαδή τα υποκείμενα  των ανταλλαγών, δηλαδή η αγορά (Margaret Thatcher), και" Η κυβέρνηση δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα », δηλαδή, πρέπει να κυβερνά  η  αγορά ! (Ronald Reagan). Ο φιλελευθερισμός  έχει πράγματι απαλλάξει    από το βάρος της σκέψης και της δράσης το σύνολο    των μελών του, είτε το συνειδητοποιούν  είτε όχι  . Για την οικονομική και την κοινωνική διακυβέρνηση καθώς και κάποιες  διορθωτικές αλλαγές προνοεί πλέον η αγορά.

The euro crisis deepens

• • 
    

    Aditya Chakrabortty
  • guardian.co.uk, Monday 26 December 2011 18.00 GMT
  • Article history

Demonstrators burn an EU flag in Athens, Greece, as a protest against the government's austerity measures. Photograph: SIMELA PANTZARTZI/epa/Corbis

Europe's leaders have spent most of the euro crisis denying there's a euro crisis. A "specific Greek problem", that they'd give you. Irish and Portuguese aberrations. As for the Spanish, that really was hardmanchego. Wherever disaster struck over the past two years it was always the member's fault, never the club's.

The denialism ended this summer, as the financial bushfire moved to Italy and even began to menace Belgium and France. Sequestered in their conference rooms in northern Europe, policy-makers found it easy to wave away catastrophe in the distant, poorer periphery – but far harder when the second and third-largest economies in the entire bloc were under threat.

If the rhetoric and the not-so-faint snobbery have vanished, to be replaced by panic about "a last wakeup call" and "a crucial crossroads", the actual policy-making is as clueless as ever. At the last major summit, the one where David Cameron pressed the eject button, little was agreed apart from a restatement of Maastricht rules on budget deficits. Markets got excited about the promise of a $200bn loan to the IMF; until it transpired that the figure had been plucked out of thin air and no one knew where it would come from.

Ireland has done what the IMF wanted, but where is the reward?

Πηγή: Guardian

Gavan Titley and John O'Brennan

Austerity policies are now widely regarded as having failed, and this failure is increasingly obvious in the country elected to act as Austerity's Child. The banking collapse, and the legacy bequeathed by the Irish state's extraordinary September 2008 bank guarantee, has seen society in Ireland reshaped as a petri dish for IMF, European commission and ECB experimentation. Successive waves of cuts have been stipulated bythe Troika in return for its loans, but implemented without resistance, and arguably, a degree of enthusiasm, by the two governments of the "post-sovereign" era.

The fiscal adjustment, according to economist Karl Whelan, is the equivalent of "€4,600 per person… the largest budgetary adjustments seen in the advanced economic world in recent times". With annual "adjustments" of €3-4bn flagged until 2015, the euphemism of "purposeful austerity" cannot long camouflage the concerted assault on the – already minimalist – social contract.

Κλεπτοκρατίας και συγκάλυψης γωνία...

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Όταν ο Γ. Παπανδρέου εξευτέλιζε την Ελλάδα διεθνώς μιλώντας για μια χώρα διεφθαρμένη μέχρι το κόκαλο, κάνοντας ακόμη και Ευρωπαίους αξιωματούχους όπως ο Γιούνκερ να βγουν από τα ρούχα τους για την πρωτοφανή – ακόμη και... στα μάτια τους – αθλιότητα, όταν ο («Μαζί τα φάγαμε») Πάγκαλος αναδεικνυόταν σε αρχιστράτηγο κατά της διαφθοράς, ποιος θα περίμενε ότι, μέσα σε λίγο μόλις καιρό, το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» θα οδηγούσε στο περιθώριο κάθε έρευνα περί διαφθοράς;

Η χθεσινή παραίτηση των οικονομικών εισαγγελέων (και εισαγγελέων Εφετών!) Σπύρου Μουζακίτη καιΓρηγόρη Πεπόνη, με καταγγελίες για παρεμβάσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων στη δουλειά τους (αρνούνται, κατά δήλωσή τους, να είναι «εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ' υπαγόρευση»), έρχεται μετά την αποχώρηση μελών του Δ.Σ. της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, κυρίως της Ζωής Γεωργαντά, με καταγγελίες για παραποίηση στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ ως προς το έλλειμμα του 2009 προκειμένου να επιβληθούν σκληρότερα μέτρα λιτότητας.

Σχεδιάζουν την χρεοκοπία της Ελλάδος εντός ευρώ πιθανότατα τον Μάρτιο – Πως θα χρησιμοποιηθεί το PSI+ για το default της Ελλάδος και γιατί δεν θα ξεπεράσει η συμμετοχή των ιδιωτών το 55% με 60% - Υποχρεωτικό το haircut 58%-60%

ΠΗΓΗ: bankingnews.gr

του Π. Λεωτσάκου

Νέες πτυχές του πολυθρύλητου PSI+ φέρνει στο φως το www.bankingnews.gr.

Με βάση αξιόπιστες πηγές φαίνεται ότι έχει αποφασιστεί η χρεοκοπία της Ελλάδος εντός του ευρώ. Το σχέδιο πιθανότατα θα λάβει χώρα τον Μάρτιο του 2012. 

Το κουτί της Πανδώρας θα το ανοίξει το PSI+ δηλαδή το σχέδιο αναδιάταξης του ελληνικού χρέους με συμμετοχή των ιδιωτών οι οποίοι θα υποστούν haircut. 

Ποια θα είναι η διαδικασία; 

Μέσα στο α΄ 10ήμερο του Ιανουαρίου του 2012 οι εμπλεκόμενες πλευρές δηλαδή ελληνικό δημόσιο, IIF και τράπεζες θα συναποφασίσουν πότε θα υλοποιηθεί η επόμενη τηλεδιάσκεψη. 

Πιθανότατα να υλοποιηθεί 16 με 20 Ιανουαρίου. Στην τηλεδιάσκεψη αυτή που θα είναι καθοριστική θα συναποφασιστεί το πλαίσιο δράσης του PSI+ δηλαδή το ύψος του haircut το οποίο μάλλον δεν θα είναι 50% αλλά 58% με 60% (αυτό αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης και όχι κάτι οριστικό ακόμη), την συμμετοχή, το δίκαιο που θα διέπει τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν και θα είναι σίγουρα βρετανικό και άλλες παραμέτρους.