Έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση: Επιστροφή στις σπηλιές ή μονόδρομος για την επιβίωση του λαού;

Πηγή: aristero blog

Φλώρα Παπαδέδε

Στη σύγκρουση που διεξάγεται σήμερα στην ελληνική κοινωνία για το αν θα διατηρηθεί ή θα ανατραπεί το καθεστώς οικονομικής και πολιτικής κατοχής, η θέση απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ αποτελεί κρίσιμη διαχωριστική γραμμή.

Όχι μόνο γιατί το θέτουν με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες, η κυβέρνησή τους κι η ίδια η ΕΕ. Αλλά και γιατί η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ- με απόφαση του ελληνικού λαού- είναι σήμερα ο όρος για την επιβίωσή του. Αποτελεί μονόδρομο για να σωθεί η χώρα και να μπορέσει να δοθεί οποιαδήποτε φιλολαϊκή διέξοδος, πόσο μάλλον αντικαπιταλιστική.

Η μετατροπή της χώρας σε τριτοκοσμική αποικία τύπου Ταϊλάνδης, αναγγέλλεται πανηγυρικά πρώτα απ’ όλα από την ελληνική αστική τάξη, που αναγορεύει σε «βαριά βιομηχανία» τον τουρισμό, σε αναπτυξιακή προοπτική τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και κάθε δημόσιας υποδομής, την ιδιωτικοποίηση ακόμα και του ίδιου του κράτους.

Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Πηγή:  Ανεξάρτητη ταξική εργατική κίνηση

Μια μεγάλη απόφαση

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση. Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία. 

Γιατί πρέπει να μας αφορά το Χριστογεννιάτικο Κούρεμα?

ΠΗΓΗ: waste of time

Σήμερα, μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, λένε πως το "κούρεμα" του Χρέους προχωράει καλά.  Και γιορτινές μέρες που είναι, γιατί να τα σκαλιζουμε...?

Εξάλλου, και μια μικρή λεπτομέρεια που απόμενε, λύθηκε: 

- Τα κουρεμένα ομόλογα τελικά θα βγουν στο Αγγλικό Δίκαιο.

- Ε, και?

Ετσι για να έχουμε μια κοινή εικόνα για το τι μιλάμε,
ορίστε μια πολύ *χοντρική* περιγραφή του Χρέους μας σήμερα:
(δεν βαζω παραμπομπές, προσπαθώ να περιγράψω το τι κόβεται, και τα ακριβή ποσά δεν αλλάζουν την ουσία)

Χρέος προς ΔΝΤ+ΕΕ(1)  ~=  80δις (Αγγλικό δίκαιο, εμπράγματες εγγυήσεις, σε ευρώ)
Ομόλογα προς κούρεμα ~= 180δις (Ελληνικό δίκαιο, στο "εθνικό νόμισμα")
Υπόλοιπο Χρέος(2)     ~= 100δις (Ελληνικό δίκαιο, στο "εθνικό νόμισμα")
------------------------------
Σύνολο Χρέους        ~= 360δις

(1) Στα χρέη προς ΔΝΤ+ΕΕ που προέκψυαν από το 1ο Μνημόνιο υπολογίζω την 6η και την ερχόμενη 7η δόση που θα γυρίσει de-facto σε αγγλικό δίκαιο ~20δις ομολόγων που λήγουν από το Δεκέμβριο του 2011 μέχρι το Μάρτιο του '12, οπότε και θα έχει αρχίσει να τρέχει το PSI, αν τα καταλαβαίνω σωστά.
(2) Στο "υπόλοιπο χρέος" περιλαμβάνονται 60δις ομόλογα που έχει αγοράσει η ΕΚΤ, καθώς και 40δις που αποτελείται από εντοκά γραμμάτια,από κάποια άλλα παράξενα χρεόχαρτά πχ swaps, ή από ομόλογα που λήγουν μετά το 2035 (αν υπάρχουν τέτοια), και γενικώς από χρέη που εξαιρέθηκαν από το PSI.

BBC: Η κρίση σκοτώνει κυριολεκτικά τους Έλληνες

Πηγή: XrimaNews.gr

Υπό τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Κρίση: Γιατί η Ελλάδα είναι ο ασθενής της Ευρώπης» το BBC αποκαλύπτει πώς η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει θέσει σε κίνδυνο το δικαίωμα των πολιτών στην κρατική ιατρική περίθαλψη, εξετάζοντας τις επιπτώσεις της κρίσης στο σύστημα υγείας. 

Η ανταπόκριση από την Αθήνα εστιάζεται σε μία γυναίκα από τη Σάμο, την Marina Derdevian, η οποία αφού έχασε τη μικρή επιχείρησή της λόγω χρεών προς τις τράπεζες, υπέστη εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να καθηλωθεί σε καροτσάκι. Στη συνέχεια διαγνώστηκε με καρκίνο, αλλά οι γιατροί διέκοψαν τις θεραπείες της λόγω απλήρωτων ασφαλιστικών εισφορών.

Όταν οι κοινωνικές υπηρεσίες ανέλαβαν την υπόθεσή της, την μετέφεραν παρά τη θέλησή της σε γηροκομείο στην Αθήνα, με την ίδια να αναρωτιέται εάν αξίζει να πεθάνει επειδή η χώρα της αντιμετωπίζει οικονομική κρίση και το σύστημα υγείας έχει αποτύχει να καλύψει τις ανάγκες ανθρώπων σαν εκείνη.