Επιστροφή στην απολυταρχία

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

Ιδρυτικός μύθος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι αποτελεί το ιδεώδες πλαίσιο εδραίωσης της δημοκρατίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των κοινωνιών, στην ήπειρο που κατεξοχήν έχει δοκιμαστεί από ανθρωποκτόνους πολέμους, αυταρχικά καθεστώτα, φασισμούς και αντιδημοκρατικές εκτροπές. Αυτό αποτέλεσε και το θεμελιώδες επιχείρημα της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ όταν αποφάσισε, με νωπή ακόμη την εμπειρία της δικτατορίας, την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ. 

Ένας λίγο μεταγενέστερος μύθος, καλλιεργημένος και διανθισμένος με πλούτο επιχειρημάτων από τους γκουρού του φιλελευθερισμού και αργότερα του νεοφιλελευθερισμού, λέει πως όχι απλώς η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς γενικότερα, αυτός που προβλήθηκε αλλά και επιβλήθηκε σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είναι ασύμβατος με οποιοδήποτε άλλο πολιτικό καθεστώς πέρα από τη δημοκρατία. Αγορά και δημοκρατία, λένε, είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Η μία είναι alter ego της άλλης. Στο έδαφος αυτής, άλλωστε, της δοξασίας ενθαρρύνθηκε η κατάρρευση των αυταρχικών καθεστώτων του ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Και με την ίδια δοξασία ο νεοσυντηρητισμός επένδυσε στις πολεμικές επιχειρήσεις «εξαγωγής της δημοκρατίας» στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. 

Χανς-Βέρνερ Ζιν: «Να κάνετε τα χρέη σας δραχµές»

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 27/11

Είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών. Ο Χανς-Βέρνερ Zιν ανήκει στους ελάχιστουςεπώνυµους οικονοµολόγους στη Γερµανία οι οποίοι συνεχίζουν να υποστηρίζουντην αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Οι περισσότεροι άλλοι οµότεχνοί του, όπως για παράδειγµα οι πέντε «σοφοί» οικονοµικοί εµπειρογνώµονες τηςγερµανικής κυβέρνησης, τάσσονται ενδιάµεσα υπέρ της παραµονής της σε αυτήν – και για το δικό της καλό, αλλά κυρίως για να αποφευχθεί η µετάδοση του ιού της χρεοκοπίας και σε άλλα κράτη-µέλη. Κατά παράδοξο τρόπο, η «αναχρονιστική»θέση της αποχώρησης γίνεται ξανά τελευταία µοντέρνα. 

Κι αυτό επειδή το αντίθετό της, η παραµονή, γίνεται όλο και δυσκολότερη – παρά τον σχηµατισµό της τρικοµµατικής κυβέρνησης στην Αθήνα και παρά τις υποσχέσεις της συµφωνίας της 26ης Οκτωβρίου. Το θέµα αποκτά καινούργια επικαιρότητα. 

ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Οι απόψεις είναι διχασµένες: ένα µέρος της Αριστεράς υποστηρίζει την αποχώρηση επειδή θεωρεί την ευρωζώνη εκ του πονηρού και καταστρεπτική για τις αδύναµες χώρες

Προϋπολογισμός 2012: Το τεράστιο σκάνδαλο με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/11/2011

Του Γιώργου Κουτσούκου*

Όταν οι μάσκες πέφτουν, τότε ακόμα και τα πιο στοιχειώδη προσχήματα προβάλλουν ως αχρείαστα στο πλαίσιο της μνημονιακής -οικονομικής και κοινωνικής- εξόντωσης της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού. Δείγμα του απροκάλυπτου κυνισμού των κυβερνώντων και ταυτόχρονα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό σκάνδαλο αποτελεί το θέμα του «κουρέματος» κατά 50% των κρατικών ομολόγων, τα οποία κατέχουν τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία της χώρας.

Τα ταμεία έχουν στην κατοχή τους αυτή τη στιγμή περίπου 26 δισ. κρατικά ομόλογα, τα οποία, εκτός από σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, αποτελούν και «πηγή» (μέσω των εισπραττόμενων τόκων, που ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση) για την πληρωμή μέρους των υποχρεώσεων των Ταμείων.

Ήρθε το τέλος για το ευρώ; Ή μήπως όχι;

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

ciaoant1

Πλέον όλα τα media, ακόμα και μερικά γερμανικά, πόσο μάλλον το αμερικάνικα/αγγλικά, συζητούν ανοιχτά αυτό που μέχρι πριν από λίγα χρόνια τους φαινόταν "αδιανόητο": Τη διάλυση της ευρωζώνης. Είναι όμως έτσι; Ήρθε το τέλος για το ευρώ; Ή μήπως όχι;

Ας δούμε καταρχήν ένα μικρό απόσπασμα από ένα σχετικό άρθρο του Economist, που συνοδεύτηκε από το παραπάνω εξώφυλλο στο τελευταίο τεύχος του, και προκάλεσε αίσθηση:

Ευρώ: είναι αυτό το τέλος;

[...] Θα μπορούσε να γίνει κάτι για να αποτραπεί η καταστροφή; Η απάντηση εξακολουθεί να είναι θετική, όμως η κλίμακα της απαιτούμενης δράσης αυξάνεται ακόμα περισσότερο, καθώς εξαντλούνται τα χρονικά περιθώρια. Το μόνο θεσμικό όργανο που θα μπορούσε να παράσχει άμεση ανακούφιση είναι η ΕΚΤ. Ως ο δανειστής της έσχατης λύσης, θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να σώσει τις τράπεζες, προσφέροντάς τους απεριόριστη ρευστότητα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Εάν η ΕΚΤ θέλει να εκπληρώσει την εντολή που έχει λάβει για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών, θα πρέπει να εμποδίσει μια πτώση των τιμών. Αυτό σημαίνει τη μείωση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων και την έναρξη ενός προγράμματος μεγάλης κλίμακας «ποσοτικής χαλάρωσης» (αγοράς ομολόγων). Η μαζική νομισματική χαλάρωση θα μπορέσει να μετριάσει την ύφεση και να αγοράσει πολύτιμο χρόνο. Ωστόσο, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης και η προσέλκυση των επενδυτών πίσω στις αγορές κρατικών ομολόγων χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη στήριξη της ΕΚΤ, και αυτό, όσο φιλόδοξο και να ακούγεται, είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και οι μεταρρυθμίσεις σε Ιταλία και Ισπανία. Εκτός αυτού, σημαίνει τη δημιουργία ενός εργαλείου χρέους στο οποίο θα μπορούν να πιστεύουν οι επενδυτές. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί μια πολιτική συμφωνία, την οικονομική ενίσχυση που χρειάζονται οι περιφερειακές χώρες σε αντάλλαγμα με τις αλλαγές στους κανονισμούς που η Γερμανία και οι άλλοι ζητούν. Αυτό το εργαλείο θα πρέπει να περιλαμβάνει κάποια κοινή ευθύνη για τα χρέη των κυβερνήσεων. Η πρόταση των ευρωομολόγων έχει αποκλειστεί από την Αγκελα Μέρκελ.

radio9.gr 26-11-11 Η κενή σελίδα 124 του προϋπολογισμού

ΠΗΓΗ: ΠΡΕΖΑ TV


Αν δεν το πιστεύετε, δείτε το με τα μάτια σας.
Από εδώ( http://www.minfin.gr/content-api/f/binaryChannel/minfin/datastore/d5/af/5e/d5af5e94ab4b082c523e8c0b34f750bf9892bf1b/application/pdf/EISHGHTIKH+2012.pdf ) κατεβάστε όλο το κείμενο του προϋπολογισμού και δείτε τη σελίδα 124…. Δεν υπάρχει.
Ξέρετε τι θα έπρεπε να έχει αυτή η σελίδα; Αναλυτικά τις εγγυήσεις που έλαβε ο κάθε τραπεζίτης. Ποιος πήρε πόσα…; !!!!
Είναι χαρακτηριστικό το πώς τελειώνει η σελίδα 123.
«Η παραπάνω εγγύηση (που δόθηκε στους τραπεζίτες) παρέχεται έναντι προμήθειας ή επαρκών εξασφαλίσεων» Άρα περιμένουμε στη σελίδα 124 να μάθουμε πόσα δόθηκαν ως εγγυήσεις και σε ποιους ακριβώς τραπεζίτες. Και μάλιστα ποιες είναι οι «επαρκείς εξασφαλίσεις» των τραπεζιτών…!
Μόνο που η σελίδα 124… είναι λευκή.
http://www.radio9.gr/Home.aspx?a_id=256
ΠΡΕΖΑ TV
26-11-2011

Πού είναι, επιτέλους, αυτή η Αριστερά;

ΠΗΓΗ: Αριστερό blog

Δέσποινα Κουτσούμπα, 

Παναγιώτης Μαυροειδής

Κυβέρνηση έχουμε, αλλά η πολιτική κρίση είναι ανοιχτή. Οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν και οι κάτω δεν θέλουν να κυβερνηθούν. Ελάχιστο τμήμα της κοινωνίας αναγνωρίζει σήμερα τα συμφέροντά του στην ακολουθούμενη πολιτική κι ας έχει επιστρατευτεί για τη «σωτηρία» του όλος ο αστικός θίασος της νέας «εθνοσωτηρίου» συγκυβέρνησης.

Αυτή ακριβώς την πολιτική στιγμή, αντηχεί πιο ηχηρό το ερώτημα: τι κάνει επιτέλους η Αριστερά; Ακούγεται στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία, προκύπτει στην ανάγκη του νέου για δουλειά, του εργαζόμενου για μισθό, του φτωχού για ψωμί, του συνταξιούχου για φάρμακα. Είτε το ερώτημα διατυπώνεται ως πραγματική απορία, προσμονή, απελπισία, είτε ως άλλοθι για την απραξία, η τόσο συχνή αναπαραγωγή του ίδιου ερωτήματος από τόσα στόματα, οφείλει να μας προβληματίσει.

Φαντασιώσεις μεγαλείου πολλών ταχυτήτων

Το εγχειρίδιο του καλού μακιαβελίσκου -ακολουθώντας τα αρχαία χνάρια του γνωστικισμού- λέει πως πρέπει να διαδίδεις την προπαγάνδα σαν να ήταν η απόλυτη αλήθεια, αλλά να πράττεις γνωρίζοντας πως δεν είναι. Όταν πέφτεις στην παγίδα της προπαγάνδας σου και οι πράξεις σου ακολουθούν τη ρητορική σου, είσαι σίγουρα ένας ειλικρινής ηλίθιος.

 ΠΗΓΗ: Techie Chan

Extend and pretend

Η ευρωπαϊκή πολιτική τα τελευταία 3 χρόνια της κρίσης λειτουργεί με το παραπάνω πρόταγμα. Συνεχίζει δηλαδή να κάνει τα ίδια που έκανε προ κρίσης, προσποιούμενη πως δεν συνέβη τίποτα. Η κρυφή ελπίδα είναι πως η κρίση θα περάσει μόνη της, αν εμείς συνεχίσουμε να φτιάχνουμε εξωτικά δομημένα προϊόντα όπως ο EFSF. Καθώς όμως η κρίση δεν περνά, χρειάζεται μια νέα αφήγηση που να εξηγεί το “παράδοξο”. Αυτή η αφήγηση πήρε την απλοϊκή μορφή μιας ηθικολογικής προσέγγισης. Για τα προβλήματα της ευρώπης ευθύνεται η προβληματική ελλάδα και μερικοί άλλοι “τεμπέληδες” κι αν τους βάλουμε αυτούς να φτιάξουν το μαγαζί τους, τα πάντα θα επιστρέψουν στις εποχές των παχιών αγελάδων.

Κ. Λαπαβίτσας: Οι εργαζόμενοι της Ευρώπης δεν έχουν συμφέρον από τη διάσωση του ευρώ

ΠΗΓΗ: ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Συνέντευξη του Κ. Λαπαβίτσα

Πρώτη δημοσίευση της συνέντευξης στο γερμανικό περιοδικό ‘’Μarx21’’(www.marx21.de) το οποίο δραστηριοποιείται μέσα στο Die Linke (Αριστερά) της Γερμανίας. Η συνέντευξη θα κυκλοφορήσει και σε έκδοση του Coalition of Resistance στη Βρετανία.

Πρώτα απ’όλα η κρυστάλλινη σφαίρα: Θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε με ευρώ το 2015;

Ορισμένες χώρες θα πληρώνουν ακόμα με ευρώ, το 2015, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο όλα τα σημερινά μέλη της ευρωζώνης να συνεχίσoυν να το χρησιμοποιούν . Το ευρώ στην τρέχουσα μορφή του δεν είναι βιώσιμο και δεν θα επιβιώσει. Οι πιέσεις κατάρρευσης είναι εμφανείς - ακόμα και τώρα που μιλάμε η ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων είναι σε αναταραχή, επειδή οι ιδιώτες επενδυτές κινούνται προς τα γερμανικά ομόλογα, πουλώντας άλλα ομόλογα λόγω του φόβου της πτώχευσης. Κατά συνέπεια, αυξάνονται τα επιτόκια και διαταράσσεται ο κρατικός δανεισμός, καθώς και η ομαλή λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εάν αυτή η διαδικασία ενταθεί, το ευρώ θα καταρρεύσει σε λίγες εβδομάδες.