Λαϊκιστές,τεχνοκράτες και οι συνταγές της αποτυχίας

   
ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ
Η πορεία του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ στις χώρες του «Νότου»
εντός της ευρωζώνης.
Η κρίση στην ευρωζώνη επεκτείνεται καθημερινά, τροφοδοτούμενη πάντα από την ίδια πηγή: τα προγράμματα λιτότητας, τα οποία ως μοναδική συνταγή επιβάλλονται από το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί σε κάθε χώρα που στοχοποιείται από τις αγορές. Η ύφεση πια κάνει έκδηλη την εμφάνισή της και στα περίχωρα της Γερμανίας. Μια συζήτηση έχει ήδη αρχίσει για το μέλλον της Ευρώπης και ειδικότερα της ευρωζώνης και τροφοδοτείται από διάφορες πλευρές. Τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο, πλέον, ούτε και η ύπαρξη του ευρώ, τουλάχιστον με τη μορφή που το γνωρίζουμε. Τα ρήγματα που αυτή η συζήτηση ανοίγει στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία είναι εμφανή και δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η υπάρχουσα ισορροπία έχει κλονιστεί αμετάκλητα. Παρά τα διατάγματα Μέρκελ και Σαρκοζί που περιμένοντας τη νίκη του δεξιού ισπανού Ραχόι προετοιμάζονται για μια ακόμα μεγαλύτερη επίθεση, θεωρώντας ότι έχουν κλείσει με τη βοήθεια τεχνοκρατών τις πληγές της πολιτικής τους σε Ελλάδα και Ιταλία. Η «Εποχή» σήμερα παρουσιάζει ένα δείγμα αυτής της συζήτησης.

Το τοξικό δάγκωμα του Γιώργου

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*

Ο δράκος του Κομόντο δαγκώνει το μυώδες πόδι. Το βουβάλι τραβάει δυνατά, ξεφεύγει, τρέχει. Σε λίγες μέρες αρχίζει να τρεκλίζει, πεθαίνει. Οι τοξίνες και τα δηλητήρια του δράκου το σκοτώνουν αργά και σίγουρα.

 Ο δράκος της Ινδονησίας είναι μια υπερμεγέθης σαύρα, η ανάμνηση ενός προϊστορικού βασιλείου που από τύχη επιβίωσε χωρίς να εξελιχθεί, χωρίς να προσαρμοστεί. Ενα αγαθό δείγμα της εποχής των δεινοσαύρων μέσα στην τεχνολογική και βιομηχανική έρημο. Το βιολογικό πορτρέτο της θα μπορούσε να είναι το βιογραφικό του Γιώργου Παπανδρέου. 

Σενάρια συνωμοσίας, ράδιο-αρβύλες και κους-κους

ΠΗΓΗ: los economicos alternativos

Αν και σε γενικές γραμμές, η κατεύθυνση εδώ μέσα δεν είναι πολιτική, η όλη παραφιλολογία που έχει ξεκινήσει με τον νέο αυτόν θίασο-κυβέρνηση, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη, αφού έχει και οικονομικές προεκτάσεις. Και το ζητούμενο δεν είναι του τι γίνεται εκ των έσω, αλλά πως αλλάζουν τα σενάρια στα έξωθεν. Μέσα στον ίδιο χώρο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, ο καθένας από το κοινό μοιάζει να βλέπει άλλη ταινία, οπότε ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις πιο mainstream από τις ταινίες αυτές.

Πριν περάσουμε όμως σε σενάρια ας βάλουμε κάτω κάποια δεδομένα. Κατ’αρχάς στην ΕΕ αυτήν την στιγμή τα ηνία τα κρατάνε μονεταριστές (χαμηλός πληθωρισμός και κράτος με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος. Ανεργία; Τι είναι αυτό;) αρκετά απόλυτοι στα πιστεύω τους. Κι όταν λέμε στην ΕΕ εννοούμε γερμανία, γαλλία και ευρωπαϊκή επιτροπή. Στα γουρουνάκια τα πολιτικά συστήματα αρχίζουν να εξαφανίζονται, ενώ τα προγράμματα λιτότητας που ακολουθούν είναι εκ των ανω δοσμένα είτε επίσημα, είτε ανεπίσημα. Προοπτική επίλυσης δεν φαίνεται στον ορίζοντα, οπότε όλοι αρχίζουν να αναρωτιούνται τι σημαίνουν όλα αυτά. Έτσι αρχίζουν και τα σενάρια εκ των οποίων τα πιο βασικά είναι τα εξής:

Να δούμε ποιος «σωτήρας» θα προλάβει να κρυφτεί..

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Σε περίπτωση που μια χώρα είτε δεν θέλει, είτεδεν μπορεί να εφαρμόσει τους κανόνες που διέπουν το κοινό νόμισμα, τότε της παρέχεται η δυνατότητα – σύμφωνα με τις ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λισσαβώνας για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση – να βγει από την ευρωζώνη, χωρίς όμως να εγκαταλείψει την Ε.Ε.». Αυτή η εξαιρετικά κρίσιμη για την Ελλάδα αναφορά υπάρχει στο κείμενο που υπερψηφίστηκε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία από το συνέδριο των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών στη Λειψία.

Η «εθελοντική έξοδος» από το ευρώ, αλλά χωρίς απαραίτητα την έξοδο από την Ε.Ε., είναι ημεταρρύθμιση που θέλει να επιτύχει η Μέρκελ στην ευρωπαϊκή συνθήκη.

Μέχρι τώρα, για να βγει μια χώρα από το ευρώ, θα έπρεπε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση – και κατά συνέπεια από το ευρώ. Η διαδικασία αυτή ήταν πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη για κάθε κυβέρνηση της ευρωζώνης, υπό την έννοια ότι καμιά δεν θα άντεχε εύκολα, αρνούμενη το ευρώ, να κατηγορηθεί πως μετατρέπει τη χώρα της σε... Τρίτο Κόσμο. Όπως άλλωστε ισχυρίζεται και η επίσημη προπαγάνδα στη χώρα μας.

Προς αναβολή το Eurogroup της 17ης Νοεμβρίου για την 6η δόση - Δεν κάνουν πίσω για τις γραπτές εγγυήσεις οι Βρυξέλλες

Πηγή: www.bankingnews.gr

(upd)Αναβάλλεται η συνεδρίαση του Eurogroup με κύριο θέμα την απόφαση για την εκταμίευση της 6ης δόσης των 8 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, εάν η χώρα δεν αποστείλει στις Βρυξέλλες τις γραπτές εγγυήσεις που ζητώνται μετ' επιτάσεως.

Οι Βρυξέλλες παραμένουν αμετακίνητες στη θέση τους για απαίτηση γραπτών εγγυήσεων από την ελληνική πολιτική ηγεσία.

Υπενθυμίζεται ότι η συνεδρίαση του Eurogroup για την εκταμίευση της 6ης δόσης είχε προγραμματιστεί για την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου. 

Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της ΝΔ Αντ. Σαμαράς συνεχίζει να αρνείται να υπογράψει την επιστολή, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει η τρόικα να αρκεστεί στις προφορικές δεσμεύσεις του.

Η επιμονή της Ε.Ε. στην έγγραφη δήλωση των πολιτικών ηγετών προβληματίζει ιδιαίτερα τη Συγγρού καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα εντείνει τις αντιδράσεις που υπάρχουν -σιωπηρά ακόμα στο σύνολο τους- για την συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμo. 

Ο Α.Σαμαράς έσπευσε να προλάβει πριν οι γκρίνιες γίνουν αντιδράσεις να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να υπάρχει δική του υπογραφή σε ένα τέτοιο κείμενο τονίζοντας ότι πρόκειται για θέμα εθνικής αξιοπρέπειας. Η εναλλακτική λύση που ενδεχομένως ο κ.Παπαδήμoς θα μεταφέρει είναι μια επιστολή του προέδρου της Ν.Δ. με την οποία θα επαναλαμβάνει όσα μέχρι τώρα έχει τονίσει και δεσμευτεί δημοσίως.Ότι δηλαδή θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις της χώρας.

(πρώτη ενημέρωση: 15/11 20:48)

www.bankingnews.gr

FT: Look behind you, Lucas and Mario

ΠΗΓΗ: FT (via Presseurope)

(κοινώς: Luca and Mario πες αλεύρι, η ακρο-δεξια σε γυρευει!)

The arrival of technocratic governments in Greece and Italy may well calm jittery markets, but could also help boost populist political parties who point to the democratic deficit at the heart of the EU, argues Gideon Rachman.

Gideon Rachman

The arrival of technocratic prime ministers in Greece and Italy has not been greeted with universal applause. Some complain that because Lucas Papademos and Mario Monti have not been elected, their appointments will simply confirm the elitist and undemocratic nature of the European project.

Perhaps so. But technocrats have something to be said for them in the middle of a financial crisis. They are perfectly at home in the world of yield curves and collateralised debt obligations. They understand foreign countries, as well as the markets. If you enter their offices they are unlikely to ask for a bribe or to pinch your bum. Since they are assumed not to want a long-term career in politics, they may be able to take difficult decisions.