Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Spiegel: Γιατί οι πλούσιοι της Γερμανίας πρέπει να πληρώνουν υψηλότερους φόρους






A Commentary by Jakob Augstein

Πηγή: Spiegel


Germany is a land of inequality. The gap between rich and poor has widened, and cutting public services to balance the budget will only make things worse. If we're serious about saving German democracy, we have to raise taxes on the rich.

A crisis is a turning point. In medicine, when a disease is at its worst, the patient's future hangs in the balance. The doctor does what he or she can, then waits to see if the crisis results in a recovery -- or death.




We know how the death of our society will look from the recent riots in London. We are threatened by social instability, which could lead to societal collapse and anarchy -- our own private Somalia. To avoid that will require a serious effort by the powerful. Our system needs a complete change of course. A politics of inequality got us into this crisis. If we keep going down that road, it will cause our downfall.


It's time to use the crisis as an opportunity for change. It's high time, in other words, to raise taxes.

Διαγραφή του χρέους ή διάλυση της Ευρώπης

 
 
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


Kόσμος του Επενδυτή, 20.8.2011
Μίνι κραχ εξελίσσεται στα διεθνή χρηματιστήρια, με άμεση αιτία τον φόβο εισόδου σε νέα ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας, τις απειλές στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό τραπεζικό τομέα και την παραμένουσα έντονη αμφισβήτηση της διάθεσης ή δυνατότητας της ΕΕ να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης. Σε κίνδυνο έχει τεθεί τώρα, και το δάνειο προς την Ελλάδα που αποφάσισε η ΕΕ στις 21 Ιουλίου, μετά την αποκάλυψη της παράξενης, αν μη τι άλλο, συμφωνίας Αθήνας και Ελσίνκι, που ουσιαστικά εξαιρεί τη Φινλανδία από το νέο δάνειο. ‘Ηδη, τρεις ακόμα χώρες της ευρωζώνης ζητούν παρόμοια συμφωνία, δηλαδή εξαίρεσή τους από τον δανεισμό.

Τρύπα στο νερό η συνάντηση Μέρκελ και Σαρκοζί

Η συμφωνία με την Φιλανδία ναρκοθετεί το δεύτερο δάνειο



ΠΗΓΗ: Επίκαιρα 25-8-2011
του Λ. Βατικιώτη
Σε ιδανικό πολιτικό αυτόχειρα εξελίσσεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, Βαγγέλης Βενιζέλος. Μάρτυρας η καταστροφική πρωτοβουλία του να υπογράψει με την Φινλανδία συμφωνία με βάση την οποία, επί της ουσίας, θα της δανείσουμε τα χρήματα που θα συνεισφέρει στο δεύτερο δάνειο που συμφωνήθηκε με βάση τις αποφάσεις των ηγετών της ευρωζώνης την 21ηΙουλίου. Με αυτό τον τρόπο η Φινλανδία δεν αναλαμβάνει κανένα ρίσκο καθώς αν η Ελλάδα της αποπληρώσει το δάνειο τότε θα πάρουμε πίσω την εγγύηση. Αν όχι, τότε η εγγύηση θα παρακρατηθεί. Έτσι όμως η συμφωνία, που εμφανίστηκε από την κυβέρνηση ως σωτηρία για την Ελλάδα – ποιός ξεχνάει τους πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού; – τινάζεται στον αέρα! Στην πραγματικότητα μερικώς τουλάχιστον ακυρώνεται! Γιατί το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι που θα βρει η Ελλάδα τα λεφτά τα οποία έταξε στην Φινλανδία ώστε η τελευταία να συμβάλει με το μερίδιο που της αναλογεί στο νέο δάνειο; Δύο είναι οι λύσεις: 

Κρίση πολιτικής εντιμότητας



thumb
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Εάν ζούσαμε σε μια... άλλη χώρα, κατά προτίμηση ευνομούμενη, με δημοκρατία που λειτουργεί και πολιτικούς που ελέγχονται, κατά πάσα πιθανότητα θα είχαμε μια βεβαιότητα: ότι, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές βρομιές, το όποιο έγκλημα θα είχε και την ανάλογη τιμωρία. Και δεν μιλάμε μόνο για τη... Siemens!
Παρ’ ότι και εκεί είχαμε ένα ακόμη απίστευτο: το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε βγάλει στη σέντρα τους Μαρκογιαννάκη και Αλογοσκούφη για... κοινοβουλευτικό έλεγχο, καταψήφισε το ίδιο την πρότασή του βάζοντας οριστικά την ταφόπλακα σε κάθε αναζήτηση της αλήθειας για το σκάνδαλο για το οποίο ο πρωθυπουργός της... διαφάνειας Γ.Α. Παπανδρέου ζητούσε από τον Καραμανλή – ως... αντιπολίτευση βεβαίως – να «ματώσουν» μαζί για να βρεθεί η αλήθεια.
Οι τελευταίο των απαλλαγέντων πανηγύρισαν... καταγγέλλοντας – και με το δίκιο τους: μια αστεία πρόταση παραπομπής είχε ένα πολιτικά γελοίο τέλος.