Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην έξοδο από το ευρώ

ΠΗΓΗ: Επίκαιρα, 18.8.2011)

του Λ. Βατικιώτης

Σε μια εποχή που Συρία, Ιράν και Λιβύη επιπλήττουν την Βρετανία, πατρίδα του κοινοβουλευτισμού, για τις αντιδημοκρατικές μεθόδους που χρησιμοποιεί στην καταστολή των διαδηλώσεων, ενώ Κίνα, Ρωσία ακόμη και Βουλγαρία, (λίκνο της διαφθοράς και χώρα πρότυπο για την σύμφυση του οργανωμένου εγκλήματος με το επίσημο κράτος) εγκαλούν ΗΠΑ και ΕΕ για την ανευθυνότητα με την οποία διαχειρίζονται τα δημόσια οικονομικά τους, καμία ασφάλεια δεν έχει να προσφέρει το παρελθόν για το μέλλον. Προς επίρρωση και οι εξελίξεις στην ευρωζώνη… Κοινό τους χαρακτηριστικό η ευθεία αμφισβήτηση για το κατά πόσο μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα υπό την μορφή που το ξέρουμε και κυρίως να εξακολουθήσει να αποτελεί νόμισμα και των 17 χωρών που συμμετέχουν στη νομισματική ενοποίηση. Κι εδώ το καμπανάκι χτυπάει πρώτα απ’ όλα για την Ελλάδα κι αμέσως μετά για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τις τρεις χώρες που έχουν προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης των τραπεζών και εξόντωσης των λαών. Αλλά όχι μόνο. Το καμπανάκι εξ ίσου ηχηρά χτυπάει επίσης για Ιταλία και Ισπανία, ενώ κανείς δεν παίρνει όρκο και για την Γαλλία.

Η ενάρετη επιφοίτηση των ελίτ ή για την ελαφρότητα της νέας ηθικοφροσύνης

Πηγή: Red Notebook Του Νικόλα Σεβαστάκη

Μέρες μετά τις «οχλοκρατικές» ταραχές στη Βρετανία, ο Ντέιβιντ Κάμερον μίλησε όπως θα μιλούσε ένας  αυθεντικός Τόρυ, ένας Βρετανός συντηρητικός πολιτικός. Τα όσα είπε έχουν ειπωθεί αναρίθμητες φορές από τις πρώτες δεκαετίες του δέκατου ένατου αιώνα. Το λεξιλόγιο το οποίο χρησιμοποίησε είναι επίσης οικείο και στους Έλληνες αναγνώστες πολλών από τις επιφυλλίδες και αναλύσεις που γράφτηκαν με αφορμή τον δικό μας Δεκέμβρη του 2008. Η μεγάλη κρίση αξιών – η οποία υποτίθεται ότι τροφοδότησε τις «εγκληματικές συμμορίες» των πλιατσικολόγων- συνδέεται με μια κοινωνική κουλτούρα της ελαστικότητας απέναντι στην ανομία, με την έλλειψη πειθαρχίας και τις εύκολες ανταμοιβές. Πολλές ανταμοιβές και λίγες ποινές, υπερβολικό κανάκεμα και πλημμελείς κυρώσεις. Η λαϊκότροπη μετάφραση της άποψης αυτής είναι η εκτίμηση περί μπαχαλοποίησης ή περί της χαλάρωσης του κράτους και των μηχανισμών που θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους «αληταράδες», στα μικρά καθάρματα, όπως είχε αποκαλέσει ο Νικολά Σαρκοζύ τους ταραξίες των γαλλικών προαστίων.

Η επίσημη αριστερά και το εκλογικό αντικείμενο του πόθου της

Αριστερά - Διανόηση - Αντιπροσώπευση Πηγή: Αριστερό Βήμα του Σπύρου Ραυτόπουλου*

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι η επίσημη αριστερά όχι μόνο παρουσιάζεται ακόμα ανεπαρκής και απροετοίμαστη για το νέο ρόλο που της προσφέρει η ιστορική πολιτικοοικονομική συγκυρία, αλλά και ότι σε διάφορες στιγμές εμφανίστηκε ακόμα και ενοχλημένη από τη βοή και τα συνθήματα των ανυπότακτων. Αγουροξυπνημένη από τους κρότους και τις λάμψεις της συντεταγμένης βίας του θεάτρου των συγκρούσεων και του πολιτικού παραλόγου, προσπαθεί να μπει σε ρυθμούς πλήρους εγρήγορσης, κάτι που σκοντάφτει όχι μόνο στη μακαριότητα του ύπνου του δικαίου αλλά και σε ψυχαναγκασμούς που σχετίζονται με μόνιμες ιδεοληψίες της. Δυσανασχετεί διότι οι υποκριτικές της ικανότητες δεν μοιάζουν να ανταμείβονται από την κοινωνία με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που η ίδια θεωρεί ότι θα άξιζε. Ως δύστροπη και ματαιόδοξη αρτίστα επιμένει στις λεπτομέρειες του σκηνικού, του ειδικού φωτισμού του προφίλ της και των τελευταίων αποχρώσεων του μακιγιάζ και δυσανασχετεί με συνεργάτες, με φίλους και με το... απαίδευτο κοινό που δεν εννοούν να αντιληφθούν πως η παράσταση δεν μπορεί να αρχίσει χωρίς αυτήν! 

Το ευρωομόλογο δεν χρειάζεται τη Γερμανία

πηγή: FT (via euro2day)

By Martin Sandbu 

Το μέγεθος μετράει. Αυτό ήταν το μάθημα από τη διαμάχη στην Ουάσιγκτον σχετικά με την απόφαση για το όριο του χρέους και την αμερικανική υποβάθμιση από τη Standard & Poor’s, κινήσεις που δεν ανέβασαν τα επιτόκια στα αμερικανικά ομόλογα. Το ίδιο μάθημα έχει δώσει και η Ιαπωνία, η οποία απολαμβάνει τα χαμηλότερα yields ομολόγων στον κόσμο, μαζί με ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια χρέη. 

Τα μαθήματα αυτά είναι ουσιώδη για τις χώρες της ευρωζώνης. Θα πρέπει να συγκεντρώσουν τις αγορές ομολόγων τους - με ή χωρίς τη γερμανική συμμετοχή. Τα πλεονεκτήματα από τη δημιουργία μιας αγοράς ομολόγων με μέγεθος αντίστοιχο των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας οπωσδήποτε θα είναι περισσότερα από τα κόστη. Το μέγεθος υποστηρίζει το χαμηλό κόστος δανεισμού. Τα συνολικά κρατικά χρεόγραφα των ΗΠΑ σε κυκλοφορία ανέρχονται στα 6.600 δισ. ευρώ. Για την Ιαπωνία το μέγεθος αντιστοιχεί σε7.900 δισ. ευρώ. Με τέτοια ποσά, οι επενδυτές είναι πρακτικώς αδύνατον να αποφύγουν αυτά τα ομόλογα. Και δεν τα αποφεύγουν πράγματι καθόλου. Είναι πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν την Ουάσιγκτον για 10 χρόνια με επιτόκιο 2,3% και το Τόκιο με 1%.