Για την αυριανή Σύνοδο Κορυφής

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/07/2011

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ*

Το περιεχόμενο της κρίσης δημόσιου χρέους το αποκαλύπτει η πολιτική σύγκρουση στις ΗΠΑ. Σχηματικά, η μείωση των ελλειμμάτων θα προέλθει είτε από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και του κεφαλαίου είτε από τις περικοπές κοινωνικών δαπανών και τη μετάθεση των βαρών στον κόσμο της εργασίας. Πρόκειται για σύγκρουση διαστάσεων ιστορικής κλίμακας με διακύβευμα την επιστροφή σε κοινωνικές ρυθμίσεις προ του 1929.

Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε μετά τη διεθνή, μαζική χρηματοδότηση των τραπεζών από τους δημόσιους προϋπολογισμούς ώστε να αποφευχθεί παγκόσμιο κραχ το 2008 και από τις συνέπειες που είχε η ύφεση μετά από αυτό το γεγονός. Ωστόσο κατέστη πρόβλημα λόγω της απόφασης που ελήφθη τότε να διασωθεί η τρέχουσα αρχιτεκτονική του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος με μικρές τροποποιήσεις. Δηλαδή ότι οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και οι υπόλοιποι θεσμοί, με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, μέσω τίτλων και παραγώγων, θα συνέχιζαν τη χρηματοδότηση των οικονομιών και των κρατών και, επομένως, οι οίκοι αξιολόγησης θα ήταν αναγκαστικά κομμάτι αυτού του συστήματος ως σηματοδότες του αξιόχρεου των επιχειρήσεων και των κρατών· (επομένως, κάθε συζήτηση περί πολέμου των οίκων αξιολόγησης στα κράτη είναι βαθύτατα υποκριτική και απλά επιχειρεί να συσκοτίσει τα βασικά διακυβεύματα της κατάστασης).

Αντιλαϊκισμός, το πρώτο καταφύγιο του δημαγωγού

του Γαλαξιάρχη

Κατά καιρούς αναβιώνει το τέρας του λαϊκισμού, ως η μαμμή όλων των δεινών αυτού του τόπου. Με τη διαφορά ότι ο λαϊκισμός, ως εργαλείο, είναι διαχρονικός και πανταχού παρών στην άσκηση εξουσίας. Αντιθέτως, ο αντιλαϊκισμός είναι ένα δημαγωγικό ιδεολόγημα, που χρησιμοποιείται κατά κόρον από την αστική τάξη, είτε όταν απειλούνται τα συμφέροντά της, είτε για τις άμεσες επιδιώξεις της που θέλει να τις παρουσιάσει ως παλαϊκό διακύβευμα. Σήμερα ενυπάρχουν και οι δύο αυτές συνθήκες. Σήμερα ο χρόνος είναι πιο πιεστικός εχθρός, από τον εχθρό λαό. Σήμερα οι δημαγωγοί, με όλες τους τις δυνάμεις, (ξανα)ρίχουν τον αντιλαϊκισμό, αυτόν τον ανεστραμμένο λαϊκισμό, στη μάχη.

Σύμφωνα με τον Ερνέστο Λακλάου, ομότιμο καθηγητή Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ και κορυφαίο μελετητή του λαϊκισμού παγκοσμίως, ο λαϊκισμός δεν έχει ούτε ιδεολογικό, ούτε ηθικό πρόσημο, παρά μόνο έναν κοινό στόχο, ανεξάρτητα από το ποιος τον χρησιμοποιεί: «τη διχοτόμηση του κοινωνικού πεδίου ανάμεσα στους “προνομιούχους” και τους “μη προνομιούχους”. Ο λαϊκιστής απευθύνεται στους τελευταίους –παρακάμπτοντας το θεσμικό πλαίσιο της κοινωνίας– και ζητά την υποστήριξή τους, ώστε να ανατραπεί το υπάρχον “κατεστημένο”. Αυτή είναι  κλασική μορφή του λαϊκισμού».

Η Δικαιοσύνη τιμωρεί, δεν εξοντώνει

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ η έννομη τάξη από έξι νέα παιδιά που έβαζαν γκαζάκια χωρίς να προκληθεί κανένα θύμα και σχεδόν καμιά ζημιά; Κι αν κινδυνεύει, πόσο; Τόσο ώστε να τους επιβληθούν εξοντωτικές ποινές και να κλειστούν στη φυλακή στα 19 και 20 χρόνια τους;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ έτσι έκριναν -ομόφωνα μάλιστα- οι δικαστές που δίκασαν τους κατηγορηθέντες για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Ομως, είναι τόσο βαριές οι ποινές που επιβλήθηκαν (37 χρόνια κάθειρξη σε δύο απ' αυτούς!), που ευλόγως διατυπώνονται πολλά ερωτήματα.

Για εμάς τόποι διακοπών, για χιλιάδες άλλους τόποι θανάτου...

Το ευρώ στο χείλος του γκρεμού

Πηγή: Εθνος (20/7/20110

του Γ. Δελαστίκ

Ξαφνικά οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες αλλά και έντυπα που μέχρι τώρα έβριζαν, λοιδορούσαν και ταπείνωναν την Ελλάδα? είδαν το φως το αληθινό: το πρόβλημα δεν είναι απλώς ή κυρίως η άθλια δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, καθώς διακυβεύεται πλέον η ίδια η τύχη του ευρώ ως κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Στη Γερμανία μαίνεται πλέον η εσωτερική διαπάλη ως προς το δέον γενέσθαι σε σχέση με την κρίση χρέους και το ευρώ.

"Ο Σόιμπλε προειδοποιεί για κατάρρευση του ευρώ", ήταν π.χ. προχθές ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της συντηρητικής εφημερίδας "Ντι Βελτ" με αφορμή σχετικές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών στην εφημερίδα "Βέστντοϊτσε Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ".

Στην ηγεμονική χώρα της ΕΕ, όπου είναι φανερό πως επικρατούν οι εθνικιστικοί κύκλοι στο πολιτικό της σύστημα, ξεσηκώθηκε η παλιά γενιά των πολιτικών - αυτοί που είχαν ζήσει τον όλεθρο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειές του και πίστευαν πραγματικά στην ευρωπαϊκή ενοποίηση ως πολιτικό σχέδιο που φυσικά εναρμονιζόταν άριστα με τα συμφέροντα της Γερμανίας.

Γ. Σταθάκης: Νίκη των αγορών επί της Ε.Ε.

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Τελικά η παραδοχή της “χρεωκοπίας” της Ελλάδας θα εγκαινιάσει αναπόφευκτα έναν κύκλο διαδοχικών “χρεωκοπιών” στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με σειρά Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία. Ο κλοιός θα σφίξει γύρω από το απόλυτο διακύβευμα, τη Γαλλία. Οι μικροηγέτες της σημερινής Ευρώπης, κινδυνεύουν ως νέοι Χούβερ να περάσουν στην ιστορία, ως οι ηγέτες “που έβλεπαν τα τρένα να περνούν”, σημειώνει ο Γιώργος Σταθάκης, αντιπρύτανης και καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η συνέντευξη αναλυτικά.

* Επιλεκτική χρεωκοπία λοιπόν ή, όπως ζητάει ο κ. Βενιζέλος να την ονομάζουμε, selective default. Πόσο εύκολα γίνεται, από ποιούς εξαρτάται και ποιές είναι οι μικρότερες δυνατές παρενέργειες;