Στην κλίνη του Προκρούστη

 

 φωτο Πέτρος Χρηστίδης

 

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

Του Ευτύχη Μπιτσάκη.
 

Η Ελλάδα οδηγείται στην καταστροφή. Δεν ξέρουμε ποια μορφή θα πάρει η αναπόφευκτη πλέον χρεοκοπία. Τι κάνουν, λοιπόν, οι ηγεσίες των δύο αστικών κομμάτων; Αντιμετωπίζουν την καταστροφή σαν φυσικό φαινόμενο για το οποίο κανείς δεν ευθύνεται και, όταν τύχει να μιλούν για ευθύνες, για όλα ένοχος είναι ο άλλος. Και πώς αντιδρούν στο «μονόδρομο» παρά τις φραστικές διαφορές τους; Εκποιώντας το συσσωρευμένο κοινωνικό πλούτο, δεχόμενοι τη μεμονωμένη εθνική ανεξαρτησία, δεχόμενοι, ως «κυβέρνηση», το ρόλο υπαλλήλων, των υπαλλήλων του ΔΝΤ.

Ήτανε όμως αναπόφευκτη η καταστροφή;
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς «αρμόδιος» δεν τολμά να αναζητήσει τα αίτια της χρεοκοπίας. Κατά τον αξιότιμο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των γραικύλων, «όλοι μαζί τα φάγαμε»! Πρώτον, δεν «τα φάγαμε». Τα φάγατε. Και προπαντός: H χρεοκοπία είναι κυρίως προϊόν της ρεμούλας; Τα αίτια της παρακμής της χώρας και της σημερινής χρεοκοπίας πρέπει να αναζητηθούν στη μορφή της καπιταλιστικής κοινωνίας μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την «απελευθέρωση» και τον εμφύλιο. Καταστροφή μέρους της ορεινής και ημιορεινής οικονομίας. Συσσώρευση του μισού πληθυσμού στην πρωτεύουσα. Απρογραμμάτιστη, ληστρική εκβιομηχάνιση και, στη συνέχεια, αποβιομηχάνιση, διόγκωση (αναπόφευκτη) του παρασιτικού τομέα της οικονομίας. Υλική παραγωγή που αντιπροσωπεύει μόλις το 15% του ΑΕΠ. 

 

Το φάντασμα της αποχώρησης από την Ευρωζώνη και οι εξορκιστές του

 

φωτο Πέτρος Χρηστίδης

 

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

Του Κώστα Παπουλή.

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα, αυτό της αποχώρησης από την ευρωζώνη. Όλες οι δυνάμεις του γερασμένου πολιτικού συστήματος ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία, για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα μαζί με το δίδυμό του, την αθέτηση πληρωμών έναντι των πιστωτών της χώρας. Ο Πάγκαλος, η Μ. Δαμανάκη, η Μπακογιάννη, ο Καρατζαφέρης, o Τσίπρας και η Παπαρήγα, τελευταία, επισείουν το σκιάχτρο της αποχώρησης από το ευρώ. Όλα αυτά, για να ξορκίσουν τη ρήξη με τις ντόπιες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ, που απαιτεί το κίνημα της Πλατείας Συντάγματος.

Είναι αλήθεια ότι η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί να πάρει δύο μορφές: της άτακτης εξόδου, ανεξαρτήτου πολιτικής βούλησης, λόγω της φοράς των πραγμάτων (σενάριο που ο Κρούγκμαν δίνει 50%), ή της συγκροτημένης εξόδου λόγω παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα, που θα οδηγήσει σε λαϊκή κυβέρνηση, αθέτηση πληρωμών, σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κέντρο και, κατά συνέπεια, σε αποχώρηση, τουλάχιστον, από το ευρώ.

Το παγερό όχι των Ισλανδών στις τράπεζες

 

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Των ROBERT WADE, SILLA SIGURGEIRSDOTTIR *

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Ρεπουμπλικάνοι αγωνίζονται να πετσοκόψουν τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Στην Πορτογαλία, οι αρχές διαπραγματεύονται την εθνική κυριαρχία με αντάλλαγμα ένα σχέδιο διάσωσης. Στην Ελλάδα, η προοπτική της αναδιάρθρωσης του χρέους εντείνει τη λιτότητα. Οταν οι κυβερνήσεις βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις πιέσεις των κερδοσκόπων, επέλεξαν να παραδοθούν αμαχητί. Οταν όμως ζητήθηκε από τους Ισλανδούς να εκφράσουν τη γνώμη τους στο δημοψήφισμα, πρότειναν έναν άλλο δρόμο: να στείλουμε τον λογαριασμό της κρίσης σε εκείνους που την προκάλεσαν.

Μικρό νησί, μεγάλα ερωτήματα. Πρέπει άραγε να πληρώσουν οι πολίτες την τρέλα των τραπεζιτών; Εχει μείνει κάποιος θεσμός συνδεδεμένος με τη λαϊκή κυριαρχία, που να είναι σε θέση να αντιτάξει τη νομιμοποίησή του από τον λαό απέναντι στην υπεροχή του χρηματοοικονομικού τομέα; Αυτά ήταν τα διακυβεύματα του δημοψηφίσματος που οργανώθηκε στις 10 Απριλίου του 2011 στην Ισλανδία. Εκείνη την ημέρα, για δεύτερη φορά, η κυβέρνηση ζητούσε τη γνώμη του πληθυσμού: δέχεστε να αποζημιώσουμε τους ολλανδούς και βρετανούς ιδιώτες καταθέτες της ιδιωτικής τράπεζας Icesave; Οπως και στο πρώτο δημοψήφισμα, τον Μάρτιο του 2010, οι κάτοικοι του ρημαγμένου από την κρίση νησιού απάντησαν και πάλι ΟΧΙ. Το ΟΧΙ ψηφίστηκε από το 60%, ενώ στο προηγούμενο δημοψήφισμα είχε συγκεντρώσει το 93%.

Πολιτικό θρίλερ στο... χείλος της χρεοκοπίας!

Πηγή: Sofokleous10

Σε διπλό πολιτικό θρίλερ εξελίσσεται η προσπάθεια της ελληνικής και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να προωθήσουν το νέο μνημόνιο και το «πακέτο» των 100 δισ. για τη διάσωση της Ελλάδας από τη χρεοκοπία. Η κυβέρνηση μεταθέτει την ψηφοφορία στη Βουλή για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, ελπίζοντας ότι στο μεταξύ θα έχει αποσπάσει την οριστική έγκριση του νέου δανείου, αλλά ο κίνδυνος «εκτροχιασμού» της έγκρισης φαίνεται σοβαρότερος από ποτέ!

Το σενάριο των πρόωρων εκλογών, παρότι ο πρωθυπουργός έδειξε στη μαραθώνια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου την Δευτέρα ότι επιδιώκει να τις αποφύγει, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, καθώς σε όλα τα πεδία διαπραγμάτευσης για το νέο δάνειο διάσωσης κάνει απειλητική την εμφάνισή του το αδιέξοδο:

Μοντέλο… ΕΥΔΑΠ

 

Πηγή: Εκηβολος

Στην Αττική και στα νησιά επεκτείνεται η ΕΥΔΑΠ, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο εμπεριστατωμένο θέμα του Φάνη Γαβρινιώτη. Πολλά τα ενδιαφέροντα σημεία αλλά και οι σχεδιασμοί της διοίκησης, ωστόσο η στήλη θα σταθεί σε μερικά επιμέρους, που μας έχουν κάνει εντύπωση τελευταία.

Κατ' αρχάς κρατάμε την πρόθεση της διοίκησης της επιχείρησης να προωθήσει τη σύσταση και τη λειτουργία μιας νέας θυγατρικής (ΕΥΔΑΠ Νήσων Α.Ε.), που θα ανήκει κατά 100% στον όμιλο.

Από χρηματιστηριακής πλευράς, η δημιουργία και μόνο θυγατρικής, αλλά αυτόνομης και χωροταξικά εμφανώς ξέχωρης από τον κορμό της μητρικής, μας παραπέμπει σε προσπάθεια ενίσχυσης του όλου πακέτου. Από επιχειρηματικής, κυρίως όμως επενδυτικής -  χρηματιστηριακής πλευράς.

Το στοίχημα του ευρώ

Πηγή: euro2day (FT)
By Kenneth Rogoff*
Δημοσιεύθηκε:  07/06/11

Όπως εύστοχα έχουν παρατηρήσει αρκετοί σχολιαστές, το πείραμα του ευρώ βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Είτε η ευρωζώνη θα εμβαθύνει σε μία δημοσιονομική ένωση είτε τα πιο αδύναμά μέλη της θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν. Το πείραμα του ευρώ, όμως, έχει φέρει όλο το διεθνές νομισματικό σύστημα σε σταυροδρόμι. Θα κληρονομήσουν άραγε τα εγγόνια μας έναν κόσμο με έναν τεράστιο αριθμό εθνικών νομισμάτων ή κάποιο σύστημα με πολύ μικρό αριθμό νομισμάτων, που θα αντιπροσωπεύουν περισσότερες χώρες;

Εάν το ευρώ επιβιώσει και αναδειχθεί σε ισότιμο νόμισμα με το δολάριο στη διάρθρωση των διεθνών συναλλαγματικών αποθεμάτων, είναι βέβαιο πως σταδιακά θα υπάρξει μία ισχυρή τάση προς την ένωση δυνάμεων και σε άλλες πλευρές του πλανήτη. Και άλλα μπλοκ χωρών θα θελήσουν να μιμηθούν την επιτυχία του ευρώ, στοχεύοντας σε μείωση των επιτοκίων αλλά και σε μεγαλύτερη αντοχή σε περιόδους χρηματοοικονομικών κρίσεων. Ίσως, επί παραδείγματι, ο Καναδάς και το Μεξικό να σχηματίσουν τελικά μία νομισματική ένωση στη βόρεια Αμερική με τις ΗΠΑ, στην οποία ίσως περιληφθεί και μεγάλο μέρος τελικά της Λατινικής Αμερικής.

Μύθων συνέχεια...

Πίνακας του Νίκου Γκαμαλέτσου (Λάδι σε μουσαμά 150x130 cm)

Πηγή: Ruby in an Ocean

- Το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα είναι υπερδιογκωμένο. Λάθος, το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκε ποτέ όπως στις άλλες αναπτυγμένες κοινωνίες. Πήγε να γίνει για λίγο στη δεκαετία του 80 αλλά σηκώθηκαν τα μεγάλα κεφάλια και είπαν όχι. 

- Η Ελλάδα μετά το μνημόνιο είναι υπο οικονομική κατοχή από την Τρόικα. Σωστό αλλά κατά το ήμιση διότι ήταν και πριν αλλά εμμέσως και χωρίς αντιδράσεις από το λαό που κατάπινε τα ψέμματα, τις υποσχέσεις και μερικά λεφτά που του εδιναν τη ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας. 

- Οι Έλληνες δε δούλευαν και γι’αυτό πτωχεύουν. Λάθος, οι Έλληνες δουλεύουν και παράγουν κατά μέσο όρο περισσότερες ώρες και προϊόν αντίστοιχα από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Απλά το προϊόν της εργασίας τους το καρπώνται κάποιοι που βρίσκονται στα ψηλά της εισοδηματικής πυραμίδας που πράγματι δε δουλεύουν όσο δουλεύουν οι όμοιοι τους στα ξένα.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΝΕΖ

      Είναι κοινή διαπίστωση πως η Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία της χώρας μας και κατ’επέκταση η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη  Πειραιά, Περάματος, Σαλαμίνας, διέρχεται την πιο βαθειά κρίση στην ιστορία της, με την πολύχρονη δραματική μείωση των εργασιών ιδιαίτερα μετά τον Σεπτέμβρη του 2008, ουσιαστικά πρόκειται για κατάρρευση του κλάδου.

      Από τότε και μέχρι σήμερα η ανεργία στη ΝΕΖ έχει εκτιναχθεί στο 95% του εργατικού δυναμικού, οδηγώντας στην απόγνωση και την εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους.

      Έχει οδηγήσει εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην υπολειτουργία και το κλείσιμο.

Έχει γίνει ολοφάνερο πως χωρίς πολιτική βούληση από την Κυβέρνηση και τον ΟΛΠ

δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάρρευση της ΝΕΒ και κατ’ επέκταση της ΝΕΖ. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο η διεθνή κρίση ούτε μόνο τα προβλήματα στη Ναυτιλία.

     Μέχρι σήμερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν αποδεχθεί τον αρνητικό καταμερισμό για την ΝΕΒ στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.