ΔΗΛΩΣΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Με κάλεσαν να μιλήσω σε συγκέντρωση στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, την Πέμπτη 9 Ιουνίου στις 7 το απόγευμα. Η απάντησή μου υπήρξε θετική. Επικοινώνησα με τον Πρύτανι του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και του πρότεινα να πάρει μέρος και αυτός στη συγκέντρωση, πράγμα που δέχθηκε και μάλιστα με συγκίνηση και ιδιαίτερο ενθουσιασμό.

Όλα πήγαιναν ομαλά, έως σήμερα το πρωί που δημοσιοποιήθηκαν τα σχετικά με την συγκέντρωση. Ευθύς αμέσως, πρώτος ο Δήμαρχος δήλωσε ότι δεν παραχωρεί την Πλατεία. Χωρίς αιτιολογία. Δεύτερος ο Πρύτανις με ... δελτίο τύπου και όχι με απ' ευθείας επικοινωνία μαζί μου ή με τους διοργανωτές όπως θα ήταν φυσικό αν πράγματι υπήρχε κάποιο αντικειμενικό πρόβλημα, δηλώνει ότι τον ... ξεγέλασαν «ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο της εκδήλωσης» και κατόπιν τούτου αρνείται να συμμετάσχει. Τρίτος υποψήφιος ομιλητής μου δήλωσε ότι αδυνατεί να πάρει μέρος, γιατί επιστρέφοντας στο σπίτι του βρήκε δεκάδες υβριστικά και απειλητικά ηλεκτρονικά μηνύματα.

Γιατί δεν Τολμήσατε, άραγε, όταν Υποθηκευόταν το Μέλλον της Χώρας;

Πηγή: ΑΥΓΗ (7/6/2011)

του Θ. Καρτερού

Όταν άκουσα στις ειδήσεις για το κείμενο των 32 "προσωπικοτήτων", προτού να το έχω διαβάσει και χωρίς να γνωρίζω τους υπογράφοντες, είπα, απευθυνόμενος στον εαυτό μου: επιτέλους, έστω και αργά, μιλούν δημόσια κάποιοι άνθρωποι του συγγραφικού, πανεπιστημιακού κατεστημένου, κάποιοι άνθρωποι της τέχνης που κατά τεκμήριο ασκούν ευρύτερη επιρροή στην κοινωνία! Όταν, ωστόσο, το διάβασα -με πολλή προσοχή, όπως όφειλα- κατάλαβα το... υπονοούμενο και χαμογέλασα πικρά!

Ομολογώ ότι ταλαντεύτηκα αν άξιζε ή όχι να ασχοληθώ με το βαρύγδουπο και σοβαροφανές αυτό κείμενο των "32", αλλά είπα, τελικά, να θέσω στους "τολμηματίες" ορισμένα ερωτήματα, έτσι... προς χάριν της κοινής λογικής και μόνο.

Μια απάντηση για το νόημα της ζωής

The well-intentioned dolts putting a price on nature are delivering it into the hands of business.

By George Monbiot. 

Published in the Guardian 7th June 2011

Love, economists have discovered, is depreciating rapidly. On current trends, it is expected to fall by £1.78 per passion-hour between now and 2030. The opportunity cost of a kiss foregone has declined by £0.36 since 1988. By 2050 the net present value of a night under the stars could be as little as £56.13. This reduction in the true value of love, they warn, could inflict serious economic damage.

None of that is true, but it’s not far off. Love is one of the few natural blessings which has yet to be fully costed and commodified. They’re probably working on it now.

Under the last government, the Department for Transport announced that it had discovered “the real value of time”. Here’s the surreal sentence in which this bombshell was dropped: “Forecast growth in the real value of time is shown in Table 3.”(1) Last week the Department for Environment announced the results of its National Ecosystem Assessment, a massive exercise involving 500 experts. The assessment, it tells us, establishes “the true value of nature … for the very first time.”(2) If you thought the true value of nature was the wonder and delight it invoked, you’re wrong. It turns out that it’s a figure with a pound sign on the front. All that remains is for the Cabinet Office to tell us the true value of love and the price of society, and we’ll have a single figure for the meaning of life.

The government has not yet produced one number for “the true value of nature”, but its scientists have costed some of the assets that will one day enable this magical synthesis to be achieved. The assessment has produced figures, for example, for the value of green spaces to human well-being. If we look after them well, our parks and greens will enhance our well-being to the tune of £290 per household per year in 2060(3).

Σχέδιο για μετατροπή των 50 δις των αποκρατικοποιήσεων σε δάνειο

Πηγή: xrimanews.gr
του Π. Παναγιώτου

Μία από τις αποκαλύψεις του XrimaNews.gr στο 2011 ήταν πως η ελληνική κυβέρνηση μέσω του πακέτου αποκρατικοποιήσεων εξέδωσε μία λευκή επιταγή 50 δις προς τους δανειστές, τους οποίους εξασφάλισε με νόμο ώστε να είναι σίγουροι πως τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα χρησιμοποιηθούν για το χρέος και μόνο για το χρέος.

Νωρίτερα, το Μάρτιο του 2011, είχαμε αποκαλύψει πως η Τρόικα ήθελε να λύσει το πρόβλημα της άμεσης μεταφοράς 50 δις από τη χώρα στους δανειστές, μέσω της τιτλοποίησης δημόσιας περιουσίας: ακίνητα, εταιρίες ή οτιδήποτε άλλο μετατρέπονται σε 'τίτλους', τους οποίους λαμβάνει ο δανειστής και έτσι εξασφαλίζεται πως όταν γίνει η πώληση θα λάβει τα χρήματα του.

Είχαμε μιλήσει τότε, για ένα πρωτοφανές Μέγα Swap, εγγυημένο με νόμο του κράτους, προκαλώντας τη σχετική ερώτηση δημοσιογράφων στον υφυπουργό Οικονομικών ο οποίος απαντώντας δήλωσε πως δε γνωρίζει αν υπήρξε ποτέ αντίστοιχη περίπτωση όπου άλλο κράτος να εξασφάλισε με νόμο πως οι δανειστές θα λάμβαναν δημόσια περιουσία και μάλιστα ύψους 50 δις ευρώ.

Απειλή προς "αγανακτισμένους"

Πηγή: Ποντίκι

Από το Μαρικάκι

Δεκατέσσερις μέρες μετά την πρώτη έξοδο των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα και στις πλατείες όλης της χώρας το έργο «ναι, αλλά δεν έχουν συγκεκριμένα αιτήματα» εξακολουθεί να παίζεται στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις.

Από σύγχυση ορισμένοι κι εκ προθέσεως οι γνωστοί παπαγάλοι και καλοθελητές παίζουν ξανά και ξανά την ίδια κασέτα με στόχο να μειώσουν την αξία της αντίδρασης. Πιο πονηροί ορισμένοι λένε ότι οι αγανακτισμένοι δεν ζητάνε κάτι συγκεκριμένο από την κυβέρνηση ή από το πολιτικό σύστημα της χώρας (π.χ. «να τα βρούνε» υποθέτουμε).

Κοψοχρονιά πωλείται η Ελλάδα στους Γερμανούς, λέει η WSJ

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Οι Γερμανικές εταιρείες κυνηγούν αγοραστικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, καθώς η κυβέρνηση της υπερχρεωμένης χώρας επιχειρεί να πουλήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία για να σταθεροποιήσει τα οικονομικά της, αναφέρει η Wall Street Journal.

H Deutsche Telekom AG ανακοίνωσε χθες ότι θα αγοράσει ένα πρόσθετο μερίδιο 10% στον ΟΤΕ έναντι 400 εκατομ. ευρώ, αυξάνοντας το μερίδιο της γερμανικής εταιρείας στο 40%. Η αγορά αυτή μεριδίου στον ΟΤΕ θεωρείται 'κλοπή' συγκρινόμενη με τα περίπου 4 δισ. ευρώ που η γερμανική εταιρεία πλήρωσε από το 2008 για να συγκεντρώσει το μερίδιο του 30%, αναφέρει η WSJ. Στη πραγματικότητα η αγορά ήταν υποχρεωτική για τη γερμανική εταιρεία (η Ελλάδα άσκησε δικαίωμα πώλησης που είχε από το 2008) η οποία ωστόσο εκφράζει την εμπιστοσύνης της στις προοπτικές της χώρας.

Οι αιτίες της παρακμής της πολιτικής

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Θ. Γιαλκέτση

* Αγαπητή Σαντάλ,

στα πρόσφατα γραπτά σου έχεις εκφράσει την ανησυχία σου για την παρακμή της πολιτικής στις δημοκρατικές κοινωνίες. Εχεις εύστοχα φωτίσει το πώς η μεταμοντέρνα κατάσταση, και εξαιτίας της παγκόσμιας επέκτασης του φιλελεύθερου οικονομικού και θεσμικού μοντέλου, χαρακτηρίζεται από τη διάβρωση της αγωνιστικότητας, χωρίς την οποία δεν υπάρχει πολιτική. Είναι πράγματι αναμφισβήτητο ότι η υποβάθμιση των συγκρούσεων σε έριδες μεταξύ οικονομικών συμφερόντων και σε δικαστικές διαφορές μεταξύ δικαιωμάτων παρήγαγε αξιοσημείωτους ιδεολογικούς και θεσμικούς μετασχηματισμούς. Αρκεί να σκεφτούμε την αύξηση της ισχύος μη πολιτικών θεσμών, όπως οι τράπεζες και τα δικαστήρια (η ευρωπαϊκή περίπτωση είναι από αυτήν την άποψη εμβληματική, επειδή οι πρώτοι και ακόμα και σήμερα οι πιο καθοριστικοί θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι εκείνοι που εκφράζουν καλύτερα τη φιλελεύθερη ηγεμονία: η αγορά με το ενιαίο νόμισμα και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων). Εσύ υπέδειξες την επίπτωση που αυτός ο φιλελεύθερος μετασχηματισμός είχε στη δημοκρατική πολιτική, πάνω απ' όλα επειδή εκτόπισε ή προσπάθησε να εκτοπίσει την ανταγωνιστική διάσταση από τις κοινωνικές σχέσεις. Αλλά, όπως εσύ λες, μια δημοκρατική θεωρία, που θέλει να φανεί ικανή να ανταποκριθεί στις σύγχρονες παγκόσμιες και τοπικές προκλήσεις, θα έπρεπε να είναι σε θέση να αναγνωρίζει ρεαλιστικά τη σύγκρουση, δηλαδή να αποδέχεται «τον αμφίσημο χαρακτήρα της ανθρώπινης κοινωνικότητας και το γεγονός ότι η αμοιβαιότητα και η εχθρότητα δεν μπορούν να διαχωριστούν» («Επί του πολιτικού»). 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗ

Πηγή: ΕΠΟΧΗ

Τι συνιστά το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, μία δηλαδή απείρως αυξημένη έκδοση του μνημονίου, για την ελληνική οικονομία και κοινωνία; Γιατί δεν μπορεί να συμφωνηθεί λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη; Πώς τοποθετούνται οι αριστεροί οικονομολόγοι; Η καθηγήτρια Μαρία Καραμεσίνη μιλά στην «Εποχή».

Τη συνέντευξη πήρε
ο Παύλος Κλαυδιανός

Τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου είναι μια πολύ πιο αυξημένη εκδοχή, παρά τις συνέπειές του, του πρώτου μνημονίου. Πώς το εξηγείς;
Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής με εντατικοποίηση των μέτρων, με προσθήκη των ιδιωτικοποιήσεων και σκληρούς όρους – δεσμεύσεις που επιβάλλονται για την υλοποίησή τους, οφείλεται στο ότι δεν έχει αλλάξει η βασική φιλοσοφία η οποία διαπνέει τις κυρίαρχες δυνάμεις, τις πολιτικές ελίτ της ΕΕ, όσον αφορά την επίλυση της κρίσης του χρέους στην Ελλάδα και την περιφέρεια της ευρωζώνης. Επιμένουν στο ότι η αποπληρωμή πρέπει να γίνει μέσω πρωτογενών πλεονασμάτων και χωρίς να θιγούν οι ιδιώτες δανειστές. Η «διάσωση» με τη μορφή πρόσθετων δανείων, αποκλείοντας την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, εντάσσεται σ’ αυτό πλαίσιο. Ακόμα και η επίμαχη πρόταση εθελούσιας παράτασης των δανείων των ιδιωτών συναντά τεράστιες αντιστάσεις και θα δούμε σύντομα πού θα καταλήξει. Βέβαια όλοι γνωρίζουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο, βιώσιμο.