Όταν η ΕΚΤ ενορχηστρώνει καταρρεύσεις...

ΠΗΓΗ: banks'news

Σφοδρές επικρίσεις για το ρόλο της στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους, με αφορμή όσα συνέβησαν στην περίπτωση της Ιρλανδίας, δέχεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με ντοκιμαντέρ που παρουσιάσθηκε από το BBC, η ΕΚΤ ενορχήστρωσε την κατάρρευση της Ιρλανδίας και έσυρε τη χώρα σε μια έξωθεν επιβεβλημένη «διάσωση»!

Ο καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου, Κολμ Μακ Κάρθι, δηλώνει ευθέως στην "Independent" ότι είναι διάχυτη πλέον η υποψία, πως η ΕΚΤ ενθάρρυνε τη μαζική διαφυγή καταθέσεων από το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, ώστε να υποχρεωθεί η κυβέρνηση του Δουβλίνου να ζητήσει το «πακέτο» της διεθνούς διάσωσης.

Κάθε περαιτέρω έρευνα για την τραπεζική κρίση της Ιρλανδίας, τονίζει ο καθηγητής, θα πρέπει να επικεντρωθεί στο σκοτεινό ρόλο της ΕΚΤ στα γεγονότα που οδήγησαν στον αποκλεισμό της χώρας από τις αγορές και την υποχρέωσαν να λάβει βοήθεια από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ τον Νοέμβριο του 2010.

Η ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΖΗ*

Η Ίσκρα παραθέτει την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε ο καθηγητής εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Γιάννης Κουζής, στον Αν. Πετρόπουλο για το φλέγον θέμα των εργασιακών σχέσεων. 

ΕΡ: K.Κουζή με βάση και τα τελευταία επίσημα στοιχεία που δημοσιοποίησε το ΣΕΠΕ  τα οποία επιβεβαιώνουν μια αλματώδη άνοδο των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (μερική και εκ περιτροπής εργασία) εκτιμάται ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική όσο και βίαιη αλλαγή στην αγορά εργασίας;

ΑΠ: Η αλλαγή του εργασιακού προτύπου και στην Ελλάδα επιχειρείται με συστηματικές και συμπληρωματικές παρεμβάσεις κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενόςνέου και ευέλικτου προτύπου που επιβάλλεται από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και που θα καθιστάφθηνότερη την εργασία και θα διευκολύνει τις επιχειρήσεις στην αύξηση της κερδοφορίας τους. Οι πρόσφατες και ακραίες αλλαγές επιτυγχάνουν με τον πλέον βίαιο τρόπο όσα είχαν απομείνει από μια μακρά ατζέντα "μεταρρυθμίσεων", που δρομολογείται από το 1990 και που η συγκυρία δεν είχε ευνοήσει την ολοκλήρωσή της, και που η κρίση και το μνημόνιο αποτελούν το τέλειο άλλοθι για την παγίωση μιας νέας εικόνας στην ελληνική αγορά εργασίας. Η ευελιξία στις απολύσεις, η ανάπτυξη μορφώνευέλικτης εργασίας σε βάρος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης, η ευελιξία καιελαστικοποιήση των ωραρίων και των αμοιβών με την αποδιάρθρωση των συλλογικώνσυμβάσεων με απώτερο στόχο την εξατομίκευση των μισθών συνθέτουν τις βασικές εξελίξεις.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!

ΠΗΓΗ: ISKRA

34% ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ!

 ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ VPRC

Εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της δημοσκόπησης της VPRC, (που διενεργήθηκε για λογαριασμό του περιοδικού «Επίκαιρα», διάστημα 19-21 Απριλίου), μερικά εκ των οποίων μάλιστα συνιστούν έκπληξη!

Συγκεκριμένα, υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσης και διαγραφής του χρέους τάσσεται το 54% των ερωτηθέντων, ενώ μόνο το 20% τοποθετείται αρνητικά («μάλλον διαφωνώ»)!

Επιπλέον, το 45 % είναι υπέρ της κρατικοποίησης των τραπεζών, σε αντίθεση με το 26% που δηλώνει ότι διαφωνεί.

 Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι το 34% των ερωτώμενων πολιτών τάσσεται υπέρ της στάσης πληρωμών της χώρας προς τους διεθνείς πιστωτές! Αρνητικά τοποθετείται το 36%.

 Ας σημειωθεί εδώ ότι η ΙΣΚΡΑ αισθάνεται ικανοποιημένη γιατί αυτές τις θέσεις τις υποστήριξε σταθερά και με συνέπεια εξαρχής και, παρότι αυτές δεν έχουν γίνει πλατιά γνωστές στην κοινή γνώμη, αυτή την ώρα συναντούν ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία!

Η ιδιωτικοποίηση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας οδηγεί σε απώλεια κοινωνικής ευημερίας

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ*

 

Το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων των δημόσιων επιχειρήσεων -μεταξύ αυτών και της ΔΕΗ- βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής διαμάχης και στην καθημερινή ατζέντα των ΜΜΕ στις μέρες μας.

Η συζήτηση στρέφεται γύρω από τη δυνατότητα εξασφάλισης προσόδων ύψους 50 δισ. ευρώ, την ισχυρή αντίδραση των φίλα προσκείμενων προς την κυβέρνηση συνδικάτων, την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας παραγωγής. Και παρ' όλο που η αρμόδια υπουργός κ. Μπιρμπίλη διατύπωσε την ορθή μεν άποψη, ότι εν μέσω οικονομικής κρίσεως η απόκτηση πλήρους προσόδου από μια ιδιωτικοποίηση είναι σχεδόν απίθανη, αυτό ωστόσο δεν είναι το κεντρικό ζήτημα.

Αντίθετα, το κεντρικό θέμα μιας πιθανής ιδιωτικοποίησης θα έπρεπε να είναι ποιος τρόπος παραγωγής, ο ιδιωτικός ή ο δημόσιος, θα είχε αποτέλεσμα την αύξηση ή την απώλεια της κοινωνικής ευημερίας και όχι την απόκτηση πλήρους ή υπολειμματικής προσόδου.

Οι υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης έχουν μια μυθοποιημένη άποψη για τις διαδικασίες αγοράς. Κατά τη γνώμη τους, οι αγορές γρήγορα θα οδηγήσουν και τους ενεργειακούς μας πόρους στα χέρια αυτών που μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν πιο αποτελεσματικά. 

Συνταγές ΔΝΤ για την ΥΓΕΙΑ

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ

τπυ Ρούσσου Βρανά

Οι συνταγές...
... του ∆ιεθνούς ΝοµισµατικούΤαµείου για τις «διαρθρωτικές αλλαγές» στην υγεία θυµίζουν εκείνο το «∆ιάταγµα περί ευθανασίας» που υπέγραφε o Χίτλερ την 1η Σεπτεµβρίου 1939. Ανέθετε µε αυτό στους πιο επιφανείς γιατρούς του να οργανώσουν «επιτροπές θανάτου» οι οποίες θα έκαναν ευθανασία «σε ασθενείς που η κατάσταση της υγείαςτους κρίνεται αθεράπευτη». Για να εξοικονοµήσει χρήµατα για την εκστρατεία του.

Η εκστρατεία...
... του ∆ΝΤ κατά των δηµόσιων συστηµάτων υγείας των περιφερειακών χωρών της Ευρώπης έχει κι αυτή τα δικά της θύµατα. Στη Βουλγαρία έχουν βάλει λουκέτο πολλά νοσοκοµεία λόγω υποχρηµατοδότησης. Και ο νέος νόµος για την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήµατος αφαιρεί προκαταβολικά από τις αποδοχές των ασφαλισµένων τη δαπάνη για την υγεία τους. Στη Ρουµανία, τα πράγµατα είναι ακόµη χειρότερα. Ο φετινός προϋπολογισµός για την υγεία είναικατά 40% µειωµένος.

Η τάξη που τα έφαγε

ΠΗΓΗ: Techie Chan 

Η δημόσια συζήτηση της Ελληνικής κρίσης έχει τεθεί πολλές φορές σε επίπεδο ηθικής, αλλά ελάχιστες σε επίπεδο αριθμών. Έτσι πέρα από τα κλασικά “είμαστε τεμπέληδες” και “μαζί τα φάγαμε” , υπάρχει κι ένα σαφές κάλεσμα σε εθνική επαγρύπνηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν χάνει καμία ευκαιρία να αναφερθεί σε ιστορικές εθνικές στιγμές, σε εθνικό χρέος κλπ κλπ.

Όπως η αριστερά αρέσκεται να τσουβαλιάζει τον “λαό” σ’ έναν άμορφο ομοιογενές χυλό προκειμένου να κρύψει τις πραγματικές της αδυναμίες αντιπροσώπευσης στην κοινωνία, έτσι και η δεξιά χρησιμοποιεί τον όρο “έθνος” προκειμένου να καλύψει όλη τη βρώμα και τη δυσωδία του κυβερνητικού συστήματος.

Κι αν για την αριστερά, αυτό το τσουβάλιασμα σημαίνει συνήθως χαμένες προσδοκίες και πνιγμένα όνειρα κοινωνικής δικαιοσύνης, για την κοινωνική και οικονομική δεξιά που αντιπροσωπεύεται από το 70% του εκλογικού σώματος, σημαίνει κυριολεκτικά χοντρές κοιλιές, ζεστό χρήμα και συγκάλυψη του ποιος πραγματικά μας οδήγησε στην καταστροφή.

Τόσο πεζή, τόσο αλλόκοτη

ΠΗΓΗ: βλέμμα

Πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια διάβασα ένα βιβλίο που μου εντυπώθηκε. Το «Μέντιουμ», του πρωτοεμφανιζόμενου Γιώργου Συμπάρδη, ήταν μια νουβέλα με πρωταγωνιστή την Αθήνα της μεταπολίτευσης, αλλά μια Αθήνα διόλου μητροπολιτική και φαντασμαγορική. Το βιβλίο περιέγραφε μια Αθήνα υπόκωφη και κρυμμένη, την Αθήνα των λαϊκών ανθρώπων με τα μικρά όνειρα και τις μισοτελειωμένες επιδιώξεις, έναν κόσμο γεμάτο υπονοούμενα, λελογισμένη φτώχεια, σημάδια ημιορατά, διαψευσμένες ζωές. Και δεν ήταν ηθογραφία. Το Μέντιουμ μιλούσε για μια κοινωνία και μια ζωή που έμεναν στα αζήτητα της νεοελληνικής τέχνης: να, αυτό μου εντυπώθηκε.

Ο Συμπάρδης (γ. 1945), μετά έντεκα χρόνια σιωπής, συνέχισε την μικροανατομία του με ένα εξίσου ή και περισσότερο έκκεντρο μυθιστόρημα, τον “Αχρηστο Δημήτρη”, μια δαιδαλώδη αφήγηση προσώπων, βίων, βουβών ερώτων, ματαιώσεων, ανεξήγητων ανατροπών. Ενα μυθιστόρημα για την Ελλάδα του ’70-’80, για τα αισθήματά της τα μισά και αντινομικά, για τη λειψή της ενηλικίωση.

Το ’98, ο “Δημήτρης”. Δεκατρία χρόνια σιωπής. Και τώρα η “Υπόσχεση γάμου”. Αθήνα στα πρόθυρα της Κρίσης, μικροαστικές και λαϊκές συνοικίες, Καλλιθέα, Φάληρο, Ταύρος, Μοσχάτο, Καμίνια, ο Ηλεκτρικός από την Κηφισιά, διαδρομές με ταξί, πνιγηρά ουζερί, μικρά διαμερίσματα. Τέσσερις γυναίκες στα σαράντα, Αλέκα, Ολγα, Βιβή, Ματίνα ― η στέρεη, η όμορφη παθητική, η γεροντοκόρη, η ραγισμένη ψυχωτική. Με όλες σχετίζεται ποικιλοτρόπως ο συνομήλικος Ζαχαρίας, ένας αδύναμος άνδρας, δειλός, λούζερ, ευγενικός· φλερτάρει, αρραβωνιάζεται παντρεύεται. Στο φόντο, άλλοι άνδρες, μοιραίοι, μνησίκακοι, αρπακτικοί, λάγνοι, άνδρες-σκιές.