Μαζικά για την κατάργηση των διοδίων!
Κυριακή 13/2 ανοίγουν τα διόδια:
Λεπτοκαρυάς ώρα 14:00
Μακρυχωρίου ώρα 12:00
Πυργετού ώρα 12:00
Μοσχοχωρίου ώρα 11:00
Αφιδνών ώρα 11:00
και όλη την επόμενη εβδομάδα (13/2 ως 20/2)
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Ο λαός των νομιμοφρόνων
ΠΗΓΗ: Γαλαξιάρχης (Ζaphod)
Με το μύθο της λαϊκής συναίνεσης, που καλλιέργησαν συστηματικά και μεθοδευμένα πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, να εμφανίζει φαινόμενα κατάρρευσης, η αστική τάξη παίζει κυριολεκτικά τα ρέστα της. Κι όπως πάντα, είναι διατεθημένη να κυνηγήσει κουνούπια με... καραμπίνα. Κωμική σε βαθμό επικινδυνότητας, η εξουσία ανασσύρει όπως-όπως και εντελώς άγαρμπα από τις κάσες και τις αραχνιασμένες ντουλάπες όλα τα προπαγανδιστικά όπλα της και την πατροπαράδοτη μαζική καταστολή. Κι αν τα εργασιακά δικαιώματα γύρισαν στο 1950, ο πολιτικός λόγος επιστρέφει στο μεσοπόλεμο, επί εποχής του «λαού των νομιμοφρόνων». Κι όπως λέει η παροιμία: το χρήμα και ο έρωτας δεν κρύβονται. Ειδικά οι αστικοί γεροντοέρωτες με τις ολιγαρχίες.
Η άρχουσα τάξη ουδέποτε διακρινόταν για την πολιτική και ιδεολογική της εμβρύθεια. Άλλωστε, όταν κατέχεις πάγια την εξουσία, δε χρειάζεσαι ιδιαίτερη αναζήτηση και ανάλυση. Αρκεί η αποτελεσματική διαχείριση και διατήρηση του status σου. Κι αν η αστική δημοκρατία τής προκαλεί πού και πού κανένα εμπόδιο, δε χρειάζεται να κοπιάζει ιδιαίτερα. Πρωτίστως επιχειρεί να απονομιμοποιήσει τη διαφορετική άποψη και -αν δεν τα καταφέρει- στη συνέχεια να την εξαφανίσει. Έτσι περνάει από τις φάσεις της επικοινωνιακής διαχείρισης, στην καταστολή και τελικά στην ολιγαρχία και το φασισμό. Στη χώρα μας η ιστορία είναι πλούσια ανάλογων παραδειγμάτων και επαναλαμβανόμενων τακτικών εξουσιαστικής επιβολής. Από τον περίφημο «λαό των νομιμοφρόνων», ιδεολόγημα με το οποίο οι αντιβενιζελικοί φιλομοναρχικοί επιχειρούσαν να απονομιμοποιήσουν τους ενδοταξικούς τους αντιπάλους, έως την υπερπενηντάχρονη μαύρη περίοδο της «εθνικοφροσύνης» που εκτόπισε αποτελεσματικά σχεδόν το ένα τέταρτο του ελληνικού λαού με την ταμπέλα του προδότη.
Το άσυλο των υπογραφών της Siemens
Από τον καιρό που άρχισε το κίνημα των διοδίων και της άρνησης καταβολής κομίστρου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς οι λέξεις «νόμος και τάξη», είχαν τη τιμητική τους.
Εμφανίστηκαν κυρίως από την τηλεόραση σαν ύψιστες θεότητες. Μια απόλυτη ιερή αξία που ανήκε στο χώρο της μεταφυσικής, και ως εκ τούτου ο άνθρωπος δεν είχε άλλη επιλογή από το υπακούσει σε αυτόν τον υπέρτατο νόμο. Η τηλεόραση έχει μια πτυχή μεταφυσικής και δημιουργεί «γεγονότα» χωρίς καμία απολύτως απόδειξη. Αυτή η τηλεοπτική «αλήθεια» καταπίνεται αμάσητα από τον αδρανή τηλεθεατή, που την αναπαράγει μηχανικά και μπορεί να υποστηρίξει την οποιαδήποτε ανοησία και να την υποστηρίξει με το μόνο επιχείρημα πως «το είπε η τηλεόραση».
Ερωτήματα δεν μπαίνουν ποτέ. Οπως π.χ. Ποιος νόμος και ποια τάξη; Είναι νόμος και τάξη η ναζιστική κατοχή της Ελλάδας ή είναι νόμος και τάξη η Αντίσταση του ΕΑΜ; Οι νόμοι της χούντας του Παπαδόπουλου ή του Πινοσέτ; Οι Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο, Σαλαζάρ ή ακόμα ο «δικός» μας Στάλιν -που από τον τάφο του καθοδηγεί ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής Αριστεράς- είχαν θεσπίσει νόμους που εξέφραζαν το καλό όλης της κοινωνίας ή ήταν νόμοι εναντίον της κοινωνίας; Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία μαθαίνουμε πως οι νόμοι ψηφίζονταν από όλους, οπότε οι πολίτες υπάκουαν στον εαυτό τους. Και αυτό τους έδινε το νόμιμο δικαίωμα στη στάση, ακόμα και στρατιωτική, αν ο νόμος δεν εφαρμοζόταν.
ΠΑΝΕ ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ
ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
του ciaoant1
Η όποια συναίνεση υπήρχε στην κυβέρνηση εξανεμίζεται ταχύτατα. Αυτοί που δεν έχουν λεφτά δεν πρόκειται να πληρώσεις, όσα πρόστιμα και να τους βάζει ο Γιωργάκης, και μάλιστα θα αρχίσουν αργά ή γρήγορα και κινήματα τύπου "δεν πληρώνω" και για λογαριασμούς ΔΕΗ και κάθε άλλο πιθανό και απίθανο φόρο/λογαριασμό/επιβάρυνση.Όταν δεν έχεις, δεν πληρώνεις. Απλό είναι.
Και γίνεται ακόμα απλούστερο όταν αυτός που σε εγκαλεί να πληρώσεις...χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζόμενων δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, έχει χαρίσει δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στις τράπεζες, έχει καταβροχθίσει τη μία μίζα μετά την άλλη, έχει αφήσει αφορολόγητους τους εφοπλιστές, την εκκλησία, έχει μειώσει τους φόρους για τους βιομηχάνους, έχει περάσει ένα σωρό αντεργατικούς νόμους διευκολύνοντας την κερδοφορία των "λίγων και εκλεκτών" αυτού του κόσμου, έχει πει επανειλημμένα ψέματα, έχει χτυπήσει "γέρους νέους και παιδιά" που διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή, κτλ, κτλ, κτλ.
Υγεία
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
του Ν. Μπογιόπουλου
Στην κλαδική μελέτη που πραγματοποίησε η Εθνική Τράπεζα (Δεκέμβρης 2009) με θέμα τα «Ιδιωτικά Νοσοκομεία» διαβάζουμε:
*
1) Παρά την αρνητική μακροοικονομική συγκυρία, τα ιδιωτικά νοσοκομεία θα συνεχίσουν να κερδίζουν μερίδιο αγοράς έναντι των δημοσίων, καλύπτοντας το 2012 το 31% της αγοράς έναντι 27% το 2008.
Σημειωτέον ότι από το 2000, που το μερίδιό τους στην αγορά ήταν 13%, τα ιδιωτικά νοσοκομεία με βάση την πρόβλεψη για το 2012, θα έχουν αυξήσει το μερίδιο αγοράς τους κατά 140%!
*
2) Τα περιθώρια λειτουργικής κερδοφορίας των ιδιωτικών νοσοκομείων «είναι από τα υψηλότερα της ελληνικής οικονομίας». Ανέρχονταν στο 15% με τάση να ανέλθουν στο 17%.
Δηλαδή οι ρυθμοί κερδοφορίας τους είναι υπερτριπλάσιοι του τρέχοντος πληθωρισμού, ήταν οχταπλάσιοι του πληθωρισμού της προηγούμενης δεκαετίας και εφταπλάσιοι του ρυθμού που παρουσίαζε η αύξηση του ΑΕΠ ως το 2007.
ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
ΠΗΓΗ: ISKRA
Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΖΗ
1.Οι εξελίξεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων που διαμορφώνονται στην Ελλάδα μετά από την επιβολή του μνημονίου συνιστούν την επίτευξη ενός στόχου που έχει δρομολογηθεί κατά την τελευταία 20ετία από διεθνείς και εθνικούς κύκλους ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, και υλοποιείται με αφορμή και άλλοθι την κρίση και το μνημόνιο. Οι αλλαγές που συντελούνται εντάσσονται στο ίδιο πνεύμα των «μεταρρυθμίσεων» των δύο τελευταίων δεκαετιών υπό την επίκληση του στόχου της ανταγωνιστικότητας που μεταφράζεται με όρους μείωσης και συμπίεσης των δαπανών για την εργασία αβέβαιης αποτελεσματικότητας, πέραν της διασφάλισης της αυξημένης κερδοφορίας του κεφαλαίου, της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και της επέκτασης της επισφάλειας και ανασφάλειας στους κόλπους των εργαζομένων.
ΑΠΕΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Πηγή: iskra
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ, διδάκτορα οικονομικών επιστημών
Η βαθιά και παρατεταμένη κρίση στην ελληνική οικονομία εκδηλώνεται ως κρίση δημόσιου χρέους και ελλειμμάτων στο όνομα των οποίων μισθωτοί, συνταξιούχοι και ευρύτερα λαϊκά στρώματα καλούνται από «τρόϊκα» και κυβέρνηση σε μακροχρόνιες θυσίες για «σωτηρία» της οικονομίας. Η κρίση Χρέους έχει γίνει ιδιόμορφος «κόμπος» συμπύκνωσης των κοινωνικών αντιθέσεων και αντιπαράθεσης διαφορετικών πολιτικών εξόδου από την κρίση. Ωστόσο το κρίσιμο δίλημμα είναι με ποιους όρους; Με όρους πιστωτών ή οφειλετών, υπέρ των τραπεζιτών ή υπέρ της κοινωνίας;
Άρνηση πληρωμής «απεχθούς» χρέους
Η αμφισβήτηση ή αθέτηση (default) πληρωμής του «επαχθούς/ απεχθούς» χρέους αποτελεί κρίσιμο ζήτημα (από ηθική, οικονομική, πολιτική και διεθνή διάσταση). Η έννοια του «επαχθούς» (δυσβάστακτου, ασήκωτου, με πρόσθετα βάρη και δεσμεύσεις) και ταυτόχρονα «απεχθούς» (επί πλέον παράνομου, ανήθικου, αθέμιτου, βρώμικου, κλπ), θεμελιώνει το δικαίωμα άρνησης πληρωμής του. Και μόνο την επίκληση της «κατάστασης ανάγκης» (state of necessity) της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ να πάρουμε (1613η Συνάντηση, 17η Ιουνίου 1980), η οποία λέει ότι «ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να αναγκαστεί να κλείσει σχολεία, πανεπιστήμια, δικαστήρια, να εγκαταλείψει τις δημόσιες υπηρεσίες, επιφέροντας χάος και αναρχία στην κοινωνία, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει κονδύλια αποπληρωμής δανείων σε ξένους και ντόπιους δανειστές», θεμελιώνεται το δικαίωμα άρνησης πληρωμής όχι μόνο του «επαχθούς»/«απεχθούς» χρέους, αλλά και γενικά του δημόσιου χρέους.
ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ!ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ Ο,ΤΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΞΙΑ,ΑΠΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΑΚΙΝΗΤΑ!
πηγή: iskra
Η σημερινή συνέντευξη τύπου, της τρόικας, που σηματοδοτεί την έγκριση της 4ης δόσης(ύψους € 15 δις) των τροϊκανών δανείων καθώς και τοΜνημόνιο Νο4, ξεπέρασεακόμα και τον πλέον απαισιόδοξο νου!
Κατά τη διάρκεια της, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, Σερβάς Ντερούζ είπε ορθά - κοφτά,πως μέχρι το 2015, η Ελλάδα θα πρέπει να αντλήσει € 50 δις μέσω του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας! Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του ποσού αυτού αρκεί να αναφέρουμε, πως το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου για την περίοδο 2011 – 2013, έφτανεμόλις τα € 7 δις...
Σύμφωνα με τον Σ. Ντερούζ, τα € 50 δις, θα προκύψουν ως εξής: € 15 δις την περίοδο 2011 – 2012 και €35 δις την περίοδο 2013 – 2014! Φυσικά, τα τεράστια αυτά ποσά δεν μπορούν να προκύψουν μόνο μέσω της κλασικής διαδικασίας ιδιωτικοποίησης μιας ΔΕΚΟ για παράδειγμα. Αντιθέτως, το σχετικό project, θα περιλαμβάνει πέραν πάσης αμφιβολίας κάθε λογής ακίνητα αλλά ακόμα ίσως και πολιτιστικά μνημεία,μέσω της μεθόδου της πολυετούς εκμετάλλευσης!