Παπαγαλάκια και ξεφτέρια

Πηγή: Καθημερινή

Tου Παντελη Μπουκαλα

Μα τι αντιπαραδοσιακά, ανορθόδοξα και επικίνδυνα πράγματα είναι αυτά που ακούγονται; Οτι οφείλουν λέει οι δημοσιογράφοι να μην καταπίνουν αμάσητες τις πληροφορίες που τους δίνουν από τα υψηλά της αστυνομίας και να μην τις δημοσιεύουν δίχως έλεγχο και διασταύρωση. Δηλαδή τι, θα καταντήσουμε τώρα να αμφισβητούμε την ειλικρίνεια της αστυνομίας, τον τίμιο και νόμιμο τρόπο με τον οποίο συλλέγει τις πληροφορίες της και την άκρα προσοχή με την οποία διαχειρίζεται και διανέμει το υλικό της;

Εντάξει, αν είχαμε πικρή πείρα, θα ήταν δικαιολογημένες οι επιφυλάξεις και η καχυποψία και δεν μας επιτρεπόταν να θεωρούμε τις ασφαλίτικες πληροφορίες ταυτόσημες με τις ασφαλείς. Αλλά έκαψαν ποτέ άνθρωπο οι «δημόσιες δυνάμεις»; Τον έδωσαν σαν τρομοκράτη ή ό, τι άλλο χωρίς πρώτα να διπλοτριπλοτσεκάρουν τα ευρήματά τους, χωρίς δηλαδή να εμπιστευτούν απλώς τις επιθυμίες και τις υποψίες τους; ΄Η μήπως υπάρχει έστω ένα μαρτυρημένο περιστατικό όπου να χάλκεψαν στοιχεία, να έβαλαν ας πούμε μολότοφ μέσα στο σακίδιο κάποιου για να τον ενοχοποιήσουν; Στοχοποίησαν ποτέ κανέναν απλώς και μόνο επειδή φορούσε πράσινα αθλητικά παπούτσια; Ψιθύρισαν ποτέ σε πρόθυμα αυτιά «αποκλειστικές πληροφορίες» για συγγενείς και φίλους συλληφθέντων ή έδωσαν στη δημοσιότητα τη φωτογραφία τους και όλο τους το βιογραφικό, με το στίγμα του «αποδεδειγμένα εγκληματία», ενώ δεν διέθεταν άλλο «ακλόνητο στοιχείο», πέρα από τη συγγένεια;

MAΘΕ, ΕΧΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΓΕΝΝΑΙΑ

Συνέντευξη  Αλέκου Αλαβάνου στον Μιχάλη Σιάχο.

πηγη ΔΡΟΜΟΣ

«Ποια είναι η πρόβλεψή σας για το 2011;», είναι το ερώτημα που μας απηύθυνε ο «Δρόμος». Μα τι είμαστε; Μάντεις;
«Ξέρουμε για τη μαντική σου δύναμη, /μα διόλου δεν γυρεύουμε προφήτες», λέει, στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, ο χορός γερόντων Αργιτών στη μάντισσα Κασσάνδρα όταν εκστομίζει τη συγκλονιστική της αφήγηση για την καταστροφή του οίκου των Ατρειδών, και τη δική της, πριν καν αυτή συμβεί. Και οι δώδεκα γέροντες προχωράνε από την αποδόμηση της μαντείας, στον εντοπισμό της σκοπιμότητάς της. «Και ποιος για τους ανθρώπους λόγος/ καλός απ’ τους χρησμούς εβγήκε; Πάντα/ της μαντικής οι τέχνες οι πολύλογες/ μες απ΄ τις συμφορές μας φέρνουν/ μονάχα φόβο την καρδιά μας». Κι όταν η Τρωαδίτισσα βασιλοπούλα σπαράζει για την επερχόμενη δολοφονία της και ήδη «τις πύλες του Άδη χαιρετίζει», ο χορός την προτρέπει να ανατρέψει την απόφαση της μοίρας και των θεών. «Κι αν στ’ αλήθεια τον δικό σου/ θάνατο ξέρεις, πώς με τέτοια τόλμη / πηγαίνεις στο βωμό σαν το δαμάλι;».

Κώστας Λαπαβίτσας: Για την ανασύνταξη της Αριστεράς

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

του Κ. Λαπαβίτσα

Η Αριστερά και η αλλαγή της ιστορικής περιόδου μετά τη δεκαετία του 1970

Η πορεία του αριστερού κινήματος στις ώριμες καπιταλιστικές χώρες έχει επηρεαστεί αρνητικά από τρεις ιστορικές εξελίξεις. Πρώτον, η οικονομική κρίση της Δύσης το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 σηματοδότησε αλλαγή της ιστορικής περιόδου. Υπήρξε βαθμιαία υποχώρηση των εργατικών κινημάτων που άνοιξε το δρόμο για την παγκοσμιοποίηση και το νεοφιλελευθερισμό. Η πλάστιγγα έγειρε προς την πλευρά του κεφαλαίου, το οποίο επωφελήθηκε στο έπακρο μέσω χαμηλότερης φορολογίας και παγώματος του εργατικού εισοδήματος. Αντιστράφηκαν οι τάσεις της «χρυσής» μεταπολεμικής εποχής και γιγαντώθηκε ξανά η ανισότητα.

Δεύτερον, το κέντρο βάρους του παγκόσμιου παραγωγικού κεφαλαίου μετατοπίστηκε προς την Κίνα και άλλες χώρες της Ασίας. Η άνοδος του ασιατικού καπιταλισμού έφερε το τέλος των θεωριών της εξάρτησης της δεκαετίας του 1960 και 1970. Ο αυτόχθων ασιατικός καπιταλισμός, παρά τα όσα συχνά πιστεύονται, στηρίζεται στον ενεργό και διευρυμένο ρόλο του κράτους. Στην Κίνα, η καπιταλιστική ανάπτυξη ενορχηστρώνεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα, ένα κοινωνικό δίκτυο εβδομήντα εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν έχει τίποτα κοινό με την παράδοση του Λένιν. 

Κώστας Βεργόπουλος: Για τον κόσμο η εξέγερση είναι μονόδρομος

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

του Κ. Βεργόπουλου

Για επικράτηση του νόμου της αρπαγής σε ένα σύστημα που δεν λειτουργεί και κινδυνεύει να καταρρεύσει, κάνει λόγο μιλώντας στον Δρόμο ο Kώστας Βεργόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. «Έχουμε μπει σε μία άγρια φάση, που μας παραπέμπει στον 19ο ή τον 18ο αιώνα, στην οποία ο καπιταλισμός δεν ενδιαφέρεται για την ίδια του την αναπαραγωγή, αλλά καταβροχθίζει τις προϋποθέσεις αναπαραγωγής του», σημειώνει.

Αναφερόμενος στην Αριστερά, χαρακτηρίζει την περίοδο ειρωνεία της ιστορίας, επισημαίνοντας ότι «επί πολλές δεκαετίες οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις εύχονταν και περίμεναν αυτή τη στιγμή και τώρα που η στιγμή έρχεται, οι ίδιες αποκαλύπτονται ανέτοιμες. Δεν είναι σε θέση όχι μόνο να ηγηθούν, αλλά ούτε καν να ακολουθήσουν την κοινωνική έκρηξη που κυοφορείται…».
Παροτρύνει τη νεολαία να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τυνησίας και να εξεγερθεί, αφού διαφορετικά δεν έχει ελπίδα και καλεί την Αριστερά να αφουγκραστεί τον κόσμο οργανώνοντας ένα μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων.

Στάθης Κουβελάκης: Αν η Αριστερά δεν παίξει το ρόλο της τώρα, γιατί υπάρχει;

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

του Στάθη Κουβελάκη

Μετά τη γενική απεργία της 15/12, επισημαίνει ο Στ. Κουβελάκης, μπαίνουμε σε ένα νέο κύκλο ανάκαμψης των κοινωνικών κινημάτων, που θα θέσει ακόμη πιο πιεστικά τα θέματα της στρατηγικής των αγώνων και της προγραμματικής πολιτικής πρότασης. Ζητούμενο είναι να κλείσει το χάσμα ανάμεσα στο κοινωνικό και το πολιτικό, να μην αφεθούν τα κινήματα που αναπτύσσονται στην κοινωνία στην τύχη τους. Για να καλυφθεί αυτό το χάσμα, θεωρεί αναγκαίες τρεις προϋποθέσεις. Να χαραχτεί στρατηγική κλιμάκωσης των αγώνων που πρέπει να κατευθυνθούν στο πιο αδύναμο σημείο του αντιπάλου. Να δημιουργηθούν μετωπικά σχήματα και συμμαχίες που να ξεπερνούν την παραδοσιακή βάση των δυνάμεων της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Και να γίνει η επεξεργασία εναλλακτικής πρότασης, προγραμματικού χαρακτήρα, που θα τοποθετείται στα κεντρικά επίδικα της συγκυρίας (χρέος, ευρώ) και θα αμφισβητεί τα κομβικά σημεία της ηγεμονίας του αντιπάλου, αρχίζοντας από την Ε.Ε. και το όλο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και κατάλυσης ακόμη και βασικών πλευρών του κοινοβουλευτισμού που έχει επιβληθεί με τους δήθεν «μηχανισμούς στήριξης».