Η Θέμις και το Μνημόνιο...

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Της Τζένης Κ.

Άλλοι θα το ακούσουν και θα ανασηκώσουν αδιάφορα τους ώμους. Άλλοι θα γελάσουν ειρωνικά. Κάποιοι θα νιώσουν αδιέξοδη ικανοποίηση. Μερικοί θα εκνευριστούν. Και κάποιοι τέλος, θα το χαρούν, όπως μια άσχημη αλογόμυγα που καταφέρνει να γελοιοποιήσει την περήφανη φοράδα τσιμπώντας τη στα καπούλια... Πάντως, ισχύει. Η Κυβέρνηση και οι βουλευτές που ψήφισαν υπέρ του Μνημονίου είναι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ύποπτοι για Έσχατη Προδοσία. Και δεν το ισχυριζόμαστε εμείς (όσο κι αν το διαισθανόμαστε). Το «ενέχει» η σχετική απόφαση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, ο οποίος, κατόπιν της μήνυσης που υπέβαλε ένας απλός πολίτης από τη Χαλκίδα στις 27/05/2010, διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το προαναφερθέν Κακούργημα… ( ΚΠΔ 31, 43, ν.3160/2003 (φεκ α’ 165/30-06-2003, Εφ.Αθην.1399/1998 Ποιν. Χρον. ΛΗ’ 788).

Καλά Φτωχού-γεννα;

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΑπό τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Αχρηστο κάθε σου ξίφος θα 'ταν

γιατί 'μαι χωρίς ασπίδα

Κ. Μπεβεράτος, Ποιήματα

Το 'χουμε ξαναγράψει. Ο φτωχός δεν είναι ένας «πλούσιος» με λιγότερα λεφτά. Σιγά σιγά και σταθερά γίνεται ένας άλλος άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με τσακισμένη αξιοπρέπεια (αφού ζει «χωρίς», δηλαδή χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς υγεία, χωρίς ασφάλιση κ.ο.κ.) και με χαλαρούς πλέον δεσμούς όχι μόνο με την υπόλοιπη κοινωνία αλλά και με τους άλλους φτωχούς.

ΟΙ έχοντες και κατέχοντες ή (κάνουν πως) δεν τα βλέπουν αυτά ή τα βλέπουν αλλά αδιαφορούν γιατί δεν τους αφορούν. Κι αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν μια χώρα να πάει μπροστά όταν οι μεν πάσχουν και οι δε καταγγέλλουν την αλληλεγγύη ως αντιπαραγωγική; Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνώντες να εξαγγέλλουν ανάπτυξη (και ευημερία;) παραβλέποντας τις μη αναστρέψιμες ανισότητες και την έλλειψη κοινών προσδοκιών και προοπτικής;

Το μέλλον μας

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ποιον εξυπηρετούν, τελικά, τα ευρωομόλογα

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

του Θ. Παρασκευόπουλου

Είναι αρκετά πιθανό, μέσα στη χρονιά που μπαίνει το άλλο Σάββατο, όταν θα έχει αλλάξει η Συνθήκη της Λισαβόνας, ίσως και ο κανονισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, να εκδοθούν τα πρώτα ομόλογα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμα δεν είναι σαφές ποιος θα είναι ο φορέας που θα τα εκδίδει. Δηλαδή θα είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και εγγύηση των ομολόγων ο προϋπολογισμός της Ένωσης. Τότε όμως θα χρειαστεί γενναία αύξηση του προϋπολογισμού, πράγμα που οι χώρες του Βορρά και η Βρετανία δεν δέχονται. Ζητούν, αντίθετα, να παγώσει στο σημερινό του ύψος, δηλαδή να μειωθεί ως ποσοστό του συνολικού ετήσιου προϊόντος των χωρών μελών. Θα είναι ίσως ο Μηχανισμός Στήριξης των 750 δισεκατομμυρίων € που υπάρχει ήδη, με διάρκεια ζωής ως το 2013 και με προοπτική να τον διαδεχτεί ο νέος μηχανισμός που αποφασίστηκε την περασμένη εβδομάδα;

Ακόμα δεν είναι σαφές πώς θα μπορούν να χειριστούν τα κράτη μέλη το ευρωομόλογο. Μία κατατεθειμένη πρόταση μιλάει για κάλυψη του 60% των δανειακών αναγκών κάθε κράτους με ευρωπαϊκά ομόλογα και του υπόλοιπου με ομόλογα του ίδιου του κράτους. Δεν είναι επίσης σαφές, αν προτείνεται τα ευρωομόλογα να καλύπτουν δάνεια ειδικού σκοπού (π.χ. δημόσιες επενδύσεις) ούτε πώς ο φορέας που θα τα εκδίδει θα επιβάλλει τις απαιτήσεις τους απέναντι σε κράτη που δεν μπορούν να πληρώσουν. Και τέλος, δεν είναι σαφές με τι όρους για την οικονομική και τη δημοσιονομική τους πολιτική θα μπορούν τα κράτη μέλη να κάνουν χρήση των ευρωπαϊκών ομολόγων.

Η φιλανθρωπία Buffett έχει απήχηση στην Ευρώπη

ΠΗΓΗ: euro2day

by James Boxell (Λονδίνο)   24/12/10

Οι Ευρωπαίοι είναι ευνοϊκά διακείμενοι στην ιδέα να ακολουθήσουν οι πολύ πλούσιοι το παράδειγμα του Warren Buffett και των υπολοίπων Αμερικανών δισεκατομμυριούχων και να προσφέρουν τα πλούτη τους σε φιλανθρωπίες, παρά να πληρώνουν υψηλότερους φόρους, σύμφωνα με έρευνα των Financial Times/Harris. 

Πολλοί πάμπλουτοι Ευρωπαίοι είναι ακόμη απρόθυμοι να ακολουθήσουν τον δρόμο του επικεφαλής της Berkshire Hathaway. 

Ομως, σε έρευνα των FT/Harris μεταξύ κατοίκων της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας και των ΗΠΑ, δείχνει ότι η προσπάθεια έναρξης μιας νέας εποχής φιλανθρωπίας τύπου 19ου αιώνα έχει μεγάλη απήχηση στην οικονομική και επιχειρηματική ελίτ της Ευρώπης.