ΣΧΕΔΟΝ «ΤΖΑΜΠΑ» ΝΕΑΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΝΕΩΝ ΜΕ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ 100% ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΗ ΣΤΟ 80% ΤΗΣ ΕΓΣΣΕ!
 

Απίστευτο κι όμως αληθινό!
Η κυβέρνηση, με πρόσχημα και άλλοθι τηναπόκτηση εργασιακής εμπειρίας και τηνκαταπολέμηση της ανεργίας, προσφέρει, σχεδόν τζάμπα νεανική εργασία στο κεφάλαιο!
Συγκεκριμένα, αν μια επιχείρηση προσλάβει ένα νέο 16-24 ετών, που είναι άνεργος ή προσλαμβάνεται για πρώτη φορά σε δουλειά, τότε αυτή θα επιχορηγείται επί 12 μήνες κατά 100% για τις ασφαλιστικές εισφορές (εργοδότη και εργαζόμενου), ενώ ο μισθός που θα καταβάλλει ο εργοδότης περιορίζεται μόνο στο 80% της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Το πρόγραμμα αυτό μπορεί, αν επιθυμεί ο εργοδότης, να παραταθεί και για άλλους 12 μήνες με την καταβολή από τον ΟΑΕΔ του 70% των ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτών και εργαζομένων) και αμοιβή το μισθό της ΕΓΣΕΕ, με τηνπροϋπόθεση ότι ο εργοδότης θα κρατήσει στη δουλειά το νέο εργαζόμενο για άλλους 6 μήνες!(Μετά, δηλαδή, μπορεί να τον πετάξει στο δρόμο αφού τον «ξεζούμισε» με προνομιακούς όρους για δυόμιση χρόνια!)

Οκτωβριανή επανάσταση και σύγχρονη Αριστερά

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου πηγη ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ Έλεγαν για τη Σοβιετική Ένωση ότι ήταν μια χώρα με πολύ αβέβαιο… παρελθόν! Εννοούσαν, βέβαια, τις διαβόητες λευκές σελίδες της ρωσικής και σοβιετικής ιστορίας, με τον Τρότκσι, τον Μπουχάριν και τόσους άλλους μπολσεβίκους ηγέτες εξαφανισμένους από τα επίσημα εγχειρίδια. Από μια άλλη σκοπιά, όμως, κάθε χώρα, κάθε λαός και κάθε κίνημα έχουν «αβέβαιο», ευμετάβλητο παρελθόν. Οι άνθρωποι ατενίζουν αναγκαστικά το παρελθόν από την οπτική γωνία του παρόντος, αναδεικνύοντας εκείνες τις πλευρές που έχουν κάτι να τους πουν για τα πιεστικά ερωτήματα της εποχής τους. Κι όπως έλεγε ο μακαρίτης Ντανιέλ Μπενσαίντ, κάθε μεγάλο κίνημα είναι μια διαλεκτική ενότητα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, με το κέντρο βάρους να βρίσκεται στο παρόν. Το σκληρό παρόν της σημερινής, δίδυμης κρίσης- κρίσης του καπιταλισμού, κρίσης της Αριστεράς- μας υποχρεώνει να ξανακοιτάξουμε υπό αυτό το πρίσμα την κληρονομιά της Οκτωβριανής επανάστασης του 1917, η 93η επέτειος της οποίας έρχεται αυτές τις μέρες.

Αποφάσισαν τη μόνιμη επιτήρηση

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το κάστρο (συνθήκη της Λισσαβώνας) έπεσε και η Ευρώπη μεταβάλλεται σε δημοσιονομικό Νταχάου, όπως από καιρό έχουμε προειδοποιήσει! Στη χθεσινή, πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής, επετεύχθη συμφωνία για «περιορισμένες αλλαγές» της συνθήκης ώστε να επιβάλλονται κυρώσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα μεελλείμματα και χρέος. Το σχέδιο συμφωνίας είναι σαφές:

«Οι χώρες μέλη συμφώνησαν για τη σύσταση ενόςμόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης της κρίσης στη ζώνη του ευρώ στο σύνολό της και καλούν τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να δεσμευτεί για σχετικές διαβουλεύσεις (σ.σ.: με τις χώρες της Ε.Ε.) σχετικά με περιορισμένες αλλαγές της Συνθήκης για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο».

Μήπως συμφέρει το ΔΝΤ να μην αποπληρωθεί ποτέ το ελληνικό χρέος;

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Π. Παναγιώτου

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το κόστος της αποπληρωμής των επιτοκίων των δανείων που είχε λάβει μία ομάδα 109 δανειοληπτριών κρατών μεταξύ του 1980 και του 1986, έφτανε τα 326 δις δολάρια όταν το αρχικό χρέος ήταν της τάξης των 430 δις δολαρίων. Προσθέτοντας το κεφάλαιο που απέμενε να αποπληρωθεί, ύψους 322 δις δολαρίων, το συνολικό ποσό τόκων και κεφαλαίου ανέρχονταν στα 658 δις  Παρά τις τεράστιες προσπάθειες των δανειοληπτριών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους, στο τέλος του 1986 κατέληξαν να χρωστούν  στους δανειστές τους 882 δις δολάρια, δηλαδή περισσότερο από το διπλάσιο του κεφαλαίου που είχαν δανειστεί. Αυτό ήταν αποτέλεσμα του φαινομένου της ʽπυραμίδας χρέουςʼ που δημιουργήθηκε από τον ανατοκισμό των δανείων και από την αύξηση του Libor πάνω στο οποίο είχαν εκδοθεί τα δάνεια, εξαιτίας της αλλαγής της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Η κρίση του συστήματος

ΠΗΓΗ: tasosnastos

Jo Cottenier και Henri Houben Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το τρέχον κραχ είναι συγκρίσιμο μοναχά με αυτό του 1929. Ταυτόχρονα, το κραχ ακολουθήσαν μια σειρά από έτη μεγάλης ύφεσης: πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, η ανεργία ήταν σε απίστευτα υψηλά επίπεδα, έγιναν περικοπές μισθών και αυξήθηκε η φτώχια. Αυτή ήταν η προειδοποίηση για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα έχει άραγε αυτή η κρίση τις ίδιες δραματικές συνέπειες; Ή θα περιοριστεί; Ξαφνικά, επανήλθαν τα κράτη. Θα είναι αυτό αρκετό, για να απορροφήσει τους κραδασμούς; Σήμερα ακόμη και οι πιο πεισμένοι φιλελεύθεροι απαιτούν περισσότερες ρυθμίσεις για τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Μπορεί, όμως, αυτή η κρίση να αποφευχθεί μόνο με την καλύτερη επίβλεψη των σούρτα φέρτα της τραπεζικής βιομηχανίας; Ή υπάρχουν περισσότερα; Για να βρεθούν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να κατανοήσουμε την πηγή της ασημερινής κρίσης. Γι’ αυτό θα πρέπει να πάμε πίσω στον χρόνο. Η συνέχεια ΕΔΩ: