Φρόνημα και ηγεμονία: κενά πεδία

ΠΗΓΗ: Βλέμμα

του Ν. Ξυδάκη

Η αναγγελθείσα αποτυχία της επένδυσης του Κατάρ στον Αστακό προϊδεάζει και για την τύχη της άλλης θορυβώδους εξαγγελίας για μεγάλη επένδυση κεφαλαίων ιδίας προελεύσεως στο Ελληνικό. Κυρίως όμως περιγράφει τον τρόπο πολιτεύεσθαι του νέου ΠΑΣΟΚ, όπως αυτό αυτοορίσθηκε έναντι του παλαιού ή βαθέος εαυτού του. Νά όμως που η προπαγανδιζόμενη από ομιλούσες κεφαλές νέα πολιτική του νέου ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρει ουδόλως από την δοκιμασμένη παλαιά: άκρατος, άφρων, αλαζονικός επικοινωνιασμός τότε, το ίδιο και σήμερα.

Γαλλία: Μπροστά στο μεγάλο δίλημμα της πολιτικής

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

Εάν η Κίνα, στις αρχές του 21ου αιώνα, αναδεικνύεται σε «εργαστήρι προϊόντων του κόσμου», η Γαλλία, για μια ακόμη φορά στη μακρά ιστορία της, αποδεικνύεται «εργαστήρι πολιτικής των μαζών». Διαπαιδαγωγημένη από την επανάσταση της αστικής της τάξης, η γαλλική εργατική τάξη έμαθε να λύνει τα προβλήματα της πολιτικής, όχι με το κοινοβουλευτικό «όπλο της κριτικής» αλλά με την «κριτική των όπλων» του εργατικού κινήματος: με το μαζικό εκβιασμό που ασκούν οι μαχητικές απεργίες, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις, τα μπλόκα και οι συγκρούσεις στους δρόμους.

Ζει το Πολιτικόν; Ζει και Βασιλεύει

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΛΑ

Ό,τι παρουσιάζεται ως τέλος της πολιτικής ή ως εξαφάνιση του ανταγωνισμού «είναι αποφθέγματα ενός δημαγωγού εκσυγχρονιστικού τύπου ή ασταθής παρέμβαση ενός παλαιοπώλη της ηθικής».

Η ιστορική εποχή στην οποία ο δυτικός άνθρωπος διάγει τον βίο του, στο πολιτικό επίπεδο, «μπορεί να ειπωθεί ότι "χαρακτηρίζεται ως α-πολιτική, αντιπολιτική και απαθής. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου όμως ότι το πολιτικόν εξαφανίζεται. Τουναντίον, κατά την άποψή μας, το πολιτικόν ισχυροποιείται και καθίσταται κυρίαρχο, υπακούοντας τα κελεύσματα και τις επιταγές των νικητών αυτής της περιόδου.

Αν «διαβάσουμε» την πολιτική πάλη που διεξάγεται/διεξήχθη τα τελευταία εκατό με εκατόν πενήντα χρόνια μεταξύ αφενός της αστικής τάξης αρχικά και των μετεξελίξεών της σε διάφορες πολιτικές ελίτ στη συνέχεια και της αντίστοιχης εργατικής τάξης και των αντίστοιχων μετεξελίξεών της αφετέρου, υπό το πρίσμα του σμιτιανού δίπολου εχθρός - φίλος ή της μαρξικής ταξικής πάλης ή της ευρωκομμουνιστικής και σοσιαλδημοκρατικής οπτικής της διεύρυνσης της δημοκρατίας και του δημόσιου νοικοκυριού, ανεπιφύλακτα θα συμπεράνουμε ότι νικητές στην παρούσα φάση στην πολιτική αντιπαλότητα είναι οι δυνάμεις που ανήκουν στην πρώτη πλευρά. Τώρα ασκούν την πολιτική τους επικυριαρχία επιβάλλοντας τους όρους τους.

Οι τάσεις και οι αντιφάσεις του Καπιταλισμού, που οδηγούν στις κρίσεις ... Μέρος Α'

ΠΗΓΗ: Redfly Planet

Πως κατάφερε ένας ολόκληρος κόσμος φτιαγμένος, από τα μαγικά συστατικά της “ελεύθερης αγοράς”, της “πραγματικής δημοκρατίας”, της “ελεύθερης βούλησης” και του "αστείρευτου καταναλωτισμού" ... να καταντήσει μια σκιά του εαυτού του, μέσα σε μερικούς μόνο μήνες ? 

Είναι αστείο φυσικά, να θεωρεί κάποιος πως αυτή η μεταμόρφωση πραγματοποιήθηκε μέσα σε μερικούς μήνες, μόνο και μόνο επειδή τα στενά όρια της προσωπικής αντίληψης του καθενός, έφτασε μετά απο χρόνια πολιτικής και οικονομικής προπαγάνδας, στο επίπεδο, να μην περνά καν τον φράχτη της ιδιωτικής αυλής του !

Ας είναι καλά οι διαβρωτικές αστικές θεωρίες, των Φουκουγιάμα (Το τέλος της ιστορίας) και Φρίντμαν (Καπιταλισμός και Ελευθερία), όπως επίσης οι πολυτελείς χρυσαφένιες κουρτίνες της κατανάλωσης και της διαφήμισης, με τις οποίες μας σκέπαζαν τα μάτια οι διάφοροι οικονομολόγοι, κυβερνώντες και λοιποί συνοδοιπόροι των αστικών επιτελείων.

ΚΟΛΑΣΗ, ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

Υπάρχει μια ιδιαίτερη σημειολογική σχέση ανάμεσα στην εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη δοξασία του καθολικού δόγματος για την ύπαρξη μια ενδιάμεσης κατάστασης μεταξύ κόλασης και παράδεισου, του καθαρτήριου. Για την ανατολική χριστιανική παράδοση τα πράγματα είναι σαφή. Κόλαση για τους αμαρτωλούς, παράδεισος για τους αγνούς. Η παπική Εκκλησία εφηύρε έναν προθάλαμο για όσους προορίζονται για τον παράδεισο και πεθαίνουν έχοντας μεν τη θεία χάρη, ωστόσο τους επιβάλλεται μια κατάσταση βασανιστικής αναμονής για μεμονωμένα αμαρτήματα πριν περάσουν στον παράδεισο. Πόσο διαρκεί αυτή η κατάσταση, δεν είναι σαφές. Ωστόσο, το timing της πίστεως (της θρησκευτικής, όχι της τραπεζικής), ως γνωστόν, παίζει πολύ με την αιωνιότητα. Η αναμονή στο καθαρτήριο, λοιπόν, μπορεί να είναι μακρά, μέχρι και αιώνια.