Κλαούντιο Κατζ: «Λόμπι των τραπεζιτών το ΔΝΤ»

Πηγή:(Επίκαιρα 21-27/10/2010)

του Λ. Βατικιώτη

Ως μία …ΕΜΑΚ (Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών) των τραπεζών περιγράφει το ΔΝΤ στα Επίκαιρα ο αργεντίνος οικονομολόγος Κλαούντιο Κατζ, που βρέθηκε για λίγες μέρες στην Αθήνα, για να μιλήσει στη Διεθνή Διάσκεψη του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης και της Πρωτοβουλίας Καλλιτεχνών κατά του ΔΝΤ. Ο Κλαούντιο Κατζ είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και άτυπος σύμβουλος των αριστερών κυβερνήσεων της Βενεζουέλας και της Βολιβίας.

1981-2020: Παραδίδοντας την Ελλάδα στους δανειστές της

Πηγή: Sofokleous 10

του Π. Παναγιώτου

Την περασμένη εβδομάδα η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας κατέθεσε πρόταση για την αλλαγή της εθνικής νομοθεσίας ώστε να επιτραπεί στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα. Τα καλυμμένα ομόλογα είναι εργαλεία χρέους που υποχρεώνουν το δανειολήπτη να εξασφαλίζει το δανειστή με ενέχυρο σε ένα τμήμα των περιουσιακών του στοιχείων το οποίο επιλέγεται σε συνεργασία με το δανειστή και περιλαμβάνει τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη (ονομάζεται: ‘pool’ - ‘πισίνα’).
Το τμήμα αυτό επιβάλλεται να έχει μεγαλύτερη αξία από το ύψος του δανείουώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή εξασφάλιση στο δανειστή και ξεχωρίζεται από τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη έτσι ώστε σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου ο δανειστής να έχει πρόσβαση σε αυτό πριν από οποιονδήποτε άλλο δικαιούχο ενώ επιπλέον έχει πρόσβαση και στα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη. Τέλος, ο δανειστής έχει το δικαίωμα συνεχούς εποπτείας και διενέργειας ελέγχων επί του ενεχυριασμένου τμήματος της περιουσίας του δανειολήπτη και μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει περιουσιακά στοιχεία σε αυτό ανά πάσα στιγμή αν κριθεί ότι δεν εξασφαλίζεται δεόντως από την αρχική επιλογή ενεχυριασμένων περιουσιακών στοιχείων.

Ο τσίπης...

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ (23-10)

του Θανάση Καρτερού

Και λεφτά βρήκε ξαφνικά και το καλό του χαμόγελο κοινωνικής ευαισθησίας φόρεσε και αμπάριζα πήρε τις γειτονιές για να μοιράσει τα προεκλογικά του δώρα ο Παπανδρέου. Πρώτα στους άνεργους, ύστερα στους συνταξιούχους. Και έπεται συνέχεια, λένε, ενώ όλα τα «μεταρρυθμιστικά» του μέτρα τα άφησε για μετά τις εκλογές. Η τρόικα μπορεί να κάνει στραβά μάτια καμιά δεκαπενταριά μέρες, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Ενθυμούμενος όμως προ της κάλπης τους αναξιοπαθούντες, πείθοντας ακόμα και τους Ευρωπαίους να αφήσουν για μετά τις εκλογές τους νέους λογαριασμούς για το έλλειμμα και τους συνακόλουθους νέους λογαριασμούς που θα έρθουν σε όλους μας, κάτι ξέχασε. Όλη του την εθνική πόζα ξέχασε, όλη του τη φιγούρα ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η σωτηρία της πατρίδας, όλους τους λεονταρισμούς του ότι το έχει γραμμένο το πολιτικό κόστος. Μόλις οι δημοσκοπήσεις έδειξαν μαύρο, γύρισε τρέχοντας στα παλιά.

Δείκτες

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (23-10)Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

Βαθμηδόν, πολιτική, δημοσιογραφία και οικονομία συγχωνεύονται.

Τα πιο ανάγλυφα παραδείγματα μας τα προσφέρουν οι τετριμμένες περιπτώσεις σαν αυτή του εκφωνητή του δελτίου της κρατικής τηλεόρασης, φέρ' ειπείν, που ξεκινάει κι εκείνος, όπως όλοι οι συνάδελφοί του, με τα γνωστά περί δανεισμού, επιτοκίων, τρόικας, Μνημονίου, «θυσιών», αξιολόγησης ξένων οίκων, «άλματος στα έσοδα» κ.λπ., για να καταλήξει με την αλλόκοτη προειδοποίηση ότι: «Περνάμε τώρα στις πολιτικές μας ειδήσεις», λες και τα προηγούμενα διατηρούσαν μηδενική συνάφεια με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Αντιστρόφως, η πολιτική είδηση που ακολούθησε πρώτη ήταν, απλούστατα, η αναφερόμενη στην εξεταστική επιτροπή για την οικονομία!

ΑΠ' ΟΠΟΥ συμπεραίνει και ο πιο δύσπιστος ότι η πολιτική είναι πλέον ακριβώς αυτό, οικονομία και μόνον οικονομία. Απεναντίας, τα ίδια τα οικονομικά ζητήματα, και εφόσον αυτό συμφέρει τους πολιτικούς, δηλαδή μονίμως, σχολιάζονται δήθεν σαν υποθέσεις ανεξάρτητες από την πολιτική ζωή (ποια πολιτική ζωή;), που αφορούν αποκλειστικά το χρέος και τους τόκους.

Η αντίσταση στα ληστρικά μέτρα: Γαλλία και Ελλάδα

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ ο γαλλικός λαός, για άλλη μια φορά, έδειξε πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι κοινοβουλευτικές «χούντες» που αγνοούν τη λαϊκή βούληση, η δική μας χούντα κάνει ακόμη και... εκλογικές εκστρατείες για τους δημοτικούς υποψηφίους της, ενώ τα εγκώμια και τα παράσημα από την υπερεθνική και την ντόπια ελίτ διαδέχονται το ένα το άλλο.

Και αυτό, χάρη όχι μόνο στους επαγγελματίες πολιτικούς που «τη δουλειά τους κάνουν» και τα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ, αλλά, κυρίως, χάρη στους εγκάθετους του ΠΑΣΟΚ στα συνδικάτα που, αντίθετα με τα γαλλικά, ευνούχισαν όλους αυτούς τους μήνες κάθε αποτελεσματική λαϊκή αντίσταση. Ομως, οι ελίτ μόνο αυτή την αντίσταση τρέμουν, όπως γίνεται φανερό και από προχθεσινό αποκαλυπτικό άρθρο των «Financial Times» που... οικτίρει το γαλλικό λαό γιατί δεν έβαλε μυαλό όπως ο ελληνικός και καταλήγει ότι μόνο αν οι αγορές χρησιμοποιήσουν ανάλογο φάρμακο όπως στην Ελλάδα, και προκαλέσουν και εκεί μια «ξαφνική» κρίση σαν τη δική μας, θα πειστούν οι Γάλλοι για τη σοφία του θατσερικού αποφθέγματος, που αγκάλιασε και η χούντα του «Γιωργάκη», ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».

Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (22-10)Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Στη θύελλα των διεθνών συζητήσεων με αφορμή την οικονομική κρίση και τις πολιτικές απεμπλοκής από αυτήν, πολλές και ποικίλες φωνές παρεμβαίνουν· όμως, παραδόξως, οι λιγότερο ακουόμενες είναι αυτές που επαγγέλλονται, σε αντιδιαστολή με τις υπόλοιπες, την «αριστερή» προσέγγιση.

Σήμερα, η Αριστερά απουσιάζει. Η αδυναμία «αριστερής» προσέγγισης εξηγεί το αντίστοιχο έλλειμμα πολιτικής αξιοπιστίας της.

Αυτοανακηρυγμένοι «μαρξιστές», στη χώρα μας όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, τοποθετούν αυθαίρετα, αδιάκριτα, ανώφελα όλους τους άλλους στον αυτό «αστικό» σάκο. Προσπαθώντας να πιστέψουν ότι η κρίση είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και κατευθυνόμενη, ότι στον καπιταλισμό δεν υπάρχει λύση, ότι κάθε προσπάθεια εξόδου είναι καταδικασμένη, ενόσω δεν θέτει ζήτημα ανατροπής του καπιταλισμού. Ονοματολογία μέχρι καταχρήσεως: «ρεφορμιστές», «σοσιαλδημοκράτες», «κεϊνσιανοί», «νεο-κεϊνσιανοί», «μετα-κεϊνσιανοί», «καλετσκιανοί» και ούτω καθ' εξής. Ετικέτες που δεν συμβάλλουν στην κατανόηση των προτάσεων του καθενός, αλλά στη σύγχυση, σπίλωση, εξουδετέρωση. Παρόμοιες μέθοδοι απομονώνουν τους εμπνευστές τους, όχι τους μετέχοντες των συζητήσεων. Αυτό επιβεβαιώνεται με κάθε λαϊκή ετυμηγορία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Roubini: Η άνοδος του ευρώ θα προκαλέσει "πόνο" στις PIIGS

ΠΗΓΗ: Capital gr

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έπρεπε να ανησυχεί λιγότερο για το «φάντασμα» του πληθωρισμού, και να επικεντρωθεί στην αυξανόμενη απειλή του αποπληθωρισμού, η οποία θα μπορούσε να προκύψει από έναν πόλεμο νομισμάτων, σχολίασε ο Nouriel Roubini.

Σε άρθρο του για τους πελάτες της Roubini Global Econimics, τόνισε πως οι ανησυχίες της ΕΚΤ για την απειλή του πληθωρισμού στην ευρωζώνη, ουσιαστικά καταπνίγουν την ανάκαμψη των χρεωμένων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Ιρλανδίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας (PIIGS).

Αντίθετα, η τράπεζα θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής περαιτέρω μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης (QE), όπως οι Βρετανοί και Αμερικανοί ομόλογοί της.