Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

H AΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ … ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ!



Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Το ΠΑΣΟΚ τρέμει, πολύ φυσιολογικά, τις περιφερειακές εκλογές. Η βάση του πλήττεται άγρια από την κυβερνητική, δηλαδή την πολιτική της τρόικας, όπου μας παρέδωσε χωρίς καμία διαπραγμάτευση και στρατηγική. Ούτε οι Υπουργοί μπορούν να εξηγήσουν πώς η πολιτική που ασκούν κατ’ επιταγήν των ξένων, θα οδηγήσει τη χώρα σε κάποια διέξοδο, όχι σε μεγαλύτερες καταστροφές. Το μόνο τους επιχείρημα είναι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για τη σωτηρία πρέπει πρώτα να πεθάνει ο άρρωστος! Η πολιτική τους κινείται στον αντίποδα του πολιτικού προγράμματος με το οποίο κέρδισαν τις εκλογές, συνιστά υφαρπαγή της λαϊκής εντολής. Στον ελληνικό λαό θάπρεπε, αυτοί που κυβερνούν εν ονόματί του, να δώσουν τουλάχιστο το δικαίωμα να αποφασίσει για την τύχη του!

Ευρωζώνη και αγορές καυγαδίζουν για την Ελλάδα



Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή
Από την εποχή που επιβλήθηκε το μνημόνιο στην Ελλάδα ξεκίνησε μια περίοδοςσιγής στις διεθνείς αγορές σχετικά με τα ελληνικά ομόλογα. Σύμφωνα με τη «Frankfurter Allgemeine Zeitung» (23.8) «οι αποδόσεις στα ελληνικά ομόλογα είναι εδώ και δύο μήνες σταθερές (...). Πριν από μερικούς μήνες τα ελληνικά ομόλογα ήταν στο επίκεντρο της ευρωκρίσης, αλλά από το τέλος Ιουνίου έπεσαν σε ένα είδος θερινής νάρκης». Η κατάσταση αυτή επιβλήθηκε αφού όσοι μπόρεσαν κατόρθωσαν να επανατοποθετηθούν στην αγορά ή νααπαλλάξουν τον εαυτό τους από μεγάλο μέρος των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν.
Με την εκτίναξη των επιτοκίων στα ύψη βρέθηκαν αρκετά επενδυτικά κεφάλαια να μην μπορούν να κάνουν τίποτε περισσότερο παρά να κρατήσουν τα ελληνικά ομόλογα, ώστε να μην αναγκαστούν να τα πουλήσουν με μεγάλη ζημιά. Έτσι η αγορά ελληνικών ομολόγων μπήκε σε μια περίοδο σχετικής στασιμότητας, με πολλούς επενδυτές να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία «εν αναμονή των αποτελεσμάτων του πακέτου εξυγίανσης που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση» («Frankfurter Allgemeine Zeitung»).
Αυτά τα «πακέτα ομολόγων» είναι που βρίσκονται πίσω από τις έντονες πιέσεις για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Αν σκεφτεί κανείς ότι στη διάρκεια μόνο του τελευταίου εννεαμήνου το ελληνικό τριετές ομόλογο αναφοράς έχασε πάνω από το 20% της τρέχουσας αξίας του στην αγορά και το 10ετές ομόλογο πάνω από το 35%, τότε ο κάτοχος αυτών των ομολόγων έχει δυοεπιλογές: είτε να πουλήσει τα ομόλογά του στην αγορά χάνοντας σημαντικό μέρος της ονομαστικής τους αξίας είτε να περιμένει και να πιέζει για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Νικοτίνη


Πηγή: Ελευθεροτυπία
Ε. Αρανίτσης

Η δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στην εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου ρίχνει άπλετο φως στον παραλογισμό που μαστίζει την πολιτικοκοινωνική μας συγκρότηση, καθώς η τελευταία παραμένει σταθερά ασυμφιλίωτη με τον εαυτό της και πάντοτε διχασμένη.
Γενικά, η ανταπόκριση στις προσταγές υπέρ ενός τρόπου ζωής εισαγόμενου κατευθείαν από την Δύση εκθειάζεται σαν αυτοσκοπός, δίχως οι εισαγωγείς να διερωτηθούν για το κατά πόσον ο συγκεκριμένος τρόπος εναρμονίζεται με την πολιτισμική, ιδιοσυγκρασιακή και κλιματολογική πραγματικότητα της χώρας. Από την άλλη, η λανθάνουσα απέχθεια γι' αυτό τον ξένο τρόπο ζωής εκδικείται δρομολογώντας απειράριθμες μορφές ανυπακοής, όπως θα γίνει, πιθανόν, και με το κάπνισμα.
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ, ο εκσυγχρονισμός είναι μόδα, μολονότι κανένας δεν τον επιθυμεί. Ετσι ο λαός καλείται για μια ακόμη φορά σε μια διχαστική κριτική των νομοθετικών νεωτερισμών που υπαγορεύονται από τη δυτικής έμπνευσης φιλοσοφία του «πολιτικά ορθού», για το οποίο έχει την καλύτερη και, συνάμα, τη χειρότερη άποψη. Λόγου χάριν, οι πάντες ξέρουν ότι ο βήχας του καπνιστή είναι οτιδήποτε εκτός από οιωνός μακροζωίας, όμως ταυτόχρονα συνειδητοποιούν πως η απαγόρευση του καπνίσματος στους πελάτες των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης, ιδιαίτερα αυτών με ελληνικό πρόγραμμα, στηρίζεται σε μιαν ελπίδα ολοκληρωτικά γελοία, κι όχι λιγότερο κακόγουστη. Θα ήταν σαν να απαιτούσες απ' τα παιδιά του Γυμνασίου να στερηθούν το κινητό τηλέφωνο.

Σε επίπεδα ρεκόρ και φέτος ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου






Σε επίπεδα ρεκόρ αναμένεται να κινηθεί και φέτος ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου, ξεπερνώντας τα 73 δισ. ευρώ έναντι περίπου 65 δισ. ευρώ που ήταν ο περυσινός δανεισμός. Παρά τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί, οι δανειακές ανάγκες του Δημοσίου είναι τεράστιες, το οποίο στο τέλος Ιουνίου έφτασε στα 317 δισ. Ευρώ.

Το χρέος του ελληνικού δημοσίου αναμένεται να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο, καθώς θα προστεθούν σ’ αυτό άλλα 10 δισ. ευρώ που είναι οι συσσωρευμένες ζημίες του ΟΣΕ. Δεν αποκλείονται μάλιστα περαιτέρω επιβαρύνσεις από δάνεια τα οποία έχουν συναφθεί με την εγγύηση του Δημοσίου από άλλες ΔΕΚΟ και δεν έχουν αποπληρωθεί.

Ο φετινός δανεισμός της χώρας μας θα αποτελέσει ρεκόρ όλων των εποχών. Μέχρι τον Ιούλιο το κράτος δανείστηκε περίπου 55,5 δισ. ευρώ, εάν συνυπολογιστούν και οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων ύψους 4,5 δισ. ευρώ, οι οποίες έγιναν μετά την υπογραφή του μνημονίου τον περασμένο Μάιο. Μέχρι το τέλος του χρόνου στον δανεισμό θα προστεθούν οι δύο δόσεις, ύψους 9 δισ. ευρώ έκαστη, από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ που μας χορηγούν τμηματικά η ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Στη μέγγενη της ύφεσης


Του Σταυρου Λυγερου

Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς σπουδαίος οικονομολόγος για να έχει προβλέψει ότι η θεραπεία-σοκ της τρόικας θα έριχνε την ελληνική οικονομία στον φαύλο κύκλο της ανατροφοδοτούμενης ύφεσης. Υφεση αρκετά μεγαλύτερη από όσο λέγεται. Το «κίνημα των αποδείξεων» ενέταξε στην επίσημη οικονομία ένα σημαντικό τμήμα της παραοικονομίας. Λόγω αυτού, εάν το 2010 είχαμε μηδενική ανάπτυξη του πραγματικού ΑΕΠ, το επίσημο ΑΕΠ θα εμφάνιζε σημαντική άνοδο. Το επίσημο ΑΕΠ, όμως, αναμένεται να μειωθεί περίπου κατά 4%. Αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό ΑΕΠ θα μειωθεί αρκετά περισσότερο.

Η υστέρηση των εσόδων οφείλεται κυρίως σ’ αυτή την αιτία, χωρίς να υποτιμώνται τα προβλήματα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Η συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας δεν περιορίζει μόνο τον όγκο των συναλλαγών. Δημιουργεί κλίμα ασφυξίας σε πολλές επιχειρήσεις και τις εξωθεί να μην αποδίδουν τον ΦΠΑ και να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Για μία επιχείρηση που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία, τα πρόστιμα δεν λειτουργούν αποτρεπτικά. Αναμφισβήτητα, τόσο τα δημοσιονομικά όσο και η πραγματική οικονομία ασθενούν βαριά. Χρειάζονταν, λοιπόν, τομές. Το Μνημόνιο περιέχει σειρά μέτρων, τα οποία έπρεπε να έχουν προ πολλού ληφθεί. Συνολικά, όμως, συνιστά λάθος θεραπεία. Και αυτό είναι σοβαρότερο από την κοινωνική σκληρότητά του. Η τρόικα εφαρμόζει την ίδια γνωστή νεοφιλελεύθερη συνταγή με τις κοινωνικά μονόπλευρες γραμμικές παρεμβάσεις, που προκαλούν αναμενόμενες παρενέργειες.

Οι ηγέτες επαναστατούν ή αυτοκτονούν


Πηγή: Αυγή
Του Στέλιου Παππά

Οι ηγέτες όταν υποχρεωθούν να κάνουν πράγματα αντίθετα με την ιδεολογία τους βρίσκονται μπροστά σ’ αυτό το δίλημμα, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό.
Τη συγκεκριμένη φράση την ακούσαμε πολλές φορές ακόμα κι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αλλά σε μια έκρηξη δήθεν ρεαλισμού και από μια σειρά δεξιούς και αριστερούς πρόθυμους.
Δε θα αναλύσω την αντίφαση που λέει ότι, «άλλα θέλω κι άλλα κάνω», που μας παραπέμπει και σε γνωστό λαϊκό άσμα. Απλά θα πω ότι οι ιδεολογίες δεν είναι κάτι αφηρημένο. Η ιδεολογία μας καθορίζει τις πράξεις μας και οι πράξεις μας προσδιορίζουν την ιδεολογία μας. Με απλά λόγια, ιδεολογία και πράξη έχουν μια σχέση αμφίδρομη και αδιάρρηκτη. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα και εκ του πονηρού.