ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Πηγή: ΙΣΚΡΑ

του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου

 Πρώτο και ακροτελεύτιο από τα άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος

“Θεμέλιο του πολιτεύματος, είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα... Η τήρησή του (Συντάγματος) επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο σε όποιον προσπαθεί να το καταλύσει...”

  Το σύνταγμα όμως έγινε κουρελόπανο τους τελευταίους 4 μήνες με αποτέλεσμα η ουσιαστικότητα του ως εφαρμογή και τήρηση των λεγομένων να είναι ήδη υπό αμφισβήτηση από την υπάρχουσα (εκλογικά και όχι ουσιαστικά) φθίνουσα και επικίνδυνη Κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου.

Διπλή ή τριπλή ύφεση;

 Πηγή: Σοφοκλέους 10

Η αισιοδοξία που διέκρινε τα πρώτα στάδια της ανάκαμψης από την παγκόσμια  χρηματοπιστωτική κρίση και τη συνακόλουθη ύφεση έχει δώσει πια τη θέση της σε πιο νηφάλιες εκτιμήσεις των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία και τα επιμέρους κράτη που την αποτελούν.

Σε πολλές χώρες μάλιστα εμφανίζονται φόβοι για μια παρατεταμένη περίοδο αργής και, ενδεχομένως, αρνητικής ανάπτυξης, για ύπαρξη επίμονων εμποδίων στον περιορισμό της ανεργίας και για παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία. Ή, στην χειρότερη περίπτωση, εμφανίζονται φόβοι για μια ‘χαμένη δεκαετία’ στα πρότυπα της Ιαπωνίας, με πολλαπλές οικονομικές κάμψεις, ή στην ακόμα χειρότερη περίπτωση, φόβοι για μια πραγματική ύφεση (την οποία επικαλούνται οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι για να δικαιολογήσουν τα επεκτατικά δημοσιονομικά μέτρα).

Είναι όμως άραγε ένα φαινόμενο πολλαπλών υφέσεων τόσο ασυνήθιστο σε περιόδους σοβαρών οικονομικών πιέσεων; Πριν αποφασίσουμε να στηρίξουμε τις οικονομίες  βραχυπρόθεσμα με υψηλού κόστους δημοσιονομικά μέτρα τα οποία μπορούν, εν τούτοις, να επιδεινώσουν τις μακροπρόθεσμες προοπτικές τους, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουμε την απάντηση.

Το κράτος να μην πληρώσει τα παράνομα χρέη των νοσοκομειακών προμηθειών

ΠΗΓΗ: Capital

Του Γιώργου Λωρίτη

Το γνωστό σκάνδαλο των υπερτιμολογήσεων των προμηθειών των νοσοκομείων που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν αντιμετωπίσθηκε ποινικά διότι θεωρείται νομότυπο. Θωρείται δε νομότυπο επειδή οι υπερτιμολογημένες τιμές εμπίπτουν εντός του εύρους που ορίζουν οι αντίστοιχες Υπουργικές αποφάσεις ως ανώτατες τιμές. 

Έτσι το θέμα περιορίζεται σε πολιτική και ηθική κριτική και ήδη δρομολογείται νομοθετική τακτοποίηση που θα καταστήσει νόμιμες όσες υπερτιμολογήσεις έχουν ήδη γίνει. Τα δημοσιεύματα μιλούν για χρέη του κράτους προς τους προμηθευτές της τάξεως των 6 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ και για υπερτιμολογήσεις στο πολλαπλάσιο των κανονικών τιμών (ακόμη και οκταπλάσιο κλπ.). Έτσι είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι από το χρέος των 6 δισ. ευρώ μόνο το 1 ή 1,5 δισ. ευρώ είναι κανονικό χρέος, ενώ το υπερβάλλον δηλ. τα 4,5 ή 5  δισ. ευρώ είναι προϊόν υπερτιμολογήσεων. Θεωρείται λοιπόν ότι αυτό το υπερβάλλον ποσό των 5 δισ. ευρώ οφείλει να το καταβάλλει το κράτος στους προμηθευτές ως νόμιμο χρέος διότι δυστυχώς είναι νομότυπο χρέος και άρα έτσι και νόμιμο. 

ΟΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Πολιτικές εξελίξεις και ξένες επεμβάσεις

ΠΗΓΗ: ΜΑΞΙΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ

Του Άλκη Αντωνιάδη* (για την Ίσκρα)

 Η μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μας βοηθάει να ερμηνεύσουμε πιο αποτελεσματικά τα σημερινά φαινόμενα και να «προβλέψουμε» τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Η εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην εσωτερική ζωή της Ελλάδας, οικονομικής και πολιτικής, εμφανίζεται από τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης και συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Η ευθύνη ωστόσο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις βαραίνει πρωτίστως τηνελληνική ιθύνουσα τάξη ( αριστοκρατική και αστική) και τους πολιτικούς της εκπροσώπους που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο από τη μέρα της «ανεξαρτησίας» του μέχρι σήμερα.

Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης εξαιτίας του τεράστιουεξωτερικού δημόσιου χρέους είναι ανάγκη να αναμοχλεύσουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις του 19^ου κα του 20^ου αιώνα. Η πρώτη επίσημη ελληνική πτώχευση μας πηγαίνει πίσω στο 1827, πριν ακόμη αναγνωριστεί το « Βασίλειον της Ελλάδος», όταν η ελληνική διοίκηση του Ιωάννη Καποδίστρια αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεωλύσια των «δανείων της Ανεξαρτησίας». Έκτοτε, το ελληνικό αστικό κράτος θα κηρύξει πτώχευση τρεις ακόμη φορές ( 1843,1893/97,1932).

Οι πτωχεύσεις αυτές συνέβαλαν πάντοτε σε πολιτικές ανακατατάξεις και σε παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων. Παίρνοντας υπόψη αυτή την ιστορική εμπειρία η ελληνική αριστερά χρειάζεται να χαράξει μια νέα πολιτική που θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην ανατροπή των σημερινών του αδιεξόδων.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος K.Rogoff προβλέπει χρεοκοπία και μάλιστα σύντομα

ΠΗΓΗ: zoomnews

Η εβδομαδιαία πολιτική επιθεώρηση Profil δημοσιεύει εκτενή συνέντευξη του γνωστού Αμερικανού οικονομολόγου Kenneth Rogoff (Harvard), ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι θέμα χρόνου η ελληνική χρεοκοπία.

Εδικότερα: Αναφερόμενος στον κίνδυνο πτώχευσης ορισμένων κρατών επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «κυρίως η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλο κίνδυνο. Είμαι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα σύντομα θα πτωχεύσει» και συμπληρώνει ότι αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και ότι αν δεί κανείς την ιστορία του ΔΝΤ πολλές χώρες χρεοκόπησαν, ενώ είχαν λάβει προηγουμένως οικονομική βοήθεια.

Ως προς την χρησιμότητα του πακέτου βοηθείας ο κ. Rogoff εκφράζει την άποψη ότι είχε νόημα η διάθεση της βοήθειας κα

Για ποιους κυβερνά;

Πηγή: ΠΡΙΝ

Eξ ονόματος τίνων κυβερνά και τα συμφέροντα ποιων εκπροσωπεί τελικά η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου; To ότι τα εκατομμύρια εργαζομένων, συνταξιούχων και νέων είναι έξω φρενών με την πολιτική του το γνωρίζαμε ήδη. Το ότι στρέφονται εναντίον του και οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι μικρομεσαίοι της ΓΣΕΒΕΕ που δημοσιοποίησαν έκθεση βάσει της οποίας 175.000 επιχειρήσεις θα κινδυνεύσουν με κλείσιμο, ήταν αναμενόμενο.

Όταν όμως φτάνουμε στο σημείο να υποβάλλουν υπόμνημα προς τον πρωθυπουργό οι έμποροι και οι βιομήχανοι του ΕΒΕΑ, στο οποίο αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι «το Μνημόνιο δεν αποτελεί συνολική μεταρρυθμιστική προσπάθεια, αλλά μια τοκογλυφική διαδικασία (!)» και ότι «επιβάλλεται ή η άμεση αμεμπλοκή από τους όρους του ή η ουσιαστική αλλαγή των όρων αυτών», τότε τίθεται εκ των πραγμάτων το ερώτημα που προαναφέρθηκε.

Το λίπος

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

Επιτρέψτε μου, αγαπητοί τυχόντες αναγνώστες, να αντλήσω την μισοκαμένη- ηλιοκαμένη μου έμπνευση από τους τελευταίους σπασμούς του καλοκαιριού. Για κάμποσες μέρες είχα κατεβάσει ρολά κι απ' τις γρύλλιες τους ελάχιστα πράγματα της επίσημης πληροφόρησης περνούσαν. Απ' ό,τι κατάλαβα, πάντως, δεν έχει συμβεί και κάτι συγκλονιστικό. Δεν έχουμε αλλάξει κεφάλαιο, ούτε σελίδα, ούτε καν παράγραφο. Λίγες οι μέρες για ν' αλλάξουν τον κόσμο, θα μου πείτε. Αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα, όπως διδάσκει η ιστορία. 

Αν η επίσημη πληροφόρηση – την οποία πήρα στις ελάχιστες δυνατές δόσεις- δεν μας προσέφερε νέα γνώση πέρα των τετριμμένων (Μνημόνιο 2, αναδόμηση, μερικά εύσημα για τον εγχώριο, σαδομαζοχιστικό άθλο της λιτότητας, μερικές ακόμη διαψεύσεις για την ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας), η ανεπίσημη, άτυπη ενημέρωση που παρείχαν οι γλώσσες του σώματος στα τουριστικά θέρετρα προσέφερε πολύ πιο ουσιώδεις πληροφορίες για την κατάστασή μας ως οικονομία και κοινωνία.