Οικονομική Ανάκαμψη για τους Λίγους, του Rick Wolff

Πού είναι πια αυτή η άπιαστη ανάκαμψη; Οι τράπεζες, λένε κάποιοι, έχουν «ανακάμψει». Παρ' όλα αυτά εξακολουθούν να εξαρτώνται από την Ουάσιγκτον, δεν δίνουν τα δάνεια που χρειάζονται για μια γενικότερη ανάκαμψη και πολλές μεσαίες και μικρές τράπεζες εξακολουθούν να καταρρέουν. Του Rick Wolff

ΠΗΓΗ: tvxs

Η χρηματιστηριακή αγορά δεν παρουσιάζει ανάκαμψη. Ο δείκτης Dow ήταν 14.000 στα τέλη του 2007, όταν ο καπιταλισμός πνιγόταν στα σκ..., και είναι περίπου 10.000 σήμερα. Ο δείκτης αγορών Nasdaq τότε ήταν 2800 και τώρα 2300.

Σε όλους τους άλλους τομείς - ανεργία, κατασχέσεις, πτωχεύσεις, ύφεση στην αγορά στέγης και ούτω καθ 'εξής – καμιά ανάκαμψη στον ορίζοντα. Ωστόσο, κατά την αναζήτησή μουβρήκα επιτέλους για μια ομάδα με πραγματική ανάκαμψη και μάλιστα η ανάκαμψή της προσφέρει μια καλύτερη πολιτική για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.

Κάθε χρόνο, δύο μεγάλες εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες σε πλούσιους επενδυτές γράφουν μια επισκόπηση σχετικά με τους πελάτες τους. Η Έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου των Capgemini και Merrill Lynch Management καλύπτει τις δύο ομάδες που τους ενδιαφέρουν: τους ιδιώτες υψηλής καθαρής αξίας (High Net Worth Individuals ή HNWIs) και τους ιδιώτες υπερβολικά υψηλής καθαρής αξίας (Ultra-HNWIs).

Οταν κυριαρχούν τα καθάρματα

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr

Κάθε φορά που έχουμε να κάνουμε με κάποια προσδιοριζόμενη ως τρομοκρατική ενέργεια, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος από την άκρα δεξιά μέχρι και το μεγαλύτερο τμήμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς έρχεται να την καταδικάσει είτε ως στυγνή εγκληματική πράξη του κοινού ποινικού εγκλήματος, είτε ως προβοκατόρικη ενέργεια που στόχο έχει τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και ταυτόχρονα την ενίσχυση των κατασταλτικών κρατικών μηχανισμών.

Πράγματι η ιστορία της τρομοκρατίας όπως την χαρακτηρίζουν ορισμένοι, ή του αντάρτικου πόλεων κατ' άλλους, οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι κάθε άλλο παρά μπορεί να αποκλειστεί κατηγορηματικά η εκδοχή, αυτή να υποθάλπεται για να ενισχυθεί η κρατική καταστολή. Ομως, από τη μια όπως αποδεικνύεται από την ιστορική εμπειρία κάθε άλλο παρά είναι βέβαιο ότι το κυνήγι μαγισσών έχει ανάγκη από ζηλωτές για να ενταθεί, και από την άλλη δεν πρέπει να αποκλείεται η εκδοχή η σύγχρονη βαρβαρότητα να γεννά μια μηδενιστική στάση απέναντι στην κυρίαρχη κοινωνική πραγματικότητα και ταυτόχρονα μορφές αντίδρασης απέναντί της που να προσιδιάζουν στις μορφές επιβολής της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων.

Ανταγωνιστικότητα με εργασιακό Μεσαίωνα

ΔΥΟ ΓΝΩΣΤΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ, Ο R. WOLFF ΚΑΙ Ο L. RANDALL WRAY ΑΝΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Πηγή: Κυρ. Ελευθεροτυπία

Του ΧΡ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ότι μειώνοντας τις αμοιβές και τα προνόμια των εργαζομένων αυξάνει η ανταγωνιστικότητα είναι ένα βαθιά ραγισμένο οικονομικό δόγμα.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών πολυάριθμες μελέτες διάσημων οικονομολόγων έχουν δείξει ότι η άποψη αυτή αποτελεί στην ουσία βασική παράμετρο της στρατηγικής του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και ότι η μείωση των αμοιβών και το κόψιμο των προνομίων των εργαζομένων είναι μέτρα που έχουν ιδιαίτερα δυσμενή κοινωνικά και οικονομικά αποτελέσματα.

Στην Ελλάδα οι μισθοί στο Δημόσιο περιορίστηκαν και οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα πάγωσαν. Επιπρόσθετα προωθούνται μέτρα που θα διευκολύνουν τις απολύσεις. Δυο γνωστοί οικονομολόγοι, ο Richard Wolff και ο L. Wray Randall, καταθέτουν τις απόψεις τους για το θέμα.

«Μόνο οι εργαζόμενοι θα χάσουν χωρίς να αποζημιωθούν»

Του RICHARD D. WOLFF *

Δύο βασικά λάθη κάνουν όσοι ισχυρίζονται ότι μειώνοντας τους μισθούς και κάνοντας ευκολότερες τις απολύσεις η Ελλάδα θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της.

Πρώτον, άλλες χώρες που ανταγωνίζονται την Ελλάδα στην προσέλκυση επενδύσεων δεν θα μείνουν απαθείς. Θα δράσουν όπως και στο παρελθόν, για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Η Γερμανία και η Γαλλία, για παράδειγμα, θα περιορίσουν τις ροές κεφαλαίων μέσω περίπλοκων συμφωνιών και «κατανοήσεων» μεταξύ των κρατών αυτών και των μεγάλων επιχειρήσεών τους. Την ίδια στιγμή φτωχά κράτη στην Ασία και την Αφρική επίσης θα κινηθούν για να «βελτιώσουν» την ανταγωνιστικότητά τους μειώνοντας μισθούς. Αλλωστε οι εκτιμήσεις ότι η Ελλάδα με τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα εξασφάλιζε μαζικές ροές κεφαλαίων από Γερμανία, Γαλλία κ.λπ. αποδείχθηκαν λανθασμένες, καθώς οι ροές αυτές μπλοκαρίστηκαν από κάποιες πλούσιες χώρες ή κινήθηκαν προς φτωχότερα κράτη, πιο «απελπισμένα» από την Ελλάδα.

Το ΔΝΤ ήθελε και... οπαδούς!

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Γ. Δελαστίκ

Οποια ελληνική εφημερίδα και αν άνοιγε κανείς την Κυριακή, θα έπεφτε πάνω σε συνέντευξη του Δανού Πολ Τόμσεν, του υπαλλήλου του ΔΝΤ που ασκεί καθήκοντα "υπερπρωθυπουργού" της Ελλάδας στον οικονομικό τομέα ως εκπρόσωπος των ξένων δυναστών του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ, υπό τον έλεγχο των οποίων έχει περιέλθει η χώρα μετά την υπαγωγή της στο καθεστώς του διαβόητου μνημονίου κατόπιν απόφασης του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Ηταν φανερό ότι είχαμε να κάνουμε με μια προγραμματισμένη "επιχείρηση γοητείας" της τρόικας, η οποία φυσικά δεν έπεισε κανέναν.

Η παταγώδης επικοινωνιακή αποτυχία δεν οφείλεται φυσικά στις ανιαρές κοινοτοπίες που επανέλαβε ο Τόμσεν, αλλά στην ουσία της πολιτικής που ακολουθούν το ΔΝΤ και η ΕΕ εναντίον της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οταν έχεις περικόψει μισθούς και συντάξεις εκατομμυρίων Ελλήνων, πρέπει να έχεις απύθμενο πολιτικό θράσος για να ισχυρίζεσαι σοβαρά χωρίς να αντιλαμβάνεσαι ότι γίνεσαι προκλητικός πως "η κυβέρνηση πρέπει να εξηγήσει τις μεταρρυθμίσεις και τα πλεονεκτήματά τους στον κόσμο", όπως είπε ο Τόμσεν στο "Εθνος της Κυριακής" και μάλιστα προσθέτοντας σε άλλη συνέντευξή του στον "Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής" ότι "αν εξηγηθούν σωστά αυτές οι μεταρρυθμίσεις, θα γίνουν αποδεκτές"!

H ανάγκη κοινωνικής ειρήνης επέβαλε τον πελατειακό χαρακτήρα του ελληνικού κράτους

ΠΗΓΗ: Πριν

ΝΙΚΟΣ ΖΑΡΤΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

"....Γιατί άραγε να πρέπει να δούμε τα –όντως εκτεταμένα– κομματικά-πελατειακά φαινόμενα της ημεδαπής κρατικής οργάνωσης ως αποτέλεσμα μιας «αυθαιρεσίας» κι όχι μιας «κανονικότητας» που έχει τις ρίζες της σε πραγματικά και ερμηνεύσιμα αίτια; Γιατί να αντιμετωπίζουμε φαινόμενα όπως το ρουσφέτι και τη διαφθορά σαν «ανατολικού τύπου» στρεβλώσεις του «δυτικού προτύπου», κι όχι απλώς σαν τα εγχώρια παράγωγά του, τα οποία έχουν συγκεκριμένη ιστορική και κοινωνική καταγωγή;"

Στους πολιτικούς επιστήμονες της χώρας μας είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ότι η Ελλάδα αποτελεί μια εντελώς ξεχωριστή περίπτωση, όπου οι γενικευμένες πελατειακές σχέσεις οδήγησαν στη δημιουργία ενός υπερτροφικού, υπερβολικά γραφειοκρατικού και ταυτόχρονα θεσμικά αναιμικού και κοινωνικά ελλιπούς κράτους. Η επικράτηση του «κομματοκεντρικού - πελατειακού» μοντέλου ερμηνείας είναι κι αυτή ένα σύμπτωμα της νόσου την οποία υποτίθεται ότι περιγράφει: Ορίζεται στην ουσία με βάση την «καθυστέρηση» της ελληνικής κρατικής οργάνωσης σε σύγκριση με τα «πρότυπα» δυτικοευρωπαϊκά κράτη.

Το πείραμα της ελληνικής οπισθοδρόμησης θα επεκταθεί

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

«Η Ελλάδα αποτελεί για το κεφάλαιο ένα αληθινό εργαστήρι του κοινωνικού πισωγυρίσματος που προορίζεται να γενικευτεί στις πλούσιες χώρες της Ε.Ε.» τονίζει σε συνέντευξή του μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην «Ε» ο Πασκάλ Φρανσέ, αντιπρόεδρος του γαλλικού τμήματος της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM).

«Εργαστήρι κοινωνικού πισωγυρίσματος» χαρακτηρίζει την ελληνική κρίση χρέους ο 55χρονος αντιπρόεδρος της γαλλικής CADTM, Πασκάλ Φρανσέ

Γερμανοί και Γάλλοι βιομήχανοι επιδίωκαν την ένταξη της Ελλάδας και άλλων χωρών της περιφέρειας στην ευρωζώνη «ως ένα συμπληρωματικό άνοιγμα για τα εμπορικά τους πλεονάσματα. Σήμερα είναι οι ίδιες που κερδοσκοπούν σε βάρος του ελληνικού χρέους...» συνεχίζει, καλωσορίζοντας τη δημιουργία ελληνικής επιτροπής ενάντια στο χρέος που θα συνεργάζεται με το διεθνές δίκτυο της CADTM.