«Μη ρεαλιστική η σκληρή λιτότητα»

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

JAMES Κ. GALBRAITH (Αμερικανός οικονομολόγος)

Συνέντευξη στον ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Διανύουμε το τρίτο έτος της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης, και τα αίτια που την προκάλεσαν συνεχίζουν να απασχολούν τους οικονομολόγους όσο και την πολιτική εξουσία. Την ίδια στιγμή η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας παραμένει κρίσιμη και τα οικονομικά δεδομένα στις ανεπτυγμένες χώρες είναι άκρως ανησυχητικά.

Για παράδειγμα, τόσο ο διεθνής τραπεζικός τομέας όσο και οι μεγάλες βιομηχανίες σημείωσαν τρομερά ποσοστά κέρδους το 2009 όσο και το πρώτο τρίμηνο του 2010, την ίδια στιγμή που οι δείκτες ανεργίας και φτώχειας στις ΗΠΑ και την Ευρώπη χτύπησαν κόκκινο.

Οπως υπογραμμίζει στη συνέντευξη που ακολουθεί ο αμερικανός οικονομολόγος James Galbraith, τα μέτρα λιτότητας, με στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων που προκάλεσε η ίδια η χρηματοοικονομική κρίση, είναι η πλέον εμφανής απόδειξη της επιβολής ενός κοινωνικού εγχειρήματος που έχει στόχο τη συνεχή και σκληρή αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Υποσκάπτονται τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους, προκειμένου να μην τεθεί φραγμός στη φρενήρη κερδοσκοπία των τελευταίων τριών δεκαετιών.

Η επανάσταση της βαρβαρότητας

ΠΗΓΗ: Δρόμος 

Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Μια ιστορική οπισθοδρόμηση πασπαλισμένη με τη χρυσόσκονη των όρων και της ιδεολογικής σύγχυσης.

Διαβάσαμε την περασμένη Κυριακή στα σχοινοτενή δημοσιεύματα του Αυγούστου (που ως γνωστόν, δεν έχει ειδήσεις): «Ανατροπές παντού», «το νέο μεγάλο αφήγημα του Γιώργου», «αλλάζουν όλα σε κράτος, διοίκηση, οικονομία». Ένας εκ των τροϊκανών, ο Πόλ Τόμσεν, σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις που έδωσε στα διψασμένα για «αποκλειστικότητες» ΜΜΕ, μίλησε για «πραγματική επανάσταση» που συντελείται στην Ελλάδα. Ο Γ. Παπανδρέου, επίσης, έχει κάνει προ πολλού λόγο για «επανάσταση του αυτονόητου» στη χώρα, κλισέ που έχει χρησιμοποιήσει πανομοιότυπο και ο Αντώνης Σαμαράς.  

Τι ακριβώς μας συμβαίνει; Ένα μεταρρυθμιστικό τσουνάμι; Μια επανάσταση; Εκ πρώτης όψεως οι βαρύγδουποι όροι προκαλούν θυμηδία όταν συγκρίνονται με τα καταστρεπτικά αποτελέσματα του Μνημονίου στην κοινωνία και την οικονομία. Ωστόσο, η χρήση και κατάχρηση των λέξεων δεν είναι ιδεολογικά ανώδυνη. Το παράδοξο είναι δε, πως ο τρόπος που τοποθετούν κυβέρνηση, τρόικα και ΜΜΕ τις «μεταρρυθμίσεις» δίπλα στην «επανάσταση» καταργεί και το σχετικό ιστορικό δίλημμα της αριστεράς που άνοιξε χάσμα ανάμεσα στις ρεφορμιστικές και τις επαναστατικές συνιστώσες της. Θυμάστε τι απαντούσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ στον Μπερνστάιν μέσω του κειμένου της «Μεταρρύθμιση ή επανάσταση»; «Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα… 

Πρωθυπουργικά έπεα

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Το έρκος των οδόντων του Ελληνα πρωθυπουργού είναι ανίσχυρο να συγκρατήσει τα εξωφρενικά έπεα που διαχέονται αφειδώς στη σφαίρα της επικοινωνίας και αλαφιάζουν τον νου μας, αλλά και τον θυμό μας.

Εκτός εάν ζει στον (ιδανικό;) κόσμο του και δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην όντως πραγματικότητα. Εκτός εάν έχει πεισθεί από τους «διεθνείς» συμβούλους του ότι η επιβολή των εξοντωτικών οικονομικών μέτρων θα επιφέρει την ανάκαμψη της οικονομίας.

Δεν ερμηνεύεται διαφορετικά η πληθύς αδολεσχιών που εκστομίζει κατά καιρούς.

Μετά το περίφημο «είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία», τώρα ανακάλυψε τον τέταρτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό· «δεν έχουμε -λέει- εγκαταλείψει τη σοσιαλιστική μας ατζέντα»! Μπράβο. Την κουβαλάνε ακόμη μαζί τους; Κάποια στιγμή θα την ανοίξουν, αφού πρώτα διαλύσουν και το ελάχιστον της κοινωνικής πρόνοιας; Τι είναι αυτή η περίφημη σοσιαλιστική ατζέντα; Το κερασάκι στην τούρτα του καπιταλισμού (του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος); Ο ίδιος ο σοσιαλισμός δεν είναι πολιτικό σύστημα; Πρέπει να προηγηθούν αντισοσιαλιστικά μέτρα και να έλθει μετά αυτός (ο σοσιαλισμός!) να επικρατήσει σαν σωτήρας; Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο πρακτορείο Global Viewpoint («Ε», 12.8.2010).

Φουλ γκάζια στον δρόμο Μνημονίου και ύφεσης

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤης ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΕΛΟΥ

Επισπεύδονται κατά ένα χρόνο τα διαρθρωτικά μέτρα του 2011, καθώς ασκείται πίεση από την απόκλιση 3,02 δισ. ευρώ του ελλείμματος του προϋπολογισμού, την ύφεση 3,5% και τους 602.185 ανέργους.

Η αρνητική πορεία των βασικών μεγεθών του προϋπολογισμού μέχρι σήμερα έχει θορυβήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, το οποίο επαναπροσδιορίζει την πολιτική του ενισχύοντας τα υπάρχοντα μέτρα ή φέρνοντας πιο κοντά μέτρα που ήταν για το επόμενο έτος. «Και μέτρα του 2011 θα έρθουν πιο πριν», δήλωνε χθες στην «Ε» κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, διευκρινίζοντας πως δεν μιλάμε για δημοσιονομικά, αλλά για διαρθρωτικά μέτρα. Τα στοιχεία που προκαλούν την αλλαγή πλεύσης εντοπίζονται σε «3» καίριους τομείς:

1 Προϋπολογισμός. Τα περιορισμένα έσοδα και οι αυξημένες δαπάνες ανέκοψαν την πορεία μείωσης του ελλείμματος, το οποίο διαμορφώνεται στα 12.097 εκατ. ευρώ τέλη Ιουλίου, εμφανίζοντας απόκλιση 3.019 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου 15.116 εκατ. ευρώ που έχει τεθεί με το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής. Τα έσοδα υστερούν κατά 1.346 εκατ. ευρώ στα 28.667 εκατ. έναντι στόχου 30.013 εκατ. Οι δαπάνες διαμορφώνονται στα 37.837 εκατ. ευρώ και υστερούν κατά 3.602 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου 41.439 εκατ. ευρώ, καθώς τον Ιούλιο πληρώθηκε το 25% των συνολικών τόκων της χρονιάς, ήτοι 3,2 δισ. ευρώ επί συνόλου 13 δισ. ευρώ.

Για -4% πάει το ΑΕΠ

Ο μύθος του Δημοσίου ως του μεγάλου ασθενούς

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ η κοινοβουλευτική χούντα του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του δήθεν «μονόδρομου» ακολουθεί κατά γράμμα τον μεγάλο δάσκαλο της προπαγάνδας Γκέμπελς, που διακήρυσσε ότι όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται τόσο πιο πιστευτό γίνεται, ο μύθος του δημοσίου τομέα ως του «μεγάλου ασθενούς» επανήλθε στην επικαιρότητα με αφορμή την εντεινόμενη σφαγή σε αυτόν.

Ο μύθος όμως αυτός δεν προέκυψε μόνο από τη σημερινή κρίση, αλλά καλλιεργείται από χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο, από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλφιλελεύθερους, ως τμήμα της ιδεολογίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που εκφράζει το ανώτερο στάδιο της αγοραιοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Δηλαδή, το στάδιο όπου οι κοινωνικοί έλεγχοι πάνω στις αγορές ελαχιστοποιούνται (αν δεν καταργούνται ολοσχερώς), με δήθεν στόχο τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, αλλά πραγματικό στόχο τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους, ιδιαίτερα των πολυεθνικών που οδήγησαν στη σημερινή παγκοσμιοποίηση και τώρα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και το εμπόριο. Η επέκταση των πολυεθνικών αναγκαστικά περνούσε μέσα από την ιδιωτικοποίηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας, πράγμα που συνεπαγόταν τη δραστική συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, καθώς και από την «απελευθέρωση» των αγορών (κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και εμπορευμάτων -τις γνωστές «4 ελευθερίες» της Ε.Ε.1) που σήμερα, χάρη στην τρόικα, ολοκληρώνεται και στη χώρα μας.

Ανοίγει το «κλειστό επάγγελμα» του... πρωθυπουργού

Από το blog http://anemogastri.blogspot.com

Με αφορμή το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ο «προχωρημένος» Γιωργάκης σκέπτεται ν' ανοίξει και το επάγγελμα του πρωθυπουργού, το οποίο, όπως ξέρετε, είναι κλειστό εδώ και κάμποσες δεκαετίες, καθόσον δύο οικογένειες, άντε τρεις με το Μητσοτακέικο, κυβερνάνε αυτόν τον έρμο τον τόπο και χαΐρι δεν έχει δει μέχρι τώρα...

 

Έτσι, λοιπόν, ο «προχωρημένος» Γιωργάκης, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ουδόλως νοιάζεται για το πολιτικό κόστος, σκέπτεται να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και το ΔΝΤ να εκλέγει, με δημοκρατικές διαδικασίες εννοείται, τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση της αρεσκείας του...

Συμβολισμοί... Και οι πλέον ανόητοι σ' αυτή τη χώρα έχουν καταλάβει, εδώ και καιρό, ότι ο ηγέτης Γιωργάκης δίνει μεγάλη σημασία στους συμβολισμούς... Δεν θέλει να είναι, ας πούμε, ένας απλός σοσιαλιστής.... Θέλει να είναι σοσιαλιστής και κάτι παραπάνω ή καλύτερα σοσιαλιστής και με κάτι άλλο... Σοσιαλιστής - ποδηλάτης... σοσιαλιστής με ιστιοσανίδα... σοσιαλιστής με καγιάκ... σοσιαλιστής με πισίνα... σοσιαλιστής με ΔΝΤ και πάει λέγοντας...