Διαδήλωση Αλληλεγγύης στο Άμστερνταμ στις 17/7

Πηγή: Πρωτοβουλία Οικονομολόγων-Πανεπιστημιακών

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ GRIEKENLAND IS OVERAL/GREECE IS EVERYWHERE

Η πρωτοβουλία Griekenland is Overal/Greece is Everywhere διοργανώνει διαδήλωση (17/7, 14:00 Spuiplein-Amsterdam) ενάντια στις περικοπές μισθών και επιδομάτων και ενάντια στις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό στην Ολλανδία και στην Ελλάδα. 

Η διαδήλωση έχει σα στόχο να δηλώσει συμπαράσταση προς των αγώνα των ελλήνων εργαζομένων αλλά και να αναδείξει το ζήτημα των περικοπών του κοινωνικού κράτους και τις ιδιωτικοποιήσεις που θα επιβάλλει η νέα κυβέρνηση (όποια και αν είναι αυτή) στην Ολλανδία.

Στην πρωτοβουλία συμμετέχουν αριστεροί και αυτόνομοι έλληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν στην Ολλανδία καθώς και Ολλανδικά σχήματα της αυτονομίας και της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Στη διαδήλωση έχουν δηλώσει πως θα συμμετέχουν και μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος (SP) και των International Socialists. Δυστυχώς, οι IS σαν οργάνωση δήλωσαν πως δεν θα συμμετέχουν στη διαδήλωση προβάλλοντας αστείες δικαιολογίες.

Περί Oλοκληρωτισμού

Πηγή: Radical Desire

Ανάμεσα στο 1988 και το 1990, μια σειρά κρατών πέρασαν ειρηνικά από τον "υπαρκτό σοσιαλισμό" σε ένα μεταβατικό στάδιο ιδεολογικής "αποσυμπίεσης" που οδήγησε τελικά στη μία ή την άλλη "τοπικά προσαρμοσμένη" μορφή φιλελευθερισμού: το 1988 έγιναν μείζονος σημασίας μεταρρυθμίσεις στο Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα μετά την αντικατάσταση του Γιάνος Καντάρ ως ΓΓ του Κόμματος. Το 1989 νομιμοποιήθηκε η Αλληλεγγύη στην Πολωνία, κερδίζοντας τις εκλογές που ακολούθησαν με το "καθεστωτικό" ποσοστό του 99%. Την ίδια χρονιά έπεσε το τείχος του Βερολίνου, χαλάρωσαν οι συνοριακοί περιορισμοί στην Τσεχοσλοβακία --που γρήγορα οδηγήθηκε στη "βελούδινη επανάσταση" του Γκούσταβ Χουζάκ και του Βάτσλαβ Χάβελ-- ενώ στη Βουλγαρία ο Ζίφκοφ εκπαραθυρώθηκε και αντικαταστάθηκε από τον σαφώς πιο συμφιλιωμένο με την φιλελεύθερη μεταρρύθμιση Μλαντένοφ, ο οποίος με τη σειρά του παραιτήθηκε μετά από φήμες που τον κατηγορούσαν ότι είχε νωρίτερα προτείνει την βίαια καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του 1989. Ήταν μια κατάρρευση δραματικά διαφορετική από αυτή του ναζισμού, με τον οποίο οι ιεραπόστολοι του φιλελευθερισμού εξακολουθούν πεισματικά να συνδέουν τον κομμουνισμό: ενώ οι ναζί ηττήθηκαν σε ένα όργιο αίματος, κλιμακώνοντας τους ρυθμούς εξόντωσης των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης καθώς το μέτωπο κατέρρεε, τα κομμουνιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης έπεσαν με πρωτοφανή ευκολία. Τα μοναδικά  βίαια περιστατικά σημειώθηκαν στην μη αποσταλινοποιημένη Ρουμανία και περιορίστηκαν ουσιαστικά στην εκτέλεση, με συνοπτικές διαδικασίες, του ανυποχώρητα αυταρχικού Νικολάϊ Τσαουσέσκου και της συζύγου του.

Λιτότητα και ΔΝΤ βλάπτουν τη δημοκρατία

Πηγή: Λ. Βατικιώτης

Δημοσιεύτηκε στα "Επίκαιρα 8-14/7/2010"

Το άσπρο – μαύρο έκανε πρόσφατα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο, προσπαθώντας να πείσει για την αναγκαιότητα εφαρμογής των εξοντωτικών και αντιλαϊκών προγραμμάτων λιτότητας. Μιλώντας με κορυφαίο ευρωπαίο συνδικαλιστή του εκμυστηρεύτηκε την «ανησυχία» του μην τυχόν και στις τρεις μεσογειακές χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κρίσης, επιστρέψουν οι δικτατορίες σε περίπτωση που δεν υιοθετηθούν τα μέτρα λιτότητας! «Αν δεν εφαρμόσουν τα περιοριστικά μέτρα αυτές οι χώρες θα μπορούσαν να εξαφανιστούν υπό τη μορφή που τις γνωρίζουμε ως δημοκρατίες. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Αυτή είναι η μοναδική», ήταν τα λόγια του. Με άλλα λόγια Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν δημοκρατία οφείλουν να επιβάλλουν τα εξοντωτικά μέτρα περικοπών. Αλλιώς θα έρθουν τα τανκς!

Γιατί δεν υπάρχει η ανάλογη αντίδραση;

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ
του Γ.Κατερίνη

«Γιατί δεν κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στις συγκεντρώσεις;». Το ερώτημα αυτό άκουσα συχνά μετά την τελευταία πανεργατική απεργία, και είναι ένας προβληματισμός που υπάρχει σε όλο και περισσότερους συντρόφους.

Αν αναζητήσουμε την απάντηση στο σήμερα, πιθανόν δεν θα βρούμε λογική εξήγηση. Δείχνουν, πράγματι, δυσανάλογες οι αντιδράσεις των εργαζομένων, αν και η συμμετοχή που σημειώνεται όλο αυτό το διάστημα υπογραμμίζει τη διαθεσιμότητά τους.

Μια εύκολη απάντηση θα ήταν η ιδεολογική προπαγάνδα που προηγήθηκε των μέτρων – το «σπάταλο» κράτος, η μη παραγωγική οικονομία, η χρόνια ευμάρεια που «ήρθε η ώρα να πληρώσουμε», η συνευθύνη όλων στη δημιουργία του χρέους. Αλλά κι εδώ πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Ποια ήταν η αντίδραση, η ιδεολογική και πολιτική επιχειρηματολογία των οργανώσεων – πολιτικών, συνδικαλιστικών, κοινωνικών;

Πόσο θα αντέξει η ΟΝΕ;

Πηγή: ΑΥΓΗ

Η. Ιωακείμογλου

Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/02/2010

Η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται ο ευρωπαϊκός νότος θέτει προς συζήτηση την βαθύτερη ουσία του προβλήματος: Μπορεί να αντέξει η Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης; Είναι θεμελιωμένη σε ορθολογικές βάσεις ώστε να μην οδηγείται σε μεγάλες κρίσεις;

Οι αποτυχίες της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) είναι τόσο μεγάλες ώστε ορισμένοι οικονομολόγοι επιχειρηματολογούν, δικαίως, ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν, οι αποτυχίες αυτές, την αφετηρία για την ανάπτυξη φυγόκεντρων τάσεων στο εσωτερικό της ζώνης του ευρώ.

Το 2004 ήταν ήδη ορατό ότι η ίδια η ΟΝΕ, σε αντίθεση με τις αρχικές προβλέψεις, είναι πηγή μακροοικονομικών αποκλίσεων μεταξύ των χωρών. Ας θεωρήσουμε ως παραδείγματα, την περίπτωση της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Γερμανίας.

«Πατριωτικό καθήκον» και «σωτηρία της χώρας»

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Ν. Κιάος

Τις τελευταίες ημέρες βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο της έξαρσης του πατριωτισμού ή της έντονης επίκλησής του ή ακόμα της αναφοράς σ' αυτό για τη σωτηρία της χώρας.

Το «πατριωτικό μου καθήκον», τονίζει ο, πλέον αρμόδιος ως κυβερνήτης της χώρας, πρωθυπουργός και εστιάζει σ' αυτό την πολιτική της κυβέρνησής του και τα μέτρα που παίρνει για να αντιμετωπιστεί η κρίση κ.λπ.

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στους Πάνο Σώκο και Τάσο Παππά, που δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη» και στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης Δευτέρας, ο Γ. Παπανδρέου κινήθηκε σ' αυτό το πλαίσιο και σ' αυτό το επίπεδο, υπογραμμίζοντας ευθέως και σε πρώτο πρόσωπο:

- Αυτό είναι το πατριωτικό μου καθήκον. Να βγάλω τη χώρα από την κρίση και την επιτήρηση.

- Θεώρησα πατριωτικό μου καθήκον να σώσω τη χώρα μου και όχι να αποδεχθώ αμαχητί τη χρεοκοπία της.

Στην ίδια «πατριωτική λογική» κινείται όταν καλεί όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να μπουν ουσιαστικά σε συστοιχία με το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, εν ονόματι ακριβώς της σωτηρίας της πατρίδας, όπως την εννοεί ο ίδιος και η κυβέρνησή του:

Η γλώσσα του Παγκάλου

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ (7-7-2010)

Θ. Καρτερός

Κάθε φορά που ο Θόδωρος Πάγκαλος σέρνει τα εξ αμάξης σε οποιονδήποτε, η μισή Ελλάδα διασκεδάζει στα καφενεία με την αθυροστομία του (χα-χα-χα, είδες τι είπε πάλι ο μπαγάσας) και η άλλη μισή γίνεται έξω φρενών με τα ζορμπαλίκια του (σα δεν ντρέπεται ο μαθητής του Μανιαδάκη!). Έτσι ο υπουργός που αποκάλεσε κάποτε δημοσίως συκιά κάποιον άτυχο σύντροφό του έχει πέραν πάσης αμφιβολίας κερδίσει ένα αξιοζήλευτο πολιτικό εύρος. Κινείται με χαρακτηριστική ευελιξία και άνεση ανάμεσα στον εθνικό γελωτοποιό και τον εθνικό προβοκάτορα, ανάμεσα στον εθνικό διασκεδαστή και στον εθνικό εξοργιστή. Λίγο το 'χετε;