Η ζώνη του ευρώ και η διεθνής οικονομική κρίση

του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΙΟΛΗ*

Monthly Review Τεύχος Νο 53 > Εισαγωγή > Περί νομισματικών ζωνών > Η ζώνη του ευρώ > Η ζώνη του ευρώ και η κρίση > Βιβλιογραφικές αναφορές > Υποσημειώσεις (Κλικ!  για την κάθε υποενότητα. Εδώ αναδημοσιεύουμε μόνο την Εισαγωγή) Εισαγωγή Οι διεθνείς οικονομικές ολοκληρώσεις συνιστούν μορφές διευθέτησης και τρόπους ύπαρξης της αντίφασης ανάμεσα στην τάση διεθνοποίησης των «οικονομιών της αγοράς» και την εθνική συγκρότησή των, δηλαδή της βασικής, στο διεθνές επίπεδο, αντίφασης του υφιστάμενου συστήματος παραγωγής. Βρίσκονται, επομένως, σε μία κατάσταση δυναμικής ισορροπίας και χαρακτηρίζονται από τη μετατροπή των αποτελεσμάτων των σε νέα αίτια, στη βάση των οποίων τείνουν να αναπαράγονται σε μία υψηλότερη κλίμακα. Ωστόσο, όταν αδυνατούν, συνεπεία εσωτερικών ή μη εξελίξεων, να επιτύχουν την προαναφερθείσα διευθέτηση, γίνονται ασταθείς και, τελικά, μεταβαίνουν σε κατάσταση παραβίωσης ή αποσύνθεσης, όπως η Κοινή Αγορά Κεντρικής Αμερικής (1960) ή η Λατινική Νομισματική Ένωση (1865–1927), αντιστοίχως.

Ουγγαρία, Ρουμανία: σκηνές από το (άμεσο) μέλλον

Ο δρόμος του ΔΝΤ στρωμένος με αγκάθια

Πηγή: Λ. Βατικιώτης 

επίσης: Επίκαιρα, 10-16/6/2010)

Θα μπορούσε να είναι και κουίζ: Κέρδισε τις εκλογές με πολύ μεγάλη διαφορά έναντι του ανταγωνιστή του, μόνο και μόνο επειδή είχε εξαγγείλει ένα πρόγραμμα ελάφρυνσης των οικονομικά ασθενέστερων. Τις πρώτες εβδομάδες μετά τις εκλογές οι αναφορές του στο προεκλογικό του πρόγραμμα ενέπνευσαν τους ψηφοφόρους του, δικαιώνοντάς τους για την επιλογή τους, μέχρι… Μέχρι που ήρθε η ώρα να εξαγγείλει την οικονομική του πολιτική. Τότε η νέα κυβέρνηση διαπίστωσε ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με μια οικονομική κατάσταση εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που νόμιζε, καθώς το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν σημαντικά μεγαλύτερο απ’ ότι γνώριζε. Υπό το βάρος αυτής της πραγματικότητας οι προεκλογικές εξαγγελίες έμειναν στα χαρτιά (παρά τη θέληση και την αρχική πρόβλεψη του κυβερνώντος κόμματος, εννοείται) και στη θέση τους ανακοινώθηκαν νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα επιτρέψουν την μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Για να μη μείνει δε κι η παραμικρή αμφιβολία για την κρισιμότητα της κατάστασης και τις ευρύτερες συνέπειες που απειλούνταν αν συνεχιζόταν η υπάρχουσα δημοσιονομική… κραιπάλη ήρθε και μια φημολογία για χρεοκοπία από την ίδια την πολιτική ηγεσία που τροφοδότησε μια κερδοσκοπική επίθεση στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα με αποτέλεσμα να χάσει μέρος της αξίας του.

Στα 73,84 δις ευρώ το κόστος της ελληνικής κρίσης

Πηγή: sofokleous10

11-6

Η ελληνική κρίση διανύει τον 9ο μήνα της και στο διάστημα αυτό οι απώλειες για τη χώρα είναι τόσο πολλές που είναι αδύνατον να περιγραφούν αναλυτικά. Αν μπορούσαμε να τραβήξουμε μία πολυδιάστατη φωτογραφία της Ελλάδας πριν την κρίση, η οποία να αποτύπωνε την τότε εικόνα της χώρας στο χρηματοπιστωτικό, τον οικονομικό, τον πολιτικό και τον κοινωνικό τομέα και τη συγκρίναμε με μία αντίστοιχη σημερινή φωτογραφία, τότε θα βλέπαμε δύο διαφορετικές Ελλάδες.

Η κοινοτοπία του «ορθού λόγου»

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/06/2010

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΡΑΜΟΥ

Πηγή: ΑΥΓΗ

Είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία να είμαστε ή να παριστάνουμε τους οπαδούς του «ορθού λόγου» και, κυρίως, να ταυτίζουμε αυτήν την επιλογή με τον αντικρατισμό. Άλλωστε τα λαμόγια και οι κηφήνες του ευρύτερου δημόσιου τομέα φρόντισαν να προκαλέσουν μια τέτοια ταύτιση.

Σε περιόδους κρίσης είναι συνηθισμένο να βρίσκουμε μια σχετικά οφθαλμοφανή εξήγηση για τους δρόμους που οδήγησαν στην καταστροφή και εκεί πάνω να εξαντλείται όλος ο θρήνος. Ποιος ευθύνεται για το σημερινό αδιέξοδο; Η απάντηση είναι μία και διατυπώνεται με τη μεγαλύτερη δυνατή ευκολία, αυτονόητα: Ευθύνεται ο υπερτροφικός και σπάταλος δημόσιος τομέας. Την ακούω κάθε μέρα, από πρωινό ραδιοφωνικό σχολιαστή, που εργάζεται στον δημοτικό σταθμό της Αθήνας.