Η μπαλάντα της διαφθοράς

Πηγή: Αυγή

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/05/2010

Του Θανάση Καρτερού

Όταν ακόμα και ο Γεωργακόπουλος γίνεται γάτα, που κυνηγάει τρωκτικά της διαφθοράς, τα πράγματα είναι σοβαρά. Το νεκραναστημένο Βατοπέδι, η βρικολακιασμένη Siemens, οι πρωθυπουργικές προειδοποιήσεις για δημεύσεις περιουσιών, το πόθεν έσχες του Καστανίδη, οι ράμπο του Χρυσοχοΐδη - όλα βεβαιούν του λόγου το ασφαλές: Η θερινή εκστρατεία κατά της διαφθοράς είναι σε πλήρη εξέλιξη. Οι πρώτες νίκες μάλιστα ανακοινώθηκαν χτες, που μάθαμε επιτέλους τα αρχικά των ονομάτων διαφόρων φοροφυγάδων, σε κλίμα από το οποίο μόνο ο εθνικός ύμνος έλειπε.

Παραμένει άγνωστο αν αυτές τις επικοινωνιακές επελάσεις τις σκέφτεται μόνος του ο Παπανδρέου, ή κάποιοι τού τις πουλάνε ως ηρεμιστικό για ρημαγμένους και ως εκ τούτου πολύ (πολύ όμως…) θυμωμένους συνταξιούχους, μισθωτούς, νέους, άνεργους. Και τον ψήνουν τη μια να γκρεμίζει με γαλάζιο πουκαμισάκι την γκρεμισμένη Φαντασία, την άλλη να περπατά με λευκό πουκαμισάκι εις το δάσος της περιφέρειας όταν ο λύκος δεν ειν’ εκεί, την παράλλη να κραδαίνει λιγυρόν και κοπτερόν σπαθίον. Την στιγμή που το ΔΝΤ «τον δίνει» επισήμως ότι εισηγείται νέα φοροεπιδρομή εναντίον του λαού «του» και τα στοιχεία τον αναδεικνύουν άρχοντα της ανεργίας και της φτώχειας.

Μ' όλο το σεβασμό, αλλά αυτό κι αν είναι Διαφθορά. Και απάτη και κυνισμός και λαϊκισμός κι ακόμα χειρότερα. Να εξαπατάς εκατομμύρια ανθρώπους ότι υπάρχουν λεφτά. Να κοροϊδεύεις απόμαχους ότι θα σεβαστείς τις συντάξεις τους. Να ψεύδεσαι μια και δυο και τρεις φορές ότι δεν θα πάρεις άλλα μέτρα. Να κηρύσσεις εθνικό προσκλητήριο, ενώ υποβιβάζεις σε «σκουπίδι» την εθνική κυριαρχία. Να ξεσκίζεις ανήμπορους, αλλά να το βουλώνεις μπροστά στον κάθε Δασκαλόπουλο. Να στέλνεις στον καιάδα της ανεργίας στρατιές νέων, αλλά να κάνεις τούμπες μπροστά στον κάθε Στρος Καν. Να κλείνεις σε στρατόπεδα ΔΝΤ ζωντανές δυνάμεις του έθνους και να ψέλνεις τον νέο πατριωτισμό.

Το εξοργιστικό δεν είναι μόνο ότι μιλούν για τη διαφθορά αυτοί που σαράντα χρόνια κλωσσάνε τα αυγά της. Είναι ότι, μεταλλαγμένοι από τη χρόνια έκθεσή τους στην ακτινοβολία της εξουσίας, επιχειρούν τώρα να επιβάλουν έναν ολοκληρωτισμό της διαφθοράς, εν ονόματι του πολέμου κατά της διαφθοράς. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαφθορά από τη συστηματική και ανελέητη εξαθλίωση ενός λαού, που τον επεξεργάζονται να φωνάζει από πάνω και Heil ΔΝΤ…

Τι γίνεται με τη Γερμανία και την Ευρωζώνη: Β Μέρος

Πηγή: ciaoant1 

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ.

Λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση του "πακέτου σωτηρίας"-μαμούθ της ευρωζώνης (+ΔΝΤ), είχαμε δει σε ανάρτηση μας με τίτλο "Τι γίνεται με τη Γερμανία και την ευρωζώνη" την πιθανότητα η Γερμανία να γυρίσει πίσω στο μάρκο, ειδικά από τη στιγμή που δύσκολα θα δεχτούν οι λαοί των προτεκτοράτων της (όπως η Ελλάδα) να κάνουν τόσες πολλές υποχωρήσεις με τόσο απότομο και βίαιο τρόπο.

Μετά την ανακοίνωση του "πακέτου στήριξης", αξίζει να ασχοληθούμε ξανά με το θέμα, και τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται:

Η Γερμανία έδωσε λεφτά για τώρα, κάτι αναμενόμενο για τώρα, αλλά απλά καθυστερεί το πρόβλημα, με σκοπό να απορροφήσει ότι έχει απομείνει από κράτη όπως η Ελλάδα, και να διασφαλίσει χρόνο για να βρει άλλους πελάτες για τα προιόντα της (αυτό σημειωτέον είναι παγκόσμιο πρόβλημα του καπιταλισμού - έχουν φτωχύνει τόσο πολύ τους λαούς, που οι εργάτες αδυνατούν να αγοράσουν αυτά που παράγουν σε παγκόσμια κλίμακα)

Σε βάθος χρόνου

Και στόχος είναι ακριβός αυτός:

Κράτη όπως η Ελλάδα θα μείνουν σε ημιθανή κατάσταση, και με τις αποπληθωριστικές πολιτικές που ακολουθούνται, θα ξεπουληθούν τα πάντα (ότι έχει απομείνει), σε τιμή-ευκαιρία.

O ''ευρωπαισμός'',οπως διατυπωνόταν μεχρι σήμερα εχει καταρρεύσει

Συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη  στην εφημερίδα ''ΔΡΟΜΟΣ''

Για όλους και για όλα μιλά στο Δρόμο, σε μια συνέντευξη ποταμό στον Μιχάλη Σιάχο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Β’ Πειραιά. Αναφέρεται στην κρίση, στο σφαγείο των μέτρων που επιβάλλουν Ε.Ε. και ΔΝΤ και κάνει λόγο για την ανάγκη επιστροφής στον επαναστατικό μαρξισμό, αν θέλει η Αριστερά να κερδίσει την ιδεολογική ηγεμονία.

Επίσης, μιλά για το Συνέδριο του ΣΥΝ, τις διεργασίες στο εσωτερικό του Αριστερού Ρεύματος, αλλά και για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας με νόημα ότι «κεντρική ευθύνη για την αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ φέρει ο ΣΥΝ».

Τέλος, χαρακτηρίζει «μεγάλο, λαϊκό, ενωτικό και βαθύτατα ταξικό ποτάμι», τη διαδήλωση της Τετάρτης 5 Μαΐου, υπογραμμίζοντας ότι επέβαλε στην πράξη τη συμπαράταξη της Αριστεράς.

Πώς είδατε τη διαδήλωση της Τετάρτης 5 Μάη;

Ένα μεγάλο, λαϊκό, ενωτικό και βαθύτατα ταξικό ποτάμι πλημμύρισε και κατέκλυσε την περασμένη Τετάρτη όλη την Ελλάδα. Και λέω ενωτικό εργατικό ποτάμι, γιατί ήταν τόσο το πλήθος που οι διαφορετικές συγκεντρώσεις ενώθηκαν σε μια και μοναδική κοσμοπλημμύρα. Η συμπαράταξη της Αριστεράς επιβλήθηκε στην πράξη από την ίδια την πρωτοφανή συμμετοχή των εργαζομένων στη μάχη για την ανατροπή του σφαγείου Ε.Ε.-ΔΝΤ.

Είχαμε, όμως, την τραγική εξέλιξη των τριών νεκρών…

Ριζική Οικονομική Μεταρρύθμιση ή Υποταγή στους Διεθνείς Τραπεζίτες;

του  Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

από τον δικτυακό τόπο Ramnousia

Τώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ΄ αρχήν το εξής:

Σε ποιους χρωστάμε;

Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε:

«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»

Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:

Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;

Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:

Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες;