Αλέκος Αλαβάνος=''ο Παπανδρεου θα φύγει με ελικόπτερο απο το Μαξίμου''

-Ο Παπανδρέου θα φύγει με ελικόπτερο από το Μέγαρο Μαξίμου. Κι όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο για να μη μπει η Ελλάδα στην περιπέτεια της Ουγγαρίας.

-Τον Παπανδρέου τον έχουμε για λόγους εθιμοτυπικούς. Κυβέρνηση είναι η ΕΕ. Ήρθε ο Όλι Ρεν και είπε: «αυτά τα μέτρα θα πάρετε».

-Τίθεται ζήτημα δημοκρατίας. Η κυβέρνηση δε νομιμοποιείται για τα μέτρα που παίρνει. Βγήκε ο λαγός μέσα από το καπέλο. Οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία, είναι συμβόλαιο με το λαό.

-Υπό το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν έχει νόημα να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Στην ΕΕ δεν είμαστε δεδομένοι. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες διαπραγμάτευσης που η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε.

-Πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όμως ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε μία κυβέρνηση της ΝΔ, έχουν την ικανότητα να το κάνουν.

-Η Αριστερά καλείται από την ιστορία. Πρέπει να ζητήσει δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, να ζητήσει να φύγει η κυβέρνηση και να προσεγγίσει με μετωπικές δράσεις το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ο κοινωνικός χώρος της Αριστεράς δεν είναι αρκετός.

Παραθέτουμε ενα μερος της συνέντευξης  του τέως προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλεκου Αλαβάνου,στην εκπομπή «Παιχνίδια Εξουσίας» που παρουσιάζουν στο ΚΑΝΑΛΙ 1 του Πειραιά, στους 90,4, ο Βασίλης Σκουρής και ο Γρηγόρης Τζιοβάρας,στις 14/4

Οι Eγκλωβισμένοι

by Radical Desire

Στην Κύπρο, εγκλωβισμένοι λέγονται οι ελληνοκυπριακοί πληθυσμοί που παρέμειναν στα χωριά τους στο Βορρά μετά την εισβολή του 1974. 

Στην Ελλάδα, εγκλωβισμένοι είναι όσοι ζουν και εργάζονται στην χώρα χωρίς να έχουν τα οικονομικά, οικογενειακά ή εκπαιδευτικά μέσα να μεταναστεύσουν με καλές οικονομικές προϋποθέσεις στο εξωτερικό. Είναι αυτοί που θα αποτελέσουν τα πρότυπα θύματα της ασιατικοποίησης του Κεφαλαίου στην Ευρώπη: τρομοκρατημένοι μην χάσουν την πενιχρότατα αμοιβόμενη δουλειά τους, με δραστικές περικοπές στην κοινωνική πρόνοια για την υγεία τους και τα παιδιά τους, χωρίς ελπίδα για βιώσιμη σύνταξη, ζώντας με τον συνεχή φόβο της επόμενης δόσης, στοιχειωμένοι απ' τις φρικτές φήμες σεναριών καταστροφής, με το μυαλό στις σκηνές τραγωδίας που εξελίσσονται καθημερινά στις δημοπρασίες περιουσιών, θα μάθουν να ζουν και να εργάζονται με λιγότερα χρήματα, λιγότερα δικαιώματα, λιγότερες ελπίδες. Όσοι ξεφεύγουν από την νέα φουκωική πειθαρχία που επιβάλλει η οικονομική ανάγκη θα διαπομπεύονται, έτσι δείχνουν τα πράγματα, με όλο και μεγαλύτερη ξεδιαντροπιά, χωρίς την στοιχειώδη τήρηση δεοντολογικών κανόνων: όνομα, επίθετο, φωτογραφία προσώπου αρκούντως ταλαιπωρημένου ώστε να δείχνει εκ των προτέρων ένοχο, ενοχοποιητικά περιεχόμενα βιβλιοθήκης.

«Η Ελλάδα να διαπραγματευθεί με τους δανειστές της»

ΣΤ. ΣΙΓΚΦΟΥΣΟΝ Ο ΙΣΛΑΝΔΟΣ ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΘΕΣΗ»

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  17-4-2010

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΖΗΛΑΚΗ

«Πρέπει να υπάρχει επίγνωση του τι να περιμένεις όταν πρέπει να προσφύγεις σε κάποιον σαν το ΔΝΤ», δηλώνει στην «Ε», τηλεφωνικά από το Ρέικιαβικ, ο Ισλανδός υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Αριστερού/Πράσινου Κόμματος, Στέινγκριμουρ Σίγκφουσον, μιλώντας για την προσφυγή της χώρας του σε πρόγραμμα του διεθνούς οργανισμού, αποτέλεσμα της κατάρρευσης της ισλανδικής τράπεζας Icesave και του εξωτερικού χρέους που αυτή επέφερε στη μέχρι πρότινος νεοφιλελεύθερη νησιωτική οικονομία.

Ο κ. Σίγκφουσον δηλώνει ότι «πρέπει να υπογραμμιστεί έντονα ότι η έννοια της προσφυγής στα προγράμματα του ΔΝΤ είναι η συνεργασία μεταξύ των χωρών και του ΔΝΤ και ότι κανένα εξωτερικό στοιχείο δεν θα πρέπει να αναμιγνύεται σε αυτήν», ενώ για την περίπτωση της Ελλάδας σχολιάζει ότι «η καλύτερη οδός είναι η διαπραγμάτευση με τούς δανειστές», στην πλευρά των οποίων «πρέπει να υπάρχει ευελιξία και προθυμία. Γιατί, τελικά, κανείς δεν κερδίζει από το να σπρώχνεις μια χώρα προς μια ανυπόφορη κατάσταση».

Ο άπληστος νεοκαπιταλισμός

Πολλοί βλέπουν σε αυτή την κρίση το τέλος του νεοκαπιταλισμού. Ποια είναι η άποψή σας; Τι θα μπορούσε να ανακόψει αυτό το ντόμινο κρίσεων; Θα μπορούσε να είναι ίσως ένα άλλο σύστημα;

Πρωτοβουλίες Ενάντια στα Μέτρα της Κυβέρνησης

by Cynical

Μέσα στον ενάμιση περίπου μήνα που λειτουργεί το παρόν blog προσπαθήσαμε να συλλέξουμε και να αναρτήσουμε κείμενα που να αναδεικνύουν όσο πιο εμπεριστατωμένα γίνεται τις βαθύτερες αιτίες της σημερινής κρίσης στη χώρα μας, αλλά και στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Νομίζω ότι στο χρονικό αυτό διάστημα οι γνώσεις και ο προβληματισμός μας έχουν προχωρήσει σημαντικά. Όλο και πιο δύσπεπτες γίνονται πια οι πληροφορίες και οι αναλύσεις από τα κατεστημένα μέσα, τα οποία προφανώς και συνεχίζουν να κατέχουν τα σκήπτρα στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Η οποία και συνεχίζει να παραμένει μουδιασμένη, ενοχική, φοβισμένη και απαθής. Κομμένη και ραμμένη στους σχεδιασμούς τους.

Τον τελευταίο επίσης καιρό προσπάθησα να ανιχνεύσω και εναλλακτικούς τρόπους εξόδου. Πολλά και σημαντικά κείμενα αναρτήθηκαν, απόψεις διασταυρώθηκαν αλλά η τελική γεύση που μου έμεινε είναι ότι δεν υπάρχει λύση που να συγκεντρώνει κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα. Είτε αναδιαπραγμάτευση χρέους λέγεται αυτό, είτε στάση πληρωμών, είτε παραμονή στο ευρώ, είτε έξοδος από αυτό είτε έξοδος από Ε.Ε., είτε όλα μαζί. Προς το παρόν δεν μπορώ να σταθμίσω ποια θα ήταν η καλύτερη λύση ώστε να την υπερασπιστώ.

Πέρα όμως από τις οικονομικά συμφερότερες λύσεις, το πρόβλημα παραμένει σχετικά με το ποιος θα είναι ο πολιτικός φορέας που θα τις εισηγηθεί, ποιος θα τις επεξεργαστεί και ποιος θα έχει τη δύναμη να συσπειρώσει τον κόσμο και να τις εφαρμόσει. Είναι σαφές, ότι καμιά από αυτές τις εναλλακτικές λύσεις δεν μπορούν να προωθηθούν από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά δυστυχώς, ούτε και από κανέναν άλλο φορέα. Δεν ξέρω τι λένε στα διάφορα κομματικά γραφεία, αλλά εγώ δεν μυρίζω ακόμα τίποτα στην ατμόσφαιρα.